«Για εμένα είναι ένας διαφορετικός τρόπος επικοινωνίας με τους ανθρώπους. Πιο βαθύς και πιο αληθινός. Γιατί με την εικόνα αποτυπώνω ένα κομμάτι του εαυτού μου».
Τα παραπάνω τονίζει η Πόπη Τσουκάτου, με αφορμή την Έκθεση Φωτογραφίας της «Μύηση» στη Γκαλερί 7, μια Έκθεση που θα διαρκέσει μέχρι τις 16 Απριλίου.
Μια ακόμα έκθεση φωτογραφίας. Μύηση. Πώς προέκυψε;
Αργά, βασανιστικά αλλά τελικά απελευθερωτικά. Η αρχή έγινε πριν δέκα χρόνια με μια φωτογραφική δουλειά σε στούντιο όπου φωτογράφησα γυναίκες καλυμμένες με κόκκινο πανί. Μια εσωστρεφής δουλειά που εκτέθηκε στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης.
Η γυναίκα ήταν και βίαιη και θλιμμένη αλλά πολύ απαιτητική για την αναζήτηση της ταυτότητας της. Αυτό το ίδιο κόκκινο πανί το ταξίδεψα τον χρόνο της πανδημίας στην Ελευσίνα και στο Θορικό της Λαυρεωτικής, στο δρόμο που διάβηκε η Δήμητρα αναζητώντας την κόρη της Περσεφόνη, που είχε αρπάξει ο Άδης. Για περισσότερα από 1000 χρόνια τα Ελευσίνια Μυστήρια δήλωναν κάτι πολύ περισσότερο από τον μαρασμό του χειμώνα και την αναγέννηση της φύσης την άνοιξη. Όσοι δέχονταν την μύηση είχαν την ευκαιρία να βιώσουν τον πόνο και τον θρήνο για κάποιο χαμένο κομμάτι του εαυτού τους. Η μύηση ήταν ένα μέσο για να αντιμετωπίσουν τα αιώνια ερωτήματα για το νόημα της ζωής, για τον θάνατο και την αναγέννηση.
Η έκθεση, απ΄ ότι γνωρίζουμε, βρήκε ανταπόκριση από το κοινό. Τι είναι αυτό που εκτιμήθηκε; Και ως πότε θα διαρκέσει;
Νομίζω ότι βρήκαν οικείες τις γυναικείες φιγούρες, τα τοπία, τα στάχυα, τα ρόδια, όλα τα σύμβολα. Ο καθένας τα είδε και τα ερμήνευσε με τον δικό του τρόπο. Κι αυτή η συνομιλία του θεατή με την εικόνα, το μοίρασμα της εμπειρίας είναι το μεγάλο προνόμιο της Τέχνης.
Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι το Σάββατο 16 Απριλίου.
Για την Πόπη Τσουκάτου τι είναι τελικά η φωτογραφία;
Για εμένα είναι ένας διαφορετικός τρόπος επικοινωνίας με τους ανθρώπους. Πιο βαθύς και πιο αληθινός. Γιατί με την εικόνα αποτυπώνω ένα κομμάτι του εαυτού μου.