«Η σκέψη και η καρδιά μου είναι προφανές ότι είναι πάντα στην Ελλάδα, αλλά μένω Βρυξέλλες» είχε πει παλαιότερα και αυτό ισχύει και σήμερα. Εξάλλου, ο ίδιος πάντα έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του μια πολύ καλύτερη θέση από αυτή του Επιτρόπου στην Ε.Ε.«Η σκέψη και η καρδιά μου είναι προφανές ότι είναι πάντα στην Ελλάδα, αλλά μένω Βρυξέλλες» είχε πει παλαιότερα και αυτό ισχύει και σήμερα. Εξάλλου, ο ίδιος πάντα έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του μια πολύ καλύτερη θέση από αυτή του Επιτρόπου στην Ε.Ε.
Μπορεί να έχασε το …«τραίνο» για την Προεδρία της Δημοκρατίας το 2015, όταν ο Αλέξης Τσίπρας τελικά αποφάσισε να στηρίξει τον Προκόπη Παυλόπουλο για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχει εγκαταλείψει τις φιλοδοξίες του. Βαθύτατα πολιτικός, γνωρίζει πως παίζεται το πολιτικό παιχνίδι και αναγνωρίζει και τις ιδιαιτερότητες που υπήρχαν όταν έγινε η συζήτηση να προταθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ για Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Αν και πικράθηκε για την αρνητική εξέλιξη που έλαβε η υπόθεση της υποψηφιότητάς του, ποτέ δεν κράτησε κακία στον Αλ. Τσίπρα και συνεχίζει να διατηρεί μια πολύ καλή σχέση με τον Πρωθυπουργό. Παράλληλα, φροντίζει στις Βρυξέλλες να κινείται εθνικά και όχι κομματικά, κινούμενος πολλές φορές και κόντρα στην γραμμή της ΝΔ που είναι η σκληρή επίθεση και ανηλεής σύγκρουση με το ΣΥΡΙΖΑ.
Εξάλλου, ο ίδιος εξ αρχής είχε ξεκάθαρη θέση υπέρ της εθνικής συνεννόησης, τη σύνθεσης και της συναίνεσης, ενώ είναι απέναντι στην ρητορική της έντασης, της υστερίας και της θεωρίας των άκρων. «Μακριά από εμάς ο εθνικός διχασμός» συνηθίζει να λέει, ακόμα και τώρα αν και τάχθηκε κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών με μια προσεκτική βέβαια δήλωσή του. Ο ίδιος όμως σε αυτό το θέμα κινήθηκε διαφορετικά στην Ελλάδα, καθώς στο Κολλέγιο των Επιτρόπων δεν ήταν αρνητικός και δεν κατέθεσε την διαφωνία του, ενώ πολλοί ενθυμούνται και την ομιλία του στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά, τον Ιούνιο του 2012, όταν ως υπουργός Εξωτερικών υποστήριζε από το βήμα της Βουλής: «Η Ελλάδα, επιδεικνύοντας το απαιτούμενο εποικοδομητικό πνεύμα, προέβη σε ένα μείζον συμβιβαστικό βήμα, αποδεχόμενη σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό και χρήση έναντι όλων»
Η θητεία του ολοκληρώνεται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τους επόμενους μήνες και ο ίδιος ετοιμάζει την επάνοδό του στο εγχώριο πολιτικό σύστημα. Ο ίδιος πριν πάρα πολύ καιρό είχε πει σε συνομιλητές του: «Πάντα ολοκληρώνω τη θητεία μου και την αποστολή μου. Το ίδιο θα κάνω και ως ευρωπαίος επίτροπος».
Στο πολιτικό του γραφείο, όπου και το στρατηγείο του, δίπλα στο Καλλιμάρμαρο, σε απόσταση αναπνοής από το Μέγαρο Μαξίμου και ακριβώς απέναντι από την οικία της οικογένειας Μητσοτάκη, συναντά εσχάτως πολύ κόσμο.
Ο Δ. Αβραμόπουλος φροντίζει να επανασυνδεθεί με διάφορα στελέχη που είχαν αποκοπεί, διατηρεί φιλικές σχέσεις με δημοσιογράφους και άλλους παράγοντες και γενικά κινείται στη λογική να είναι κεντρικός παίκτης στο πολιτικό σύστημα. Στο Δήμο Αθηναίων έχει ένα μεγάλο δίκτυο υποστηρικτών, καθώς διετέλεσε δήμαρχος, και όλοι οι άνθρωποί του έχουν αρχίσει να επαναδραστηριοποιούνται.
Εξάλλου, κατά καιρούς με τις παρεμβάσεις του έχει καταφέρει να διαμορφώνει εξελίξεις και πολύ ενθυμούνται ότι αυτός ήταν που κατάφερε να επιβάλλει με τον τρόπο του την απευθείας εκλογή από τη βάση του προέδρου της ΝΔ το 2009. Παράλληλα, τότε, απέσυρε την υποψηφιότητά του και συμμάχησε με τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος μετά την εκλογή του τον όρισε αντιπρόεδρο του κόμματος, όπως και τον Σταύρο Δήμα.
Μένει να φανεί σε τι βαθμό θα μπορέσει να συνεργαστεί και να υπάρξει πεδίο συμφωνίας με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Όλες οι συζητήσεις βέβαια γίνονται με φόντο την επόμενη μέρα και εάν η ΝΔ γίνει κυβέρνηση, είναι προφανές ότι ο ίδιος το λιγότερο που μπορεί να ζητήσει είναι αντιπροεδρία και το υπουργείο Εξωτερικών.
Εάν δεν υπάρξει συμφωνία, υπάρχουν πολλοί που λένε στις παρασκηνιακές συζητήσεις, ότι δύναται να δημιουργήσει νέο πολιτικό φορέα, ορμώμενος από την σκληρή δεξιά ατζέντα της σημερινής ΝΔ και της επιλογής του Κυρ. Μητσοτάκη να συμμαχήσει με τον Αντ. Σαμαρά και τον Αδ. Γεωργιάδη, μετατοπίζοντας το κόμμα αρκετά δεξιά από τον χώρο του κέντρου που ήθελε και θέλει ο Δ. Αβραμόπουλος. Ο κοινοτικός επίτροπος και όταν ήταν αντιπρόεδρος της ΝΔ είχε πολλές φορές κινηθεί σε διαφορετική γραμμή από τον Αντ. Σαμαρά που επέλεξε μια πιο δεξιά στρατηγική και μιλούσε πάντα για συνθέσεις στο χώρο του κέντρο, εκνευρίζοντας την τότε ηγεσία του κόμματος.
Υπάρχουν όμως και πολλοί που λένε ότι ο νέος πολιτικός φορέας δύναται να συγκροτηθεί και ως «ασπίδα» για τον Δ. Αβραμόπουλο για την υπόθεση Novartis, για την οποία είναι στο στόχαστρο από διάφορες δυνάμεις. Μένει να φανεί βέβαια αυτό και από την εξέλιξη της έρευνας, ενώ ο ίδιος δηλώνει σε όλους τους τόνους πως δεν έχει καμία εμπλοκή και δεν υφίσταται θέμα.
Ο κοινοτικός επίτροπος με αρκετά αναβαθμισμένο ρόλο στις Βρυξέλλες, λόγω και του διευρυμένου χαρτοφυλακίου που έχει και στο οποίο εντάσσεται και το Προσφυγικό/Μεταναστευτικό, διαθέτει σημαντικά ερείσματα και πλέον έχει ενδυναμώσει αρκετά το προφίλ του στους ευρωπαϊκούς κύκλους. Η σχέση Αβραμόπουλου – Μητσοτάκη μέχρι στιγμής θεωρείται καλή από τους μυημένους επί των παρασκηνίων της Κεντροδεξιάς, αλλά ακόμα δεν έχουν τεθεί τα ζητήματα της επόμενης μέρας. Σε αυτό το πεδίο δύναται να δοκιμαστεί η σχέση τους και ενδεχομένως να δρομολογήσει εξελίξεις στο χώρο της κεντροδεξιάς.
Βέβαια, πάντα ο Δ. Αβραμόπουλος αν και έκανε διάφορες πολιτικές κινήσεις, όπως π.χ. η δημιουργία του κόμματός του υπό τον τίτλο ΚΕΠ, η υποψηφιότητά του για την αρχηγία της ΝΔ, ποτέ δεν έφθανε στο τέλος, καθώς και η πολιτική του κίνηση ανέστειλε την λειτουργία της και δεν κατέβηκε στις εκλογές και απεσύρθη από την κούρσα της διαδοχής το 2009. «Προτιμά ποιο ασφαλείς επιλογές» λένε οι πιο μυημένοι και τονίζουν τις συμφωνίες που κατά καιρούς κάνει, οι οποίες, όπως απεδείχθη ήταν και πιο επωφελής πολιτικά για τον ίδιο που είχε μόνο ένα κεντρικό στόχο: την Προεδρία της Δημοκρατίας ή Πρωθυπουργία σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας.
Ο ίδιος το επόμενο διάστημα θα συνεχίσει να κινείται, όπως υπογραμμίζει σε πολιτικούς του φίλους, αποκλειστικά με εθνικό και υπερκομματικό προφίλ.
Παρά το κλίμα που διαμορφώνουν διάφοροι παράγοντες και από τον χώρο της Κεντροδεξιάς, που επιμένουν στη μετωπική σύγκρουση με την κυβέρνηση και στην εκτός ορίων πολεμική, ο ίδιος συμβουλεύει ότι σε αυτή την κρίσιμη περίοδο για τη χώρα η εθνική συναίνεση είναι αναγκαία όσο ποτέ, χωρίς αυτό να σημαίνει όμως ότι το κάθε κόμμα θα υποστείλει και τη σημαία της αντιπολίτευσης και της κριτικής. Απλά ξορκίζει τον κοινωνικό και πολιτικό διχασμό.