iEidiseis.gr | ΕΙΔΗΣΕΙΣ από την Ελλάδα & όλο τον κόσμο

Τι έμεινε από τη συνάντηση; Ουσιαστικά τίποτα. Οι Ευρωπαίοι έκαναν ότι ενδιαφέρονται να ξαναποκτήσει δυναμική η διαδικασία διεύρυνσης, ο Πρωθυπουργός έβγαλε μια υποχρέωση, ως εάν να διεκπεραίωνε μια γραφειοκρατική διαδικασία.

«Η σελίδα γύρισε, ο χώρος πρέπει να κοιτάξει μπροστά», έγραψε στο facebook η Μαριλένα Κοππά, εκφράζοντας τη στήριξή της στην Έφη Αχτσιόγλου.

Ο επικίνδυνος δρόμος που έχει επιλεγεί με τη συζήτηση για δήλωση φρονημάτων, αποξενώνει τη μειονότητα, διχάζει και είναι συνταγή για πολλά προβλήματα στο μέλλον.

Χρειάζεται μια νέα προσέγγιση στα ελληνοτουρκικά με βασικό στοιχείο τα ανοιχτά δίκτυα επικοινωνίας και διαλόγου μεταξύ των μερών σε όλα τα επίπεδα.

Η Ευρώπη οφείλει να διευρύνει το περιεχόμενο της στρατηγικής αυτονομίας πέρα από τη στενή ερμηνεία για να βρει τη θέση της στον κόσμο. Δεν μπορεί να παραμένει εξαρτημένη από το ΝΑΤΟ, κατ΄ ουσίαν από τις ΗΠΑ.

Τί θέλουμε από την Τουρκία, πώς το επιδιώκουμε, με ποιες κινήσεις, σε ποια fora, είναι το ζητούμενο της αμέσως επόμενης περιόδου.

Αυτό που γράφεται κατά κόρον είναι τι αλλαγές μπορεί να υπάρξουν στα διμερή ζητήματα μετά τις εκλογές. Αλλά έχει διαφύγει της συζήτησης ότι υπάρχει ενδεχόμενο να μας προλάβουν εξελίξεις στο ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.

Πρόκειται για μια αλλαγή σελίδας, μια αλλαγή εποχής.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να ξαναπιάσουμε το νήμα των επαφών. Το καλό κλίμα των τελευταίων εβδομάδων πρέπει να γίνει το εφαλτήριο, μετά τις εκλογές, για να αντιμετωπίσουμε η μια πλευρά την άλλη.

Δυστυχώς υπάρχει ένας χώρος στο κέντρο που θεωρεί την διατήρηση της κυβέρνησης αυτής ζήτημα ζωής και θανάτου. Που θεωρεί ότι η διαιώνιση του κλίματος του διχαστικού 2015 τους δίνει ρόλο και λόγο ύπαρξης.

Η Κυβέρνηση δεν δικαιούται να παρανομεί και να θέτει σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές . Τόσο απλά. Τίποτα και ποτέ δεν μπορεί να μπει στη ζυγαριά με την απόλυτη αξία της ανθρώπινης ζωής. Η κατάπτυστη στάση να προχωρούμε σε μαζικές επαναπροωθήσεις «τώρα που δεν μας βλέπουν» πρέπει να τελειώσει μια για πάντα.

Είναι οι «εθνικοί μας εισαγγελείς» που με την ίδια οξύτητα λόγου πάντα επιλέγουν ένα θέμα και δίνουν καθημερινές μάχες κατά υπαρκτών- αλλά και ανύπαρκτων αντιπάλων.

Η ελληνική κοινωνία, ταλαιπωρημένη, πληγωμένη δεν έχει ανάγκη από κόμματα διαμαρτυρίας. Πρωτίστως έχει ανάγκη από κόμματα που μπορούν να κάνουν την αλλαγή. Θα το μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Ο χάρτης των αυταρχικών καθεστώτων τρομάζει, παρουσιάζοντας την μετωπική σύγκρουση δημοκρατιών και ανελευθερίας. Αλλά το πλαίσιο είναι πολύ πιο σύνθετο, μια και οι δημοκρατίες δεν είναι πάντα «όσο δημοκρατίες ήταν παλιά», ενώ η πόλωση διαιρεί βαθιά και τις πιο δημοκρατικές δυτικές κοινωνίες.

Η άσκηση πολιτικής στη βάση αρχών είναι δύσκολη και επίπονη επιχείρηση. Απαιτεί σταθερότητα, στιβαρά και άμεμπτα κριτήρια και σε καμιά περίπτωση διπλά μέτρα και σταθμά. Αλλιώς, οποιαδήποτε λοξοδρόμηση απονομιμοποιεί αυτόν που την επικαλείται καθώς και όλο το εγχείρημα. Αυτό ακριβώς συνέβη και με τη Σύνοδο αυτή.