«Φωτιές» άναψε η παράσταση «Σφήκες» του Αριστοφάνη που σκηνοθέτησε η Λένα Κιτσοπούλου και ανέβηκε στην Επίδαυρο στις 14 και 15 Ιουλίου.
Κοινό και κριτικοί διχάστηκαν, με τα όσα γράφτηκαν να είναι κυρίως αρνητικά, ενώ πληροφορίες ανέφεραν ότι πολλοί θεατές αποχώρησαν απογοητευμένοι από την παράσταση. Υπήρξαν όμως και εκείνοι που έμειναν και χειροκρότησαν.
Ωστόσο, τα σχόλια δεν περιορίστηκαν στον χώρο του αρχαίου θεάτρου, αλλά επεκτάθηκαν στα social media, όπου ξέσπασε «πόλεμος ποιότητας» για το αν μία τέτοια παράσταση έπρεπε ή όχι να ανέβει στην Επίδαυρο.
Η παράσταση, η Λένα Κιτσοπούλου και οι συντελεστές έγιναν «σάκος του μποξ» στα social media, όπου το θέμα κυριάρχησε όλο το Σαββατοκύριακο.
Τα σχόλια Ακρίτα και Τατσόπουλου
Ανάμεσα σε όσους έκαναν κάποιο σχόλιο στα social media για τη Λένα Κιτσοπούλου ήταν και η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Έλενα Ακρίτα, η οποία ανέφερε ότι «δεν την αντέχει» αλλά «η Επίδαυρος θα υπάρχει και μετά απ’ αυτή».
«Δε βλέπω Κιτσοπουλου, δεν την αντέχω. Δυο παραστάσεις της έχω δει, μού φτάνουν και μού περισσεύουν.
Όμως η Επίδαυρος θα υπάρχει και μετά απ’ αυτή.
Όπως υπήρξε και πριν.
Τότε που επί δεκαετίες, λιώναμε τις σπαντρίγιες μας για να δούμε την κάθε βαρετή, στομφώδη, χυδαία, μεγαλόστομη αηδία που ανέβαζαν οι κλίκες βολεμένων δημιουργών, θιασαρχών, ημετερων, μεταφραστών-κριτικών, παραγωγών ό,τι να ‘ναι, βαριεστημένων κορυφαίων του Χορού, ηθοποιών-δημοσίων υπαλλήλων του Εθνικού και τηλεαστερων με πρόσφατο σουξέ στη φαρέτρα τους. Και κάτι νούμερα (ξεχασμένα σήμερα πια) που νόμιζαν ότι τη σκηνοθεσία τούς την υπαγόρευε ο Αισχύλος στ’ αυτί.
Ήταν η Επίδαυρος των ολίγων και εκλεκτών #not που διαχρονικά λυμαίνονταν το Αρχαίο Θέατρο σαν να ήταν το αμπέλι του παππού τους.
Κι επιβίωσε.
Τους έγραψε όλους κι επιβίωσε.
Ως θεατές έχουμε βαρεθεί, έχουμε σιχαθεί, έχουμε εξαγριωθεί, έχουμε δει ξεπέτες, έχουμε φύγει τρέχοντας από παραστάσεις όπου οι αρχαίοι συγγραφείς κατακρεουργούντο με τις πλέον σαδιστικές μεθόδους.
Όμως η Επίδαυρος είναι πάντα εκεί.
Και θα είναι πάντα εκεί.
Και πριν την Κιτσοπούλου και μετά την κάθε Κιτσοπουλου. Συνεπώς…
Βάλτε το μαχαίρι στο θηκάρι.
Και ήρεμα λίγο, έχουμε και καύσωνα…», σημείωσε χαρακτηριστικά.
Με μία αιχμηρή ανάρτηση σχολίασε την παράσταση και ο συγγραφέας Πέτρος Τατσόπουλος.
Τα σκίτσα που ασχολήθηκαν με την αμφιλεγόμενη παράσταση
Πάντως, η αμφιλεγόμενη παράσταση αποτέλεσε θέμα ακόμα και για σκίτσα, με τους δημιουργούς να σχολιάζουν το θέμα με τον δικό τους τρόπο.
Το σκίτσο του Γιώργου Γαλίτη:
Το σκίτσο του Rabbit Knows:
https://www.instagram.com/p/Cuw67a4tXwY/?hl=el
Χαμός στο Twitter για τους «Σφήκες»
Ο αγαπημένος χώρος των απανταχού σχολιαστών επί των πάντων, το Twitter, δεν θα μπορούσε να λείπει από το κάδρο της κριτικής για την παράσταση.
Το όνομα της Λένας Κιτσοπούλου και η αναφορά «Επίδαυρος» σκαρφάλωσαν στην κορυφή των trends του δημοφιλούς μέσου κοινωνικής δικτύωσης το περασμένο Σαββατοκύριακο και παραμένουν ψηλά μέχρι και σήμερα.
Οσοι πηγαινουμε Επιδαυρο σχεδον σε ολες τις παραστασεις εχουμε παρακολουθησει βημα βημα την παρακμη του χωρου εδω και τριαντα χρονια.
Μονη σταθερα αξιοπρεπων παραστασεων, ηταν το Εθνικο Θεατρο, και το Θεατρο Τεχνης.
Το Τεχνης τελειωσε, και το Εθνικο παραδοθηκε στην Κιτσοπουλου.— Ιωαννα Λαπαθιωτη (@ILapathiotou) July 16, 2023
Η κοινωνία που παρακολουθεί Survivor και Κοκλώνη θίχτηκε από την παράσταση της #Κιτσοπούλου.
Μπράβο σε όλους τους συντελεστές και στο Εθνικό,που μετά το "Μια νύχτα στην Επίδαυρο" τολμάει και αντιστέκεται στην αισθητική του σαραντατακατό.— dimitris makris (@d1mitrismakris) July 16, 2023
τώρα θέλω να δω την παράσταση με όλα αυτά που έγιναν να καταλάβω τι δουλειά έχει η μπασκέτα και το τραπέζι από πανηγύρι #Κιτσοπουλου #σφηκες pic.twitter.com/ki7wsLIOZm
— Δηιάνειρα (σύζυγος Ηρακλή) (@sandy_dianeira) July 16, 2023
Περί καλλιτεχνικών δρώμενων, κι όσον αφορά τις "Σφήκες" της Λένας Κιτσοπούλου.
Εσείς που έχετε προγραμματίσει να δείτε την σημερινή παράσταση στην Επιδαυρο, μπορείτε πολύ απλά να μην πάτε.
Ή…να πάτε, και να δείτε από πρώτο χέρι τι εστί "ο απόλυτος διασυρμός του θεάτρου". pic.twitter.com/tupSDRmK6w— Judge Stalinator Reloaded (@Stalinikos1) July 15, 2023
#καυσωνας , Οι άγριες #σφηκες
ήλθαν μαζί με τον καύσωνα #Κλέωνα
στην Επίδαυρο. Το κιτς θέαμα της Κιτσοπούλου είναι ο καθρέφτης μιας ολόκληρης κιτσάτης κοινωνίας που βλέπει τον εαυτό της και σοκάρεται. Βλέπει τα πρωινάδικα τα μεσημεριανά τις δίκες των τηλεπάνελ τις » πρώτες »… pic.twitter.com/ls6AMtf2yN— Αστραία Μπαλούμη Ευαγγελινή (@AstreaElzin) July 16, 2023
Σφήκες του Αριστοφάνη από #Κιτσοπούλου. Μακραν η χειρότερη παρασταση του Φεστιβάλ. Ένας σχεδόν παραληρηματικός μονόλογος ο οποίος είχε ως μοναδικό σκοπό να εκθειάσει το Εγω της σκηνοθέτριας με στίχους που μόνο η τραπ μουσική θα ζήλευε.
Κρίμα για το αρχαίο θέατρο. Ειλικρινά. pic.twitter.com/WRh1sQWre4— Eleni Routsi (@eleni_routsi) July 16, 2023
Τι κακός χαμός με την Κιτσοπούλου…Και τι έγινε δηλαδή, έστησε μια παράσταση στα μέτρα και στα γούστα της που δεν συνέπεσαν με τα δικά σας…Αλλά φίλοι μου αυτή είναι η καλλιτέχνης και έτσι ήθελε να εκφραστεί…δεν σας υποχρέωσε κανείς…
— Panagrod (@Panagrod21) July 16, 2023
Και έρχομαι με απορία να αναρωτηθώ αν και τι είδους «γραμμάτια» ξεπληρώνουν οι διοικήσεις του Εθνικού Θεάτρου (είναι η δεύτερη ανάθεση που κάνει στην ίδια ομάδα) ⏩ https://t.co/3ZQVG9DVT9
— LpNIKH 🇬🇷 (@lpniki_09) July 17, 2023
Η Κιτσοπούλου και οι ομοϊδεάτες της χρησιμοποιούν την τέχνη ως φερετζέ της πολιτικής τους προπαγάνδας. Αυτό το υπερτιμημένο νούμερο πληρώνεται από το φορολογούμενο για να ξερνάει στην Επίδαυρο τον εγκεφαλικό της βόθρο
— 𐀷𐀙𐀏 (@boskoskres) July 16, 2023
Απάτη – φόλα – κοροϊδία, η παράσταση #Σφήκες της #Κιτσοπούλου. Καμιά σχέση με Αριστοφάνη και θέατρο γενικότερα. Καμία θέση σε Επίδαυρο. Οι ηθοποιοί εμφανώς επηρεασμένοι από το κοινό που αποχωρούσε κατά δεκάδες δεν πίστευαν αυτό που παρουσίαζαν. pic.twitter.com/dXpSa0lBb4
— Eva Kalavri (@EvaKalavri) July 16, 2023
https://twitter.com/Anselmus/status/1680839684568629248
«Η σκηνοθεσία στρέφει το βλέμμα της στα σύγχρονα “κεντριά”»
Όπως αναφέρει το σχετικό δελτίο Τύπου του Εθνικού Θεάτρου για την παράσταση, οι Σφήκες του Αριστοφάνη είναι μια κωμωδία που σπάνια ανεβαίνει στην ελληνική σκηνή. Το έργο επιστρέφει στο δραματολόγιο του Εθνικού εξήντα χρόνια μετά την παράσταση του Αλέξη Σολομού, σε μια σύγχρονη μεταγραφή από τη Λένα Κιτσοπούλου, η οποία υπογράφει την ελεύθερη διασκευή και τη σκηνοθεσία. Στην πρώτη κάθοδό της στην Επίδαυρο, η αιρετική δημιουργός, πλαισιωμένη από μια σπουδαία ομάδα συνεργατών και ηθοποιών, αναμετριέται με ένα έργο που αναστοχάζεται τις παθογένειες της δημοκρατίας μας και τις ρωγμές της δικαιοσύνης.
Στους Σφήκες ο Αριστοφάνης χρησιμοποιεί το όχημα της κωμωδίας για να σατιρίσει, με τον αξεπέραστα αιχμηρό του τρόπο, ένα ζήτημα βαθιά πολιτικό: τη διάβρωση του δικαστικού συστήματος, του ακρογωνιαίου λίθου της λαϊκής κυριαρχίας στην αρχαία Αθήνα. Από τη μια ένας χαιρέκακος, δικομανής ηλικιωμένος δικαστής που ζει για να καταδικάζει «ενόχους», κι από την άλλη ο απεγνωσμένος γιος του, ένα σαθρό δικαστικό σύστημα που μοιράζει επιδόματα και μια ολόκληρη κοινωνία από Σφήκες: άτομα σκληρά με οξύ κεντρί, ακόρεστη όρεξη για κριτική και μηδενική διάθεση για αυτοκριτική. Μια κοινωνία εγκλωβισμένη μέσα στο αποπνικτικό κουκούλι της διχόνοιας και της κακεντρέχειας. Μια κοινωνία που συστρέφεται, σπαρταρά, εξαπολύει «κατηγορώ» και καταλήγει να τρέφεται από το ίδιο της το δηλητήριο.
Όσον αφορά στην εκδοχή του έργου που ανέβηκε στην Επίδαυρο, το δελτίο Τύπου αναφέρει: «Στην παρούσα εκδοχή η σκηνοθεσία στρέφει το βλέμμα της στα σύγχρονα «κεντριά», στα λαϊκά δικαστήρια που στήνονται στις τηλεοπτικές εκπομπές και στα σόσιαλ μίντια. Με καυστικό χιούμορ και σκωπτική διάθεση φωτίζει τη συστημική σήψη, τις κοιμισμένες άμυνες, τον ρατσισμό, τον φανατισμό, την άκαμπτη πολιτική ορθότητα της εποχής μας. «…σε καταδικάζω στην εκπομπή μου, στο κινητό μου, δημόσια, όπου βρεθώ κι όπου σταθώ, και προσέξτε καλά: όποιος δεν συμφωνεί μαζί μου είναι φασίστας, είναι συνένοχος με τον ένοχο. Κατηγορώ, άρα είμαι κάτι. Κατηγορώ άρα υπάρχω…» σημειώνει η σκηνοθέτιδα, που επιχειρεί να ζωντανέψει μπροστά μας πότε τον βούρκο που μας απειλεί και πότε εκείνο το άλλο, το ιδεώδες, που μας εξυψώνει».
