Στο βήμα του μάρτυρα βρέθηκε χθες Πέμπτη (5/6) ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος, στη δίκη των πρώην προστατευόμενων μαρτύρων της Novartis για ψευδή κατάθεση.
«Δεν είναι αυτοί οι πραγματικοί κατηγορούμενοι. Η σκευωρία της Νοvartis αποτελεί ένα πολλαπλό και συνεχές πλήγμα στη Δημοκρατία και το κράτος δικαίου. Όταν έδειχναν με το δάχτυλο τους πολιτικούς, διέφευγαν οι γιατροί και οι φαρμακοποιοί. Τι έχει γίνει με τις δίκες αυτές;», διερωτήθηκε ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Ο κ. Βενιζέλος, ένας εκ των δέκα πολιτικών που οι καταθέσεις των «Μάξιμου Σαράφη» και «Αικατερίνης Κελέση» ενέπλεξαν στην υπόθεση των παράνομων πρακτικών της φαρμακοβιομηχανίας, θέλησε να καταδείξει με την κατάθεσή του στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο αφενός τον δόλο των κατηγορουμένων, αλλά κυρίως την πλεκτάνη που εξυφάνθηκε «με στόχο τη δημοκρατία».
Ο μάρτυρας περιέγραψε όλη την πορεία και τις διαδικασίες της «σκευωρίας Novartis», μέχρις ότου η σοβαρότατη υπόθεση «θεσμικής συνωμοσίας, να φθάσει να κρίνεται στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας».
Αναφερόμενος σε όσα προηγήθηκαν, ο κ. Βενιζέλος τόνισε πως «η Βουλή, παραβιάζοντας το Σύνταγμα κατά τρόπο κατάφωρο, αντί να μας απαλλάξει (σ.σ. τους δέκα πολιτικούς για τους οποίους διαβιβάστηκε η δικογραφία στη Βουλή), κατασκεύασε μια νομική θεωρία ότι τα αδικήματα αυτά δεν εμπίπτουν στα καθήκοντά μας».
Σημείωσε επίσης πως «η εισαγγελέας σε λίγες μέρες έβαλε στο αρχείο την υπόθεσή μου, αλλά χωρίς να έχει αρμοδιότητα. Φτάσαμε στο Ειδικό Δικαστήριο με ένα βούλευμα, το οποίο έχω χαρακτηρίσει λογικώς ασύντακτο και αυτό ήταν ανεκτό. Μια υπόθεση θεσμικής συνωμοσίας κατά της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου έρχεται να εκκαθαριστεί ενώπιον του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου, ενώ πέρασε απονευρωμένη, με ευθύνη και της δικαιοσύνης και από το Ειδικό Δικαστήριο».
Ο κ. Βενιζέλος τόνισε ότι υπερασπίζεται τον θεσμό των προστατευόμενων μαρτύρων, εφόσον εφαρμόζονται οι νόμιμοι όροι και διαδικασίες, ενώ υπογράμμισε ότι η «προστασία των μαρτύρων ισοδυναμεί με ποινική ασυλία».
Για τον κατηγορούμενο Φιλίστορα Δεσταμπασίδη, ο μάρτυρας είπε ότι «γνώριζε ότι αυτά που κατέθεσε είναι ψευδή και τα κατέθεσε. Προφανώς δεν έχει λογική αυτό άνευ ηθικού αυτουργού».
Λίγο αργότερα ο κ. Βενιζέλος είπε για τον κ. Δεσταμπασίδη: «Ο κατηγορούμενος είχε ανωνυμία και ασυλία, μέσα σε ένα πολιτικό καθεστώς παντοδυναμίας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Νόμιζε ότι μπορούσε να πει και πέντε δέκα παραπάνω. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να υπάρξει κάμψη των αντανακλαστικών του υπέρ της αλήθειας».
Ποιος έδειξε ο Βενιζέλος ως ηθικούς αυτουργούς
Σε ερώτηση της προέδρου αν υπήρχαν ηθικοί αυτουργοί στην όλη υπόθεση ο κ. Βενιζέλος απάντησε: «Προφανώς. Τα πρόσωπα που είχα μηνύσει, ο τότε πρωθυπουργός, υπουργοί. Η αλυσίδα είναι μακρά. Το δικαστήριό σας οφείλει να βρει τα στρώματα των ηθικών αυτουργών. Ήταν κάνεις που δεν ήξερε αυτή τη μεθόδευση; Μιλάμε για αδιανόητα πράγματα. Μπορούσε ο κατηγορούμενος από μόνος του να κάνει τη σκευωρία της Νovartis; Όχι βέβαια. Στην αιτιολογία σας, ο νομικός και ο ιστορικός του μέλλοντος θα ψάξει να βρει σκεπτικό για την ηθική αυτουργία. Πολιτικά ήταν τα κίνητρα των ηθικών αυτουργών. Το κίνητρο του κατηγορούμενου συνδέεται με την αυτοπροστασία του».
- Εισαγγελέας: Μια παράταξη όπως ο ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύοντας κατηγορίες τι θα μπορούσε να επιτύχει; Αποσταθεροποιήθηκε κάτι;
- Βενιζέλος: Όταν παρενέβησαν κατηγορώντας δύο πρωθυπουργούς, εμένα ως αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργούς, στην κρισιμότερη φάση για τη χώρα, προφανώς ήθελαν να επηρεάσουν τις εκλογές και την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Πρωτίστως αυτό αφορούσε τον κύριο Πικραμμένο και εμένα, που ακούγονταν τα ονόματά μας για την προεδρία της Δημοκρατίας. Υπήρξε αντιπερισπασμός, λόγω αδυναμίας της κυβέρνησης να χειριστεί θέματα, μεταξύ αυτών και η Συνθήκη των Πρεσπών.
Απαντώντας σε ερωτήσεις των δικηγόρων υποστήριξης της κατηγορίας ο κ. Βενιζέλος τόνισε ότι έχει τεράστια σημασία για την υπόθεση «ποιος συνέλαβε την ιδέα» της σκευωρίας, συμπληρώνοντας πως «πάντως δεν συνελήφθη δικονομικώς». Ο μάρτυρας ανέφερε ότι πλην του κατηγορούμενου, που καταθέτοντας ψευδώς, εξυπηρετούσε δικούς του σκοπούς «υπήρχε και ο δόλος του ηθικού αυτουργού».
Η δίκη συνεχίζεται.
