Μοναδικές ιστορίες από την επαγγελματική του διαδρομή κάνει γνωστές ο Γιάννης Λούλης μέσα από το νέο του βιβλίου με τίτλο: «Η τέχνη της επικοινωνίας, Μια ζωή σύμβουλος».
Πρόκειται για έναν αυτοβιογραφικό λογαριασμό της εμπλουτισμένης και εκτεταμένης επικοινωνιακής διαδρομής του, περιλαμβάνοντας περιόδους εργασίας σε διάφορες χώρες, από την Ελλάδα και την Κύπρο μέχρι την Αμερική και τις Φιλιππίνες, οπού η συμμετοχή του στην εκλογική μάχη Aquino Marcos στις Φιλιππίνες περιγράφεται ως μια ανεπανάληπτη εμπειρία.
Μοιράζεται για πρώτη φορά μοναδικές ιστορίες από την εμπειρία του σε σημαντικές εταιρείες επικοινωνίας, συμπεριλαμβανομένης της συνεργασίας του με τη διάσημη Αμερικανική εταιρεία επικοινωνίας Sawyer Miller Group. Αναφέρει επίσης λεπτομέρειες για την ακαδημαϊκή του πορεία, με την εκπαίδευσή του στο Essex και στο Cambridge, οπού και εκδόθηκε το διδακτορικό του.
Γιάννης Λούλης: Επικοινωνιολόγος, ιστορικός, πολιτικός αναλυτής, συγγραφέας και πλέον παρατηρητής
«Το παρόν βιβλίο είναι κυρίως αυτοβιογραφικό. Η ώρα του πλέον είχε έρθει. Μέσα στον χρόνο είχα πορευθεί ως επικοινωνιολόγος, ιστορικός, πολιτικός αναλυτής και συγγραφέας πάνω από είκοσι βιβλίων. Είχα αφομοιώσει τον κοσμοπολιτισμό της πόλης όπου γεννήθηκα: της Αλεξάνδρειας.
Όπως ήταν κάποτε! Σημαντικός σταθμός της διαδρομής μου στάθηκε το διδακτορικό μου στο Cambridge, που έγινε βιβλίο και εξαντλήθηκε στη Βρετανία και την Αμερική. Στο Master μου στο Essex είχα δάσκαλο έναν διάσημο εκλογολόγο. Βρέθηκα μετά στην Αμερική. Όπου ανθούσε η τέχνη της επικοινωνίας.
Εκεί θα ερχόμουν σε επαφή με την τότε κορυφαία εταιρεία επικοινωνίας, την περιβόητη Sawyer Miller Group. Ήταν το παγκόσμιο εφαλτήριό μου. Είχα γίνει ταξιδευτής. Η εταιρεία αυτή επέκτεινε τη δράση της στη Λατινική Αμερική και την Ευρώπη. Μετά ήταν παντού όπου γίνονταν εκλογές.
► Λούλης: Η Μαρία Καρυστιανού έχει προκαλέσει πολύ μεγάλη ζημιά στη ΝΔ
Εισάγοντας νέες τεχνικές επικοινωνίας. Θα γνώριζα από κοντά μοναδικές μορφές, όπως τον ίδιο τον Ντάνιελ Σόγιερ και μετά τον Νεντ Kέναν που ήταν το αστέρι της περίφημης μεθοδολογίας των focus groups. Που θα τον έφερναν και στην Ελλάδα.
Από εκεί και πέρα θα βρισκόμουν ως επικοινωνιολόγος σε διάφορα σημεία του ορίζοντα. Η επαφή με τους ταλαντούχους επικοινωνιολόγους ήταν πλέον «τέχνη». Στο πεδίο «μάχης» εμπλούτιζες τις γνώσεις σου. Τις τεχνικές σου. Κρατούσες αυτές που σου ταίριαζαν.
Από την Ελλάδα, βρέθηκα στις Φιλιππίνες. Σε μια ανεπανάληπτη εμπειρία. Στην Κύπρο, πέρα από τις διάφορες επιχειρήσεις, ανέλαβα τρεις υποψήφιους Προέδρους. Ο ένας ήταν κομμουνιστής. Εκλέχτηκαν και οι τρεις. Κάτι μου έμαθαν οι Αμερικανοί!
Στην Ελλάδα ο Κώστας Καραμανλής θα κέρδιζε δύο θητείες. Με εκείνο που ονόμασα «στρατηγική του μεσαίου χώρου». Από εκεί και πέρα, ήρθαν οι παθογένειες και η κρίση. Και τώρα πια προσεγγίζω την εγχώρια και τη διεθνή πολιτική σκηνή ως παρατηρητής και αναλυτής», αναφέρει ο ίδιος στην περίληψη του βιβλίο, στο οπισθόφυλλο.
Ο Κώστας Καραμανλής και ο «μεσαίος χώρος»
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το έβδομο κεφάλαιο του βιβλίου, με τίτλο: «Ο Κώστας Καραμανλής και ο ‘μεσαίος χώρος’ (ή αλλιώς, ‘the middle way’)». Σε αυτό το 10σέλιδο κεφάλαιο ο Γιάννης Λούλης αναφέρει τη σύνδεση της έννοιας «μεσαίος χώρος» – που ανακάλυψε ο ίδιος – με τον Κώστα Καραμανλή, που κατά τη γνώμη του υπήρξε και το ισχυρότερο επικοινωνιακό όπλο του. «Ήμουν βέβαιος ότι μόλις του το πρότεινα, θα το υιοθετούσε», αναφέρει ο γνωστός επικοινωνιολόγος, τονίζοντας ότι ο όρος του ταίριαζε ως παρουσία. «Δεν ήταν από τη φύση του κραυγαλέος στη ρητορική του. Ούτε συγκρουσιακός. «Ο «μεσαίος χώρος», ως αντίληψη συνολική, καλούνταν να είναι ο καθρέπτης του Καραμανλή», γράφει στο βιβλίο του ο Γιάννης Λούλης.
► Ο Γ. Λούλης για τον ΣΥΡΙΖΑ: Άλλοι αυτοκτονούν, άλλοι ξαναγεννιούνται
«Χωρίς καμία αμφιβολία λοιπόν, η «στρατηγική του μεσαίου χώρου» ήταν το πιο κρίσιμο σκαλοπάτι για την επερχόμενη κυριαρχία Καραμανλή. Σιγά σιγά, η στρατηγική αυτή θα άλλαζε την εικόνα μιας Νέας Δημοκρατίας που είχε χάσει μια σειρά από κρίσιμες εκλογικές μάχες από τον Ανδρέα Παπανδρέου. {…} Ο όρος «μεσαίος χώρος» που θα υιοθετούσε άμεσα ο Καραμανλής, ήταν λοιπόν κομβικός», γράφει στο έβδομο κεφάλαιο.
Σε ό,τι αφορά στις κατ’ ιδίαν επαφές που είχε με τον Κώστα Καραμανλή ο Γιάννης Λούλης σημειώνει: «Στην όλη διαδρομή μου, ένα σημαντικό κομμάτι της οποίας συνδέθηκε με τον Καραμανλή, όλες μας οι συζητήσεις είχαν μεγάλο ενδιαφέρον και κινούνταν περίπου στην ίδια κατεύθυνση. Άλλες φορές οι συζητήσεις ήταν ζωηρές, διότι ο ίδιος είχε την ανάγκη να ακούσει και να προκαλέσει τις δικές μου ερμηνείες και άλλες φορές ήταν συγκρατημένος. Τότε ήταν σαν να αποζητούσε από μέρους μου να του ανοίξω κάποιες πόρτες, ώστε μετά να ζυγίσει τα πράγματα. Το «ανοιχτός» και πιο «κλειστός» συνυπήρχαν στην προσωπικότητά του! Τούτο καθιστούσε τις συζητήσεις μας πιο συναρπαστικές. Οι πόρτες άνοιγαν, έκλειναν μισάνοιγαν. Αυτό καθιστούσε τις επαφές μας πιο ζωηρές».
Ο συγγραφέας και επικοινωνιολόγος αναφέρθηκε και στην πρώτη φορά που χρησιμοποίησε τον όρο ο Κώστας Καραμανλής. Ήταν σε μια συνάθροιση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. «Ήταν έτοιμος να προκαλέσει αίσθηση», γράφει και συνεχίζει: «Να μιλήσει για πρώτη φορά για τον μεσαίο χώρο που θα αντιπροσώπευε το κόμμα του! Χάραζε λοιπόν έναν φρέσκο και πρωτοποριακό τρόπο για τη Νέα Δημοκρατία. Με δεδομένο, άλλωστε, ότι ως αρχηγός αντιπροσώπευε και μια νέα γενιά, η οποία γύριζε σελίδα. Καθώς η παλαιά οδηγούσε σε πόλωση και συγκρούσεις».
Ο Γιάννης Λούλης συνεχίζει στο βιβλίο του: «Βρισκόμουν στο γραφείο του Καραμανλή στο Κοινοβούλιο και παρακολουθούσα την αρχική ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα. Η αναφορά της ΝΔ ως παράταξη του «μεσαίου χώρου» προκάλεσε φυσικά έντονη αίσθηση. Προφανώς ενόχλησε την πιο δεξιόστροφη πτέρυγα. Τα χειροκροτήματα όμως των πολλών ήταν έντονα. Με την αναφορά στον «μεσαίο χώρο», ο Καραμανλής έβαζε την προσωπική του σφραγίδα στη ΝΔ. Χάραζε έναν καινούργιο δρόμο. {…} Στην τοποθέτηση του Καραμανλή θα αντιδρούσε έντονα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Θα τόνιζε πως τα περί «μεσαίου χώρου» δεν προσδιόριζαν τη ΝΔ, ούτε χάραζαν την πορεία της. Η Νέα Δημοκρατία ήταν κάτι συγκεκριμένο πολιτικά και τούτο προσδιοριζόταν πολύ ξεκάθαρα από την ταμπέλα της «Κεντροδεξιάς». Τούτη ήταν λοιπόν η πολιτική θέση που κατείχε η ΝΔ. Τα άλλα δεν είχαν κανένα νόημα! Η αντίδραση του Μητσοτάκη προκάλεσε αρχικά ένα μούδιασμα. Στην ουσία όμως ήταν ένα δώρο στον Καραμανλή. Ο τελευταίος, με το όπλο του «μεσαίου χώρου» είχε ανοίξει τους ορίζοντες της ΝΔ. Βάζοντας ταυτόχρονα τη δική του σφραγίδα».
Όσο για τα αποτελέσματα; Ο Γιάννης Λούλης σημειώνει: «Από την ώρα που ο Κώστας Καραμανλής θα υιοθετούσε τη στροφή στον «μεσαίο χώρο», χάνοντας οριακά τις εκλογές του 2000, η επικράτησή του στις εκλογές του 2004 ήταν πλέον διασφαλισμένη. {…} Ο Καραμανλής δικαιώθηκε πλήρως με τη στρατηγική του «μεσαίου χώρου». Θα κέρδιζε δύο εκλογικές μάχες και θα κυβερνούσε δύο θητείες. Και όταν ήρθε η ώρα να ηττηθεί, ανέλαβε θαρραλέα τις ευθύνες του. Παραιτούμενος. Μετά την ήττα. Με αξιοπρέπεια».
► Γιάννης Λούλης: Η εποχή του Τραμπ ξεκίνησε
Διαβάστε τις δέκα σελίδες του έβδομου κεφαλαίου του βιβλίου που αφορούν στον Κώστα Καραμανλή:
SMG: Το ερμητικό ξεκίνημα
Εκτενή αναφορά κάνει ο Γιάννης Λούλης στο ξεκίνημα της καριέρας του και στη συνεργασία που είχε από το 1984 με τη ήδη διάσημη, τότε, αμερικανική εταιρεία στρατηγικής επικοινωνίας, Sawyer-Miller Group (SMG). Η εταιρεία, παρά το γεγονός ότι υπήρχαν πολλές αντίστοιχες εκείνη την εποχή στις ΗΠΑ, ήταν πρωτοποριακή. Τι την έκανε πρωτοποριακή; Στο ότι δρούσε κυρίως εκτός Αμερικής. «Γρήγορα από μια μικρή εταιρεία με εξειδίκευση στη διαμόρφωση στρατηγικής επικοινωνίας, εξελίχθηκε στη μεγαλύτερη επικοινωνιακή νέα δύναμη, με πολλαπλές εμπειρίες ανά τον κόσμο», σημειώνει και υπογραμμίζει τη σημασία των focus groups. «Οι κλασικές δημοσκοπήσεις βοηθούν στο να καταγραφούν οι δυνάμεις και οι αδυναμίες των μονομάχων. Όμως αν θέλει κανείς να πάει βαθύτερα, θα πρέπει να αξιοποιήσει τα focus groups», αναφέρει χαρακτηριστικά και προσθέτει: «Στόχος είναι πάντα οι αμφιταλαντευόμενοι ψηφοφόροι. Εκείνοι που περιγράφονται ως «διεκδικούμενοι». Καταγράφονται λοιπόν τα συστατικά τους στοιχεία. Αυτοί μπορεί να είναι πρώην ψηφοφόροι, ή για πρώτη φορά, δυνητικοί ψηφοφόροι. Αναζητούμε τις προτεραιότητές τους. Ξεκινάμε από μια ευρύτερη εικόνα, με στόχο να την περιορίσουμε στα ουσιώδη που «μετρούν». Στην «καρδιά» και την «ουσία» της στρατηγικής. Αναζητούμε επίσης τα δικά μας αδύναμα σημεία και το πώς μπορούμε να τα απαλύνουμε. Το ιδανικό είναι τελικά να βρεθεί ένα μήνυμα, μια εικόνα, ένα τελικό επιχείρημα. Τούτο έχει την πιο μεγάλη βαρύτητα».
Για την εταιρεία αναφέρει: «Οι πελάτες της SMG είχαν στο πλευρό τους κορυφαίους επικοινωνιολόγους παγκοσμίως» και χαρακτηρίζει τα στελέχη ως «χαλκέντερους, μαχητικούς, με φρέσκιες ιδέες». Στο τέλος όμως όπως όλα τα όνειρα, άλλωστε άρχισε να σκοτεινιάζει. Ο Γιάννης Λούλης μιλά στο βιβλίο του και για τις διαφωνίες και τους ανταγωνισμούς που επήλθαν στη συνέχεια, όμως ο ίδιος μάλλον είχε κερδίσει αυτά που ήθελε και που αναμφίβολα έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για τη συνέχεια της καριέρας του.
