Ο Δ. Κουφοντίνας - με τον «κοσμοπολιτισμό» του Γιωτόπουλου και τις «επιχειρησιακές» επιδόσεις των Ξηρών - έπαιξε με αίμα, για δυόμιση δεκαετίες. Με τις ελληνικές αρχές ασφαλείας, το ελληνικό πολιτικό σύστημα και τις καλύτερες μυστικές υπηρεσίες του κόσμου.
Τελικά έβαλε τέλος στη σταδιοδρομία του - ως βασικού «εκτελεστή» της 17Ν - ο Σάββας Ξηρός, με την «αστοχία» της βόμβας που εξερράγη στα χέρια του και παρέδωσε ένα από τα μέλη της οργάνωσης στους διώκτες της. Έτσι εξαρθρώθηκε. Ο Χρυσοχοΐδης απλώς πήρε τη δόξα…
Ο Κουφοντίνας έδειξε «χαρακτήρα». Διέφυγε για να κρύψει τη γραφομηχανή - σήμα κατατεθέν και το 45άρι, με το οποίο δολοφονούσε «κακούς» που «δίκαζε» η οργάνωση και παραδόθηκε. Αντιλαμβανόμενος ότι το «αντάρτικο πόλης» τελείωσε στην Ελλάδα.
Όπως προκύπτει τώρα - για όσους έχουν στοιχειώδη πολιτική κρίση και δεν έχουν νοοτροπία αστυνόμου Β της μετεμφυλιακής εποχής - στις δυο δεκαετίες που διέρρευσαν έκτοτε, με 11 φόνους στην πλάτη του, σχεδίασε την παρουσία του μετά την αποφυλάκισή του - κατά το νομικό σύστημα της χώρας.
Προφανώς δεν θέλει να βγει από την φυλακή σαν τον Παττακό: θέλει «πολιτικό» ρόλο.
Με ευρύτητα πολιτικής σκέψης, οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ όσο κυβερνούσε ο Τσίπρας, δεν του αφήσαν περιθώριο να στήσει την «ηρωική» προς τη μετά τη φυλακή ζωή του - όπως ειχε επιχειρήσει.
Έπαιρνε τις νόμιμες άδειες και απομακρύνθηκε από τον Κορυδαλλό, που είναι γη της Επαγγελίας για κάθε ισοβίτη. Το σχέδιο για «πολιτικοποίηση» της νέας φάσης του βίου του κόλλησε.
Κι ύστερα ήλθαν οι οιονεί χορηγοί του. Ο Μητσοτάκης με τον Χρυσοχοΐδη και τη Νικολάου, του άνοιξαν το δρόμο.
Ο Αλιβιζάτος μίλησε για τη νομική ατσαλιά στη μεταγωγή του από τις αγροτικές φυλακές και την «επιπολαιότητα μιας γενικής γραμματέως», που τον διευκόλυνε να εργαλειοποιήσει την απεργία πείνας.
Ενα τσούρμο από επικοινωνιολόγους - και επικοινωνιολογούντες με «αριστερές» αναμνήσεις- έβαλαν στο μυαλό του Μητσοτάκη ότι μπορεί να ρίξει τον Τσίπρα σε παγίδα, αν δυσκολέψει την έγκλειστη ζωή του Κουφοντίνα.
Πράγματι δυσκόλεψε το υπόλοιπο της κράτησής του. Αλλά διευκόλυνε το μετά. Έπεσε στην παγίδα του και τον έκανε αρχηγό «κινήματος». Ότι υπάρχει στον αναρχοαυτόνομο - και τον συναφή παραβατικό χώρο βρήκε τον «ηγέτη» του.
Δεν έγινε «μάρτυρας». Αλλά όταν βγει θα έχει τείχος προστασίας ανάμεσα στον ίδιο και τους «χίλιους από μπρος και δυο χιλιάδες πίσω», από κάθε υπηρεσία, που θα τον «συνοδεύουν».
Το παιχνίδι του με τους ανόητους του συστήματος Μητσοτάκη απεδείχθη μηδενικού αθροίσματος. Αυτός πήρε ότι ήθελε. Ο Πρωθυπουργός έχασε την αξιοπιστία του απέναντι σε όποιον πιστεύει στο κράτος δικαίου.
Είδε το δέντρο και έχασε το δάσος. Ακόμη και βουλευτές της ΝΔ - όπως ο Κ. Τζαβάρας και Γ. Κουμουτσάκος - τον έβγαλαν τη σέντρα.
Εστειλε ανεκπαίδευτα παιδιά που έχουν προσληφθεί - ρουσφετολογικά - ως φύλακες του νόμου, να παίζουν «κλέφτες και αστυνόμοι» στο κέντρο της Αθήνας, για τον Κουφοντίνα.
Να εκτρέπονται σε πράξεις που εκθέτουν τον συντηρητικό Πρωθυπουργό, πρωτίστως στους συντηρητικούς πολίτες. Κανέναν δεν ενθουσιάζει ο κρανοφόρος με το πτυσσόμενο γκλομπ στα κεφάλια δίκαιων και αδίκων.
Τερματίζοντας την απεργία πείνας ο Κουφοντίνας ήξερε ότι η κυβέρνηση που νόμιζε ότι τον τιμωρεί , ήταν ο βασικός του «σύμμαχος» στην επιδίωξη του.
Όπως οι πολιτικοί της πρόγονοι - που τον έψαχναν στα ηγετικά…