Η έκπληξη του τελευταίου ανασχηματισμού ήταν η απομάκρυνση του Τάκη Θεοδωρικάκου από το υπουργείο Εσωτερικών. Οι παροικούντες απόρησαν.
Γιατί να μην θέλει ο Πρωθυπουργός στο υπουργικό Συμβούλιο κάποιον στον οποίο, εδώ που τα λέμε, οφείλει την στρατηγική που του επέτρεψε να καταλάβει την ηγεσία της ΝΔ- και ήταν ο πιο επιτυχημένος υπουργός του ως εκείνη τη στιγμή;
Η μία εξήγηση, από τους μυημένους, ήταν ότι ο Θεοδωρικάκος δεν κατάλαβε πως ορισμένα θέματα καλό είναι να μην τα αγγίζεις, όταν έχεις να κάνεις με το Μητσοτακέικο.
Η τοποθέτηση του εμπίστου Στ. Πέτσα στο ρόλο του υπουργού Τοπικής Αυτοδιοίκησης-των Περιφερειών κυρίως-επαλήθευσε τις υπόνοιες.
Κατά τη δεύτερη εξήγηση ο παλαιός Κνίτης, ήταν ασύμβατος με το είδος των εκλογών που σχεδιάζει το σύστημα Μητσοτάκη.
Αν όχι για λόγους ηθικής, τουλάχιστον για αυτοπροστασία, δεν θα έκανε «τα πάντα», αν επρόκειτο να του χρεώσουν ότι επηρεάζει το παιχνίδι στα όρια της αλλοίωσης.
Όχι της εκλογικής διαδικασίας, από τεχνική άποψη. Αυτά δεν γίνονται πλέον. Της διαδικασίας, πριν τη διαδικασία.
Ο Μάκης Βορίδης ήταν, μακράν, ο μόνος κατάλληλος για ένα αταβιστικό σχέδιο: την μεταφορά των προγονικών χαρακτηριστικών της Δεξιάς στη σημερινή ΝΔ.
Δηλαδή; Οι παλιοί θυμούνται-και οι νεότεροι μπορούν να διαβάσουν στην Ιστορία-την κλασσική φράση σχεδόν σε κάθε προδικτατορική εκλογική καταμέτρηση: «Αν δεν έλθουν τα στρατιωτικά, δεν μιλάμε για αποτέλεσμα».
Οι στρατώνες ήταν τότε χωριστά εκλογικά κέντρα και τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.
Σήμερα δεν υπάρχουν «στρατιωτικά». Αλλά η τοποθέτηση Βορίδη στο υπουργείο επιτελικής προετοιμασίας των εκλογών δεν δείχνει μάταιη ,αν τον εκλάβουμε ως αντί-Θεωδωρικάκο.
Δεν υπάρχουν οι ψήφοι των στρατευμένων, υπάρχουν όμως οι ψήφοι των ξενιτεμένων.
Οι αρχικοί υπολογισμοί του μεγάρου Μαξίμου για το εύρος τους , ακυρώθηκαν με τους περιορισμούς που θεσπίσθηκαν- διακομματικά.
Πάντως ο εκλογικός πληθυσμός του εξωτερικού, δεν επαρκεί για να επιχρωματίσει το μείγμα, προς το γαλάζιο.
Η αποστολή του σημερινού υπουργού Εσωτερικών ήταν να καιροφυλακτεί για την ανατροπή της νομοθεσίας.
Το έκανε ασμένως, ακόμη και για προσωπικούς λόγους: είναι ο εισηγητής της θεωρίας για «θεσμικό» αποκλεισμό της δυνατότητας να επιστρέψει ο Τσίπρας.
Ουσιαστικά, ως θιασώτης αυτών των αντιλήψεων εχει ασυμβίβαστο με την ιδιότητα του επικεφαλής στο ευαίσθητο εκλογικά υπουργείο Εσωτερικών, όπως κατήγγειλε ο Γιάννης Ραγκούσης– και αποδεικνύεται πως ήξερε τι έλεγε. Αλλά μην ζητάμε και καλλιγραφίες…
Δολίως ο Βορίδης εξέλαβε ως επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τη …Θεοδώρα Τζάκρη. Αρπάζεται από μια φράση της για να διευρύνει την πιθανολογούμενη υπεροριακή ψήφο, καταργώντας του περιορισμούς με… συναίνεση.
Όπως συμβαίνει με τα έξυπνα πουλιά, έβαλε τη μύτη του εκεί που θα τη χάσει. Η προσδοκία να ρυμουλκήσει τους Συριζαίους στην υπερψήφιση της ιδέας-επειδή είχαν ταχθεί κάτω των περιορισμών- γίνεται βρόχος.
Επανακατεθέτουν ολόκληρη της πρότασή τους – που δεν βόλευε το σχέδιο του. Για να βρεθούν 200 βουλευτές και να μην ισχύσουν περιορισμοί, πρέπει να συρθεί η κυβέρνηση στο σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ. Τζίφος.
Αυτό δεν αλλάζει ότι , με απίστευτο κυνισμό ένας παλιός εραστής του πολιτικού ρόλου του Στρατεύματος, επιχειρεί να κάνει τα «στρατιωτικά» εκ νέου ρυθμιστή του εκλογικού αποτελέσματος- έστω και αν τώρα δεν πρόκειται για ένστολους.