Στην πολιτική ο ετεροκαθορισμός είναι αναπόφευκτος. Συχνά είσαι ότι δεν μπορούν να είναι οι αντίπαλοί σου. Συνήθως αυτοί είναι οι καλύτεροι σύμμαχοί σου.
Σ' αυτό το σχήμα η υποψηφιότητα του Νίκου Ανδρουλάκη στο ΚΙΝΑΛ, διαμορφώνεται ως ένδειξη για ότι δεν πρέπει να είναι εφεξής αυτό το κόμμα.
Αυτό προκύπτει από τις «μαν το μαν» συγκρίσεις του με τους άλλους- χωρίς τη μεσολάβηση δημοσκόπου.
Ο Παπανδρέου κάθε φορά που εμφανίζεται απλώς υπενθυμίζει γιατί δεν πρέπει να ξαναπάρει δημόσιο αξίωμα.
Η συνάφεια του με τον Κυριάκο υποδηλώνει γιατί πρέπει να τελειώνει η κληρονομική Δημοκρατία στην Ελλάδα.
Ο Καστανίδης αποτελεί τον «κόφτη» άλλων υποψήφιων σε ότι αφορά την Πασοκική κουλτούρα και την προσωπική ακεραιότητα στην πράξη-, που αναζητούν οι νοσταλγοί του «καθαρού» ΠΑΣΟΚ. Αλλά η μειοψηφική υποψηφιότητα Παπανδρέου τον καθιστά μειοψηφικό.
Ο Γερουλάνος είναι σαν γκεστ σταρ σε ταινία. Αρέσει , αλλά όλοι ξέρουν ότι δεν διαδραματίζει ρόλο στην πλοκή της και ως το τέλος θα αποσυρθεί- γιατί απλούστατα δεν προορίζεται για πρωταγωνιστής.
Ο Χρηστίδης για τον οποίο φημολογείται ότι αρνήθηκε να διεκδικήσει έδρα στο Ευρωκοινοβούλιο γιατί «θέλει το μαγαζί», η πρόωρη υποψηφιότητα είναι απλώς υπενθύμιση του βασικού μηνύματος της υποψηφιότητας Ανδρουλάκη: η ανάγκη για ανανέωση.
Τι μένει; Α, Ανδρέας Λοβέρδος. Η ιστορική σχέση με το ΠΑΣΟΚ είναι ανύπαρκτη. Η τυχοδιωκτική πλειοδοσία να το αναστηλώσει, σκοντάφτει στο πολιτικό του μέγεθος και σε μια ποινική δίωξη για δωροδοκία από τη Νοβάρτις, να με το συμπάθιο. Είναι το αντίθετο του Ανδρουλάκη.
Ο ευρωβουλευτής δεν είναι υποψήφιος για να καθυστερήσει τη δικαστική κρίση σε βάρος του και δεν σπονσάρεται από τον Μητσοτακισμό και έναν μιντιάρχη – που ενδιαφέρονται να εργαλειοποιήσουν για πάρτη τους, ότι απομείνει από αυτό το κόμμα, αν επικρατήσει.
Στην πραγματικότητα ο Ανδρουλάκης αναμετράται κυρίως με τον εαυτό του. Τα ισχυρά χαρτιά του είναι η ανανέωση, η γνώση των κανόνων λειτουργίας της κοινοτικής Ευρώπης και η κυκλοφορία στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία.
Επιπλέον έχει βιωματική σχέση με το ΠΑΣΟΚ ως εκπρόσωπος της μετά Ανδρέα Παπανδρέου και Σημίτη γενιάς, χωρίς κληρονομικές αβάντες.
Οι κίνδυνοι που θα χρειαστεί να αποφύγει είναι οι αντιδικίες με τους άλλους υποψήφιους στο τερέν τους και η απολίτικη και ανιστόρητη γραμμή των ίσων αποστάσεων από τα δυο μεγάλα κόμματα.
Ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ άφησε ως παρακαταθήκη ποιοι συναποτελούν τη Δημοκρατική Παράταξη και με ποιους εκ ορισμού και από ιδεολογία συμπράττει το ΠΑΣΟΚ στο μαζικό χώρο: από το συνδικαλισμό ως την Αυτοδιοίκηση και από τους νομικούς ριζοσπαστισμούς ως την ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή.
Η επικράτηση Ανδρουλάκη είναι περίπου σαν αριθμητική πράξη. Αρκεί να αναδείξει καθαρά τι αφαιρεί , σε τι προσθέτει και τι μπορεί να πολλαπλασιάσει.
