iEidiseis.gr | ΕΙΔΗΣΕΙΣ από την Ελλάδα & όλο τον κόσμο

Πριν φοβόμουνα ότι δε θα προλάβω να πάρω σύνταξη. Πλέον φοβάμαι και για τα χρόνια πριν από τη σύνταξη.

Μια κυβέρνηση δεν μπορεί να αφήνει την προστασία ενός δημόσιου αγαθού στα χέρια των πολιτών. Απαιτείται να σχεδιάζει προληπτικά μέτρα για την ενθάρρυνση της συλλογικής συνείδησης των πολιτών προκειμένου να προστατευτεί το δημόσιο αγαθό.

Ακόμα και αν αποδεχθεί κάποιος τον προγραμματισμό και την αποτελεσματικότητα του κ. Πιερρακάκη ως προσόν ολόκληρης της κυβέρνησης, η αξιολόγηση των προτεραιοτήτων του κυβερνητικού σχεδιασμού θα ήταν επιτακτική.

Η κοινωνία δε θέλει να βγει στα πολυκαταστήματα, στις παραλίες και στις ταβέρνες. Θέλει σταθερότητα στις αποφάσεις που λαμβάνονται και ομοιομορφία στις αποφάσεις που εφαρμόζονται. Θέλει να ακούσει ένα πρόγραμμα και να ξέρει ότι αυτό θα τηρηθεί. Δεν ακούει και δεν ξέρει τίποτα από τα δύο. Και για αυτό δικαίως διαμαρτύρεται.

Φοβάμαι ότι κάποιος θα πρέπει να μιλήσει στον Πρωθυπουργό για το περιεχόμενο του κοινωνικού φιλελευθερισμό ώστε να σταματήσει να παριστάνει τον «διαφορετικό» χωρίς να αντιλαμβάνεται τη σημασία του δημόσιου πανεπιστημίου.

Θέμα χρόνου είναι η πραγματοποίηση ιδρυτικού συνεδρίου και ο πιθανότερος να κερδίσει την ηγεσία είναι ο πρώην βουλευτής του Ποταμιού Νίκος Νυφούδης, ο οποίος αρχικά θα εμφανιστεί ως εκπρόσωπος της κίνησης και ο οποίος έχει κατ' επανάληψη αρθογραφήσει στο iEidiseis.

Ποιο θα ήταν το πολιτικό περιεχόμενο που θα συμπυκνωνόταν στη λέξη «εξέλιξη»; Εύκολο είναι, όλες εκείνες οι αποφάσεις που θα άνοιγαν την κλειστή και ασθενική οικονομία και την κλειστή και φοβική κοινωνία.

Το στοίχημα ενός κόμματος που θα έχει σημαία του τη νοοτροπία συναίνεσης και ισοτιμίας μπορεί να κερδηθεί μόνο από ένα νέο κόμμα που θα χτιστεί από εκείνες τις μικρές ομάδες ανθρώπων που συζητούν, κατανοούν και πασχίζουν να βρούνε λύσεις.

Την ανάλυση της Statista για την πορεία του κλάδου της εστίασης στην ελληνική οικονομία την περίοδο 2019-2023 την είχα διαβάσει και πριν δύο χρόνια. Η έκθεση προέβλεπε το τέλος της ύφεσης του κλάδου μετά από εννέα χρόνια και τη μικρή ανάπτυξή του την επόμενη τετραετία.

Η πολιτική επικοινωνία μοιάζει στους πολλούς ως είδος πολυτελείας. Ένας συνδυασμός τέχνης και τεχνάσματος που χρησιμοποιείται προκειμένου να καταστήσει ένα κόμμα ή έναν άνθρωπο ελκυστικότερο από τους αντιπάλους τους ή μια κυβέρνηση δημοφιλέστερη από όσο ήταν προ της εφαρμογής επικοινωνιακού μίγματος. Με άλλα λόγια, είναι ένα όπλο στη μάχη της αγοράς.