Του Άρη Ραβανου
Παρά το γεγονός ότι στο δρόμο για τις εκλογές δεν υπάρχουν τάσεις αμφισβήτησης και υπονόμευσης, υφίστανται εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις για σειρά στρατηγικών θεμάτων.
Το μόνο που συγκλίνουν όλοι, έστω και με διαφορετική αφετηρία, είναι ότι πρέπει η παράταξη να είναι ενωμένη.
Το πώς αντιλαμβάνεται βέβαια ο καθένας από τους τέσσερις την παράταξη έχει ιδιαίτερη σημασία.
Ο Κ. Καραμανλής φροντίζει κατά καιρούς να στέλνει μήνυμα ότι πρέπει να κοιτάξει το κόμμα τους κοινωνικά ασθενέστερους, επισημάνσεις που είναι μήνυμα στη σημερινή ηγεσία, ενώ είναι επιφυλακτικός με τα ανοίγματα σε εκσυγχρονιστικά στελέχη.
Ο Αντ. Σαμαράς που κινείται με πιο πατερναλιστική διάθεση έναντι του Κυρ. Μητσοτάκη, έχει έγνοια να δικαιωθεί, προκρίνει και πιέζει για τη δεξιά στροφή και θέλει πλήρη πολιτική κάλυψη, φοβούμενος ότι κυβερνητικά στελέχη επί των κυβερνήσεών του, όπως π.χ. ο Αδωνις Γεωργιάδης θα βρεθούν υπό πίεση λόγω διαφόρων υποθέσεων (Novartis, ΚΕΛΠΝΟ).
Ο Βαγγ. Μεϊμαράκης που δέχεται εσχάτως επιθέσεις αν και είναι επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου, δεν εμφανίζεται διατεθειμένος να σιωπήσει επί μεγάλο χρονικό διάστημα. Απλά, επειδή είναι παραταξιακός δεν επιθυμεί 35 μέρες πριν τις ευρωεκλογές να υπάρξει ένταση.
Για μετά όμως ετοιμάζεται παρέμβαση για να τονιστεί η ανάγκη της πολιτικής προστασίας της κοινωνικής δεξιάς και να μην υποταχθεί σε νεοφιλελεύθερες λογικές που επικρατούν σε μεγάλο τμήμα της ηγετικής ομάδας της ΝΔ, όπως λένε και καραμανλικά στελέχη.
Το ενδιαφέρον είναι ότι Κ. Καραμανλής και Βαγγ. Μεϊμαράκης, χωρίς να υπάρχει σταθερή ανοικτή γραμμή μεταξύ τους, είναι υπέρμαχοι μιας πιο ήπιας στρατηγικής, στη λογική ότι ο τόπος χρειάζεται υπεύθυνη και ουσιαστική αντιπολίτευση, αλλά με επιχειρήματα και όχι με κραυγές.
Απεναντίας ο Κυρ. Μητσοτάκης τάσσεται, όπως δείχνει και η πορεία του και η ρητορική του, υπέρ της οξείας κριτικής και της μετωπικής επίθεσης προς το ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά προς τον Πρωθυπουργό, ενώ της ίδιας άποψης είναι και ο Αντ. Σαμαράς που έχει επιλέξει να κάνει συνεχώς παρεμβάσεις με διάφορους τρόπους, θέλοντας να δείξει ότι παραμένει κυρίαρχος στο εσωκομματικό παιχνίδι.
Για τους μυημένους επί των «γαλάζιων» παρασκηνίων και των συζητήσεων μεταξύ «οικογενειών», «τζακιών», «βαρονιών» και της κυρίαρχης ελίτ, οι κινήσεις των πρώην μετακινούν τις …τεκτονικές πλάκες της κεντροδεξιάς.
Ουδείς μπορεί να πει ότι υπάρχει οργανωμένη εσωκομματική αντίσταση στον Κυρ. Μητσοτάκη, καθώς προηγείται η ΝΔ, αλλά αρχίζουν σιγά-σιγά να καταγράφονται διαφοροποιήσεις που δημιουργούν ερωτηματικά για μελλοντικές κινήσεις.
Στο παρασκήνιο καταγράφονται πολλές ζυμώσεις και κινήσεις, αλλά οι δημοσκοπήσεις που καταγράφουν πρωτιά της Ν.Δ., δεν ευνοούν κινήσεις εσωκομματικής αμφισβήτησης και απλά υπάρχει ένας παρασκηνιακός πόλεμος νεύρων που αναμένεται να φανεί πως θα εξελιχθεί.
Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν θα γίνονται παρεμβάσεις από αρκετούς που θα ενοχλούν ενίοτε τη σημερινή ηγετική ομάδα που τηρεί χαμηλούς τόνους και επικεντρώνεται στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη προβολή του σχεδίου της.
Το θετικό για τον Κυρ. Μητσοτάκη είναι ότι δεν υπάρχει σχέδιο από την πλευρά των «καραμανλικών» να τον υπονομεύσουν και να του δημιουργήσουν θέμα, παρά τις ενστάσεις για πτυχές της στρατηγικής του. Ο πρώην Πρωθυπουργός έχει διαμηνύσει ότι δεν υιοθετεί, δεν εγκρίνει τις κινήσεις διαφόρων που διαρρέουν ότι λειτουργούν στον όνομα του «καραμανλισμού», αλλά λέει ότι υπάρχουν και όρια.
Σε αυτό το πλαίσιο όμως, έχει ενδιαφέρον ότι ετερόκλητες δυνάμεις των «καραμανλικών» παρεμβαίνουν, μέσω διαφόρων συστημάτων (blogs, sites), όποτε θεωρούν ότι πρέπει να κάνουν αισθητή την παρουσία τους για να διατρανώσουν τις ιδεολογικές παρακαταθήκες της Ν.Δ. και την προσήλωση στον «κοινωνικό φιλελευθερισμό».
Από την άλλη πλευρά κύριο μέλημα του Αντ. Σαμαρά (βρίσκεται σε καθημερινή επαφή με τον Αδ. Γεωργιάδη), είναι μέσα από την σκληρή επίθεση της Ν.Δ. στο ΣΥΡΙΖΑ, να ενδυναμώνεται το μήνυμα ότι δικαιώνεται η πρωθυπουργική του πορεία των δυόμιση ετών.
Εάν η ηγετική ομάδα αποκλίνει από την γραμμή υπεράσπισης της περιόδου Σαμαρά, τότε κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει τις κινήσεις της «σαμαρικής» ομάδας στην σκακιέρα της κεντροδεξιάς.
Στο παρασκήνιο όμως είναι σε πλήρη η σύγκρουση μεταξύ του Αντ.Σαμαρά με τον Βαγγ.Μεϊμαράκη με τους καραμανλικούς να απέχουν και να είναι αποστασιοποιημένοι, ενώ ο πρόεδρος της ΝΔ παρακολουθεί αμέτοχος.
Ο Βαγγ. Μεϊμαράκης είναι και πάλι στο στόχαστρο της σαμαρικής πτέρυγας, όχι μόνο για την προ ημερών αναφορά του πως είναι θετικό για την Ελλάδα η πρόταση για Νόμπελ Ειρήνης στον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.
Η νέα εστία έντασης προκλήθηκε με την επαναφορά των σεναρίων περί συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ που είχαν συζητηθεί και το καλοκαίρι του 2015, όπως επιβεβαίωσε προ ημερών και η Ντόρα Μπακογιάννη που και αυτή βρίσκεται στο στόχαστρο της σαμαρικής πτέρυγας που στηρίζει τη σημερινή ηγεσία.
Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση αποδοκιμασίας του πρώην προέδρου της ΝΔ ήταν το τουίτερ του βουλευτή και πρώην υπουργού Επικρατείας, στενού συνεργάτη και πολιτικού φίλου του Αντώνη Σαμαρά, Δημήτρη Σταμάτη.
«Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα..
Οσοι ονειρεύονται συγκυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, καλά θα κάνουν να ξυπνήσουν! Οι πολίτες απαιτούν να φύγει η χειρότερη κυβέρνηση κι όχι να ξαναγυρίσει,με συγχωροχάρτι ,από το παράθυρο! Κι ας χωνέψουν πως ο Μητσοτάκης θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός!».
Και στη συνέχεια ήρθε η επίθεση του φίλο σαμαρικού Antinews: «Αλέξη, κράτα δυο θέσεις στο Eπικρατείας για την Ντόρα και τον Βαγγέλα».
Ο Βαγγ. Μεϊμαράκης λέει συνέχεια ότι η ακροδεξιά δεν έχει θέση στη ΝΔ, είναι εξοργισμένος από τις επιθέσεις που δέχεται και μένει μα φανεί πότε και πως θα αντιδράσει.
Πάντως οι πολιτικοί του φίλοι λένε για τον Αδ. Γεωργιάδη πως, «ξύνεται στην γκλίτσα του τσοπάνη», ειδικά με την προ ημερών αναφορά του πως «ο Μεϊμαράκης χάρισε (σ.σ. στον Αλ. Τσίπρα) την καρέκλα της πρωθυπουργίας γιατί πίστευε ότι αυτό ήταν το σωστό για την Ελλάδα».