«Την ιστορική, παγκοσμίου φήμης «κολοτούμπα» ο κ. Τσίπρας δεν την έκανε εκείνη τη μέρα. Την έκανε κάθε μέρα από τότε που έγινε πρωθυπουργός, κάνοντας και ένα καλό στον τόπο, δείχνοντας το μεγαλύτερο ανέκδοτο, το οποίο υπάρχει στη χώρα μας, είναι το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς», είπε ο Παύλος Μαρινάκης για τη συζήτηση που έχει ξεκινήσει τις τελευταίες μέρες για την εποχή του δημοψηφίσματος, μετά το αίτημα του πρώην πρωθυπουργού να δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά της συνεδρίασης των πολιτικών αρχηγών.
«Θα ξεκινήσω με ένα παραμύθι και επειδή ειδικά σε αυτό το κόμμα, σε εκείνο τον πρωθυπουργό άρεσαν τα παραμύθια και θα σας πάω στην πραγματικότητα. Αλλά νομίζω ότι το παραμύθι έχει να κάνει με την πραγματικότητα. Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένας πυρομανής εμπρηστής που πήγε να κάψει και έκαψε και πολύ μεγάλες εκτάσεις σε όλη την Ελλάδα. Αυτές οι πυρκαγιές που προκάλεσε κόστισαν πάνω από 100 δισεκατομμύρια ευρώ και ήρθε 10 χρόνια μετά να κατηγορήσει τους πυροσβέστες που προσπάθησαν και σε πολύ μεγάλο ποσοστό έσβησαν αυτές τις πυρκαγιές που εκείνος έβαλε. Αυτό το παραμύθι νομίζω, ότι θα μπορούσε πολύ εύκολα να έχει πολύ μεγάλη εφαρμογή στην περίπτωση του τέως πρωθυπουργού, με την αλληγορική προφανώς έννοια, για να μην παρεξηγηθώ.
Είναι φιλότιμη προσπάθεια κάποιων, συμπεριλαμβανομένων και κάποιων μέσων ενημέρωσης, να «ξεπλύνουν» τον κ. Τσίπρα, πολιτικά. Πραγματικά είναι εντυπωσιακή, αλλά νομίζω ότι, όπως έχω πει και άλλες φορές, η ιστορία δεν ξαναγράφεται. Και το πιο φοβερό σε αυτή την περίπτωση είναι και το τέχνασμα που χρησιμοποιούν και ο κ. Τσίπρας και οι «συνεργοί» του στο «ξέπλυμα» το πολιτικό, η «μετακίνηση των γκολπόστ». Τί κάνουν; Μιλάνε για το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών. Εγώ θα επιμείνω. Το δράμα του 2015, στο οποίο πρωταγωνιστής ήταν ο κ. Τσίπρας και η παρέα του, ξεκίνησε πριν τις εκλογές του 2015, όπου έλεγε ότι θα χορεύουν οι αγορές και θα βαράνε τα νταούλια και θα καταργήσει το μνημόνιο και θα μειώσει τους φόρους, θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ.
Συνεχίστηκε από τον Ιανουάριο μέχρι το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών, όταν έκανε τα αντίθετα από αυτά που έλεγε. Έπαιξε τη χώρα στα ζάρια, έκλεισε τις τράπεζες, το χρηματιστήριο, έφερε τα capital controls, έφερε τον κόσμο στις ουρές και τίποτα από αυτά που έλεγε μέχρι τον Ιανουάριο του 2015 δεν τα έκανε μετά. Η μεγαλύτερη πολιτική εξαπάτηση στην ιστορία της χώρας και έχει ονοματεπώνυμο: Αλέξης Τσίπρας. Και βέβαια οι συνεργάτες του, μαζί», είπε και πρόσθεσε:
«Άρα το μείζον και αυτό που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ είναι το τί συνέβη μέχρι το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών. Την ιστορική, παγκοσμίου φήμης «κολοτούμπα» ο κ. Τσίπρας δεν την έκανε εκείνη τη μέρα. Την έκανε κάθε μέρα από τότε που έγινε πρωθυπουργός, κάνοντας και ένα καλό στον τόπο, δείχνοντας το μεγαλύτερο ανέκδοτο, το οποίο υπάρχει στη χώρα μας, είναι το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Τώρα. Επειδή υπάρχει και μια πραγματικότητα άλλη, πάνε να ξαναγράψουν μια ιστορία προ δεκαετίας. Οι πολίτες αυτής της χώρας τη βίωσαν αυτή την ιστορία. Δεν πάνε να ξαναγράψουν μια ιστορία πριν από 100 και 200 χρόνια. Να μου πεις, εκεί θα μπορούσαν να κοροϊδέψουν και κανέναν δεν τους πιστεύει κανείς. Σχετικά με τα πρακτικά, αυτό τελοσπάντων που δημοσιεύτηκε δεν είναι πρακτικά. Έχουν δώσει πολύ καλές νομίζω απαντήσεις και ο κ. Θεοδωράκης και απ’ ότι είδα χτες και στη Διαδικτυακή Καθημερινή και ο κ. Μεϊμαράκης και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο κ. Τασούλας. Βάλτε στη ζυγαριά την αξιοπιστία του Αλέξη Τσίπρα και των φίλων του και από την άλλη πλευρά βάλτε αυτά τα πρόσωπα και θα καταλάβετε ποιος λέει αλήθεια.
Η απάντηση πάντα είναι όχι ο κ. Τσίπρας και οι φίλοι του στο «Ποιος λέει αλήθεια»; Και νομίζω ότι σε αυτό το ζήτημα, το επιμέρους ζήτημα των πρακτικών και του τι διημείφθη εκείνη την ημέρα, οι απαντήσεις που θα δοθούν από τους ανθρώπους που ήταν εκεί θα απαντήσουν και σε άλλο ένα τέχνασμα των ανθρώπων αυτών. Και το ξαναλέω είναι εξοργιστικό, οι καταστροφείς να κουνάνε το δάχτυλο σε αυτούς που έσωσαν τη χώρα. Δηλαδή στα κόμματα της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και βέβαια και στον κ. Θεοδωράκη. Σε όσους, δηλαδή, έβαλαν το συμφέρον της πατρίδας πάνω από το κομματικό συμφέρον για να μείνει η Ελλάδα στην Ευρώπη».
«Tο «μοντέλο Τριαντόπουλου» είναι μια γέφυρα μέχρι την αναθεώρηση του άρθρου 86»
«Δεν υπάρχει καμία αντίφαση, γιατί με τη λογική αυτή που λέτε, θα έπρεπε για κάθε μήνυση που έρχεται ή κάθε δικογραφία που έρχεται στη Βουλή, που έρχονται κάθε μήνα δεκάδες υποθέσεις ή τέλος πάντων αρκετές υποθέσεις, αναλόγως και με το ποια είναι η αντιπολίτευση – πολλές φορές η αντιπολίτευση ποινικοποιεί υποθέσεις- μηνύσεις που μπορεί να είναι ακόμη και για προδήλως αβάσιμα αδικήματα από έναν ιδιώτη, θα έπρεπε να υπάρχει απευθείας παραπομπή στο φυσικό δικαστή», είπε για την υπόθεση του Κώστα Καραμανλή και για το αν υπάρχει αντίφαση σε σχέση με το μοντέλο Τριαντόπουλου και πρόσθεσε:
«Άρα, το «μοντέλο Τριαντόπουλου», στο οποίο εμείς πιστεύουμε ότι είναι μια γέφυρα μέχρι την αναθεώρηση του άρθρου 86 του Συντάγματος, εφαρμόζεται σε περιπτώσεις που υπάρχουν προδήλως βάσιμα στοιχεία, τα οποία υποδηλώνουν ενδείξεις ενοχής. Είναι προφανές αυτό ή σε περιπτώσεις εν πάση περιπτώσει, που ενώ υπάρχουν κάποια τέτοια στοιχεία ή υπάρχουν έτοιμα κατηγορητήρια που η αντιπολίτευση κατά το δοκούν τα επεκτείνει, όπως στην περίπτωση Τριαντόπουλου, πρέπει αυτή η υπόθεση να εξεταστεί από τη Δικαιοσύνη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ισχύει το τεκμήριο αθωότητας, ούτε σημαίνει ότι είναι ένοχος αυτός που θεωρούμε ότι πρέπει να πάει στο φυσικό δικαστή, όπως οι περιπτώσεις που είπατε. Άρα, για να απαντήσω και στο δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας, επίσης δεν υπάρχει αντίφαση και εμείς δεν θεωρούμε ότι ο κ. Καραμανλής αυτή τη στιγμή είναι de facto ένοχος, επειδή θεωρούμε ότι ακολουθείται μια τέτοια διαδικασία που και ο ίδιος την επιλέγει, αλλά δεδομένου του γεγονότος ότι υπάρχει μια δικογραφία, η οποία εστάλη στη Βουλή με κάποια ερωτήματα ως προς τη χρηματοδότηση και κάποια άλλα, εκρίθη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας και μετά το αίτημα του ίδιου, όπως έγινε και στην περίπτωση Τριαντόπουλου, ότι πρέπει να ακολουθηθεί αυτή η διαδικασία.
Το ότι αυτό ακολουθείται σε κάποιες περιπτώσεις που υπάρχουν κάποιες ενδείξεις -το ξαναλέω- και όχι αποδείξεις και ειδικά στην περίπτωση Τριαντόπουλου οι μετέπειτα εξελίξεις, νομίζω μετέστρεψαν και τις ενδείξεις, αλλά εμείς δεν είμαστε δικαστές, το δικαστήριο θα αποφασίσει, με την κατάρρευση του αφηγήματος περί μπαζώματος για συγκάλυψη, συγκάλυψη λαθρεμπόρων που κάποιοι ήθελαν να κρύψουν και όλα αυτά, τα οποία διακινούσε η αντιπολίτευση επί πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και τώρα κανείς δεν τα αναφέρει, όλως περιέργως, δεν σημαίνει ότι πρέπει για κάθε δικογραφία που έρχεται στη Βουλή -το ξαναλέω- να ακολουθείται αυτό το μοντέλο, αλλιώς κάθε μέρα θα είχαμε και ένα δικαστήριο για διατελέσαντες υπουργούς τα προηγούμενα χρόνια.
Είναι αμέτρητες οι υποθέσεις οι οποίες έρχονται. Και να πω και κάτι, για την αναθεώρηση του άρθρου 86. Εμείς δεν έχουμε πει ότι με την αναθεώρηση θα ζητήσουμε κάθε μήνυση να πηγαίνει αυτομάτως στο φυσικό δικαστή. Έχουμε πει, ότι θέλουμε να φύγει το φίλτρο των κομμάτων. Ενδεχομένως, δηλαδή, να αποφασίζει μία πολυμελής: δεκαμελής – δεκαπενταμελής επιτροπή που θα απαρτίζεται από δικαστές, μία δικαστική επιτροπή, ή ένα μεικτό σώμα δικαστών και κοινοβουλευτικών, που πάντοτε η πλειοψηφία δεν θα είναι των βουλευτών. Δηλαδή εμείς τί θέλουμε να αλλάξει; Εμείς θέλουμε να μην είναι αντικείμενο απόφασης, προϊόν απόφασης των κοινοβουλευτικών συσχετισμών η παραπομπή ή όχι ενός διατελέσαντος υπουργού στο φυσικό δικαστή. Αυτό θέλουμε να αλλάξουμε, αλλά ένα φίλτρο πρέπει να υπάρχει. Αντιλαμβάνεστε και τους λόγους. Ειδικά σε μία χώρα όπως η Ελλάδα, που έχουμε μια ιδιαίτερη «αγάπη», για να το πω ευγενικά, για την προσφυγή στη Δικαιοσύνη».
