iEidiseis.gr | ΕΙΔΗΣΕΙΣ από την Ελλάδα & όλο τον κόσμο

Το πραγματικό ερώτημα είναι κατά πόσον ο διάδοχος της Μέρκελ στην Καγκελαρία θα έχει την βούληση και την δυνατότητα να υιοθετήσει μια πολιτική εμβάθυνσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης πριν η διεύρυνση των κοινωνικών και περιφερειακών ανισοτήτων βραχυκυκλώσει ανεπανόρθωτα το μέλλον της ΕΕ-Ευρωζώνης.

Αύριο Τετάρτη οργανώνει διαδηλώσεις οπαδών του στο κέντρο της Ουάσιγκτον την ίδια ώρα που η Γερουσία θα ψηφίζει την επικύρωση του εκλογικού αποτελέσματος.

Οι ΗΠΑ ζητούν από τον Ερντογάν πρώτα να χάσει την αξιοπιστία του απέναντι στο Κρεμλίνο και στην συνέχεια να διαπραγματευτεί με τον Λευκό Οίκο την εξομάλυνση των διμερών σχέσεων.

Μετά την Προεδρία του κατευνασμού της Βρετανίας, της Ουγγαρίας και της Πολωνίας και της Τουρκίας, οι 26 πρέπει να προετοιμάζονται για παρατεταμένη ευρωπαϊκή έκλειψη της Γερμανίας.

Πώς θα διαμορφωθούν στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή οι ισορροπίες ανάμεσα στις ΗΠΑ του Μπάιντεν, την Ρωσία και την Γαλλία, αλλά και την Αίγυπτο και την Σαουδική Αραβία;

Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία ενοχλούνται από την φιλοδοξία της Γαλλίας να κυριαρχήσει στη Μεσόγειο, να διατηρήσει την προνομιακή της επιρροή στην Βόρεια Αφρική και να κατοχυρώσει παρουσία στη Μέση Ανατολή.

Σήμερα ο Νετανιάχου επισείει την ενδεχόμενη κυβερνητική αλλαγή ως απειλή αντίστασης-ανυπακοής στην επικείμενη αλλαγή πολιτικής των ΗΠΑ απέναντι στο Ιράν.

Η σκληρή στάση του Πομπέο διαμηνύει ότι η εξάντλησή της ανοχής των ΗΠΑ στην ανταρσία Ερντογάν αποτελεί το μοναδικό σημείο συναίνεσης Τραμπ και Μπάιντεν ως προς την πολιτική της Ουάσιγκτον στην Μέση Ανατολή.

Όσοι βιάστηκαν τον περασμένο Μάιο να καταγράψουν την κοινή πρόταση Μέρκελ-Μακρόν για το Ταμείο Ανάκαμψης σαν πιστοποίηση αποφασιστικής στροφής της πολιτικής του Βερολίνου στην Ευρωζώνη συνειδητοποιούν το λάθος τους.

Πολύ σωστά η Ιστοσελίδα Eurointelligence αναρωτιέται χθες αν η προειδοποίηση της Κομισιόν προαναγγέλλει μετά την Πανδημία την επιστροφή στην κανονικότητα της μόνιμης δημοσιονομικής λιτότητας.

Οι δημοτικές εκλογές του 2019 στην Κωνσταντινούπολη προφανώς είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ερντογάν παρ όλο που συντηρεί μια προεκλογική εκστρατεία διαρκείας διστάζει να επιλέξει την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες

Τα διδάγματα από την Γαλλία και την Ιταλία προειδοποιούν τον Μπάιντεν και τους Δημοκρατικούς ότι η αντί Τραμπ συσπείρωση δεν αρκεί για να αποτρέψει επάνοδο του Τραμπισμού.

Σε ότι αφορά τις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας ο Μπάιντεν και το επιτελείο του είναι βέβαιο ότι δεν θα διακινδυνεύσουν μετωπική σύγκρουση με τον Ερντογάν, αν δεν υπάρχει εναλλακτική δυναμική διακυβέρνησης στην Άγκυρα. Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος.

Κυρίαρχη είναι η ανησυχία για μια παρατεταμένη πολιτική κρίση που θα επιταχύνει την δυναμική της απεμπλοκής και αποχώρησης των ΗΠΑ από σημαντικά θέατρα κρίσεων και συγκρούσεων του πλανήτη.

Αν το 2016 ο Τραμπ επιβλήθηκε ως υποψήφιος κρατώντας σε πολιτική ομηρία τους Ρεπουμπλικάνους, το 2020 σταθεροποιείται ως πολιτικό ρεύμα ο Τραμπισμός , μια δυναμική που θα μείνει ανεπηρέαστη από το όποιο τελικό αποτέλεσμα της Προεδρικής Εκλογής.

Την ίδια στιγμή που ανεβαίνει το θερμόμετρο της έντασης με ΗΠΑ και Ρωσία, η πρωτοφανής επίθεση του Ερντογάν στον Μακρόν βραχυκυκλώνει αν δεν ακυρώνει την προσπάθεια της Γερμανίας να προωθήσει μια συνολική Ειδική Σχέση Τουρκίας-Ε.Ε..