Ασυμβίβαστος αλλά και… πρίγκιπας, ο Παύλος Σιδηρόπουλος αποτελεί μία από τις μεγάλες μορφές της ελληνικής ροκ μουσικής, καθώς ο χαρακτήρας, το ύφος και ο ήχος της μουσικής του τον έκαναν να ξεχωρίσει. Φέτος συμπληρώνοντας 33 χρόνια από την ημέρα που άφησε την τελευταία του πνοή λόγω υπερβολικής δόσης ηρωίνης, κάτι το οποίο πολλοί λένε ότι το είχε «προβλέψει».
«Πρέζες υπάρχουν πολλές. Δεν είναι μόνο η ηρωίνη. Αλλά η ηρωίνη σκοτώνει, αυτή είναι η μόνη διαφορά» συνήθιζε να λέει κατά καιρούς. Απέκτησε το προσωνύμιο «Ο πρίγκιπας της ροκ μουσικής» καθώς τόσο η ομορφιά του όσο και η μοναδική μουσική αντίληψη τον έκαναν να ξεχωρίσει, ενώ όσοι συναναστράφηκαν μαζί του αναφέρουν ότι ήταν αληθινός και πάντα τραγουδούσε για τα προσωπικά του βιώματα.
Η μουσική διαδρομή του Παύλου Σιδηρόπουλου
Δισέγγονος του Αλέξη Ζορμπά και ανιψιός της πεζογράφου και παιδαγωγού Έλλης Αλεξίου, ο Παύλος Σιδηρόπουλος γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου 1948 και μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη όπου έμεινε μέχρι την ηλικία των έξι ετών, ενώ μετά τη γέννηση της αδερφής του Μελίνας μετακόμισε μαζί με την οικογένειά του στην Αθήνα.
Ξεκίνησε να ασχολείται με την μουσική στα μέσα της δεκαετίας του 60 και το 1967, όταν τέλειωσε το σχολείο, πέρασε στο Μαθηματικό Τμήμα του ΑΠΘ όπου γνώρισε ανθρώπους με τους οποίους ξεκίνησε την μουσική του καριέρα.
Ένας από αυτούς ήταν ο Παντελής Δεληγιαννίδης, τότε κιθαρίστας των Olympians, με τον οποίο δημιούργησαν το ντουέτο «Δάμων και Φιντίας» και κυκλοφόρησαν τον δίσκο 45 στροφών «Το ξέσπασμα / Ο κόσμος τους». Από το 1972 έως το 1974 ενσωματώνονται στα «Μπουρμπούλια» όπου αρχίζει να εξελίσσεται μουσικά.
{https://www.youtube.com/watch?v=XxBO_yeHdmY}
Μετά την διάλυση του σχήματος, εν μέσω δικτατορίας, ο Παύλος Σιδηρόπουλος συνεργάζεται με τον Γιάννη Μαρκόπουλο και συμμετέχει ως τραγουδιστής σε τρεις δίσκους του «Θεσσαλικός κύκλος» (1974), «Οροπέδιο» (1976) και «Ανεξάρτητα» (1975), όπου η συμμετοχή του ήταν σε ένα τραγούδι.
Έπειτα από την λήξη της συνεργασίας του με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, δημιουργεί το 1976 το γκρουπ «Σπυριδούλα» μαζί με τους Βασίλη και Νίκο Σπυρόπουλο, η συνεργασία των οποίων είχε ως αποτέλεσμα έναν από τους καλύτερους ελληνικούς ροκ δίσκους, τον «Φλου» (1978). Έναν χρόνο αργότερα δημιουργεί το σχήμα «Εταιρία Καλλιτεχνών», ενώ παράλληλα πραγματοποιεί εμφάνιση και στην μεγάλη οθόνη, ως πρωταγωνιστής στην ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου «Ο Ασυμβίβαστος», στην οποία ερμηνεύει και το soundtrack. Εκεί ακούγεται για πρώτη φορά και το γνωστό τραγούδι «Να μ' αγαπάς». Η ενασχόλησή του μες τον κινηματογράφο περιλαμβάνει και μία εμφάνιση στην ταινία «Αλδεβαράν», όπου πρωταγωνιστεί ο Δημήτρης Πουλικάκος, και προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
{https://www.youtube.com/watch?v=jdKr9noUM44}
Ένας από τους «σταθμούς» της καριέρας του είναι και το σχήμα οι «Απροσάρμοστοι» με τους οποίους ξεκινά το 1980 και δύο χρόνια αργότερα κυκλοφορεί ο δίσκος «Εν Λευκώ», ο οποίος λογοκρίνεται για προτροπή στη χρήση ναρκωτικών. Το 1985 κυκλοφορεί σε παραγωγή Δημήτρη Πουλικάκου το δίσκο «Zorba the freak» και το 1989 η τελευταία δισκογραφική του δουλειά «Χωρίς Μακιγιάζ» που είναι ένας ζωντανά ηχογραφημένος δίσκος.
Το 1990 βρίσκεται στο σπίτι μιας φίλης του στο Νέο Κόσμο όταν πέφτει σε κώμα από υπερβολική χρήση ηρωίνης και φεύγει από την ζωή μια μέρα σαν σήμερα, στις 6 Δεκεμβρίου.
Ακούστε τον άλμπουμ «ΦΛΟΥ»:
{https://www.youtube.com/watch?v=GcmgrGQQjcA}
