iEidiseis.gr | ΕΙΔΗΣΕΙΣ από την Ελλάδα & όλο τον κόσμο

Επιτρέπεται ν’αλλάξει κάποιος κόμμα, παράταξη, συνδικαλιστικό φορέα ή ακόμα και ν’ αλλάξει ιδεολογία, θρησκεία, πιστεύω.

Η πολιτική δεν αποτελεί ‘παίγνιον’ χωρίς κανόνες και όρια,ούτε τα κόμματα και οι ηγέτες δικαιώνονται επειδή χρησιμοποίησαν αθέμιτα μέσα,κόλπα και συκοφαντίες για ν’απο-δείξουν το όποιο θεωρητικό τους πλεονέκτημα.

Σε ένα τριήμερο με πλούσιο προβληματισμό και ιδέες εξελίχθηκε το διεθνές διαδικτυακό συνέδριο με θέμα «Επιστήμη και πολιτική: Πεδία σύμπραξης και έντασης – φορείς και πρακτικές» που διοργάνωσε στις 16-18 Μαρτίου το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς, στο πλαίσιο της επετείου των 25 χρόνων από την ίδρυσή του.

Το συνέδριο, το οποίο θα μεταδίδεται ελεύθερα για το κοινό μέσω του του καναλιού του Ινστιτούτου στο YouTube και στο www.poulantzas.gr, φιλοξενεί μια πλειάδα -περίπου εβδομήντα τον αριθμό- Ελλήνων και ξένων ομιλητών και ομιλητριών από ένα ευρύ φάσμα πεδίων.

Το ίδιο το σύνθημα ωστόσο γίνεται πρόβλημα όταν η πλευρά που το λανσάρει στον δημόσιο διάλογο δεν ταυτίζεται συνειρμικά στον μέσο ψηφοφόρο-πολίτη με την επιλογή που θέλει ή νομίζει ότι πρεσβεύει.

Ο χώρος, για να επανασυσταθεί, χρειάζεται ισχυρό, προοδευτικό, αντιδεξιό πρόσημο. Εμείς, είναι πολιτική ανάγκη να ανατρέψουμε την αντίληψη που μας θέλει, αν χρειαστεί, να γίνουμε συμπλήρωμα της Δεξιάς, επειδή κάποιοι μπορεί να επιδιώκουν να φορέσουν στολή υπουργού.

Ο «βασιλιάς είναι γυμνός» και το βλέπουν όλοι. Είναι η στιγμή που οι προοδευτικές δυνάμεις δεν πρέπει να «τσουβαλιαστούν» σε επιτηδευμένους συμψηφισμούς, ή να αφοριστούν ως απειλή για την κοινωνία.

Το μπλουζάκι με την φράση «όχι πόλεμος στην Ουκρανία», που έδειξε ο Χερασκέβιτς κατά την διάρκεια των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων ήταν η αφορμή για να… επέμβει η ΔΟΕ.

Στη σημερινή παγκόσμια πραγματικότητα βλέπουμε και αναγνωρίζουμε μια επιστροφή σε πρακτικές διακυβέρνησης του παρελθόντος, οι οποίες είχαν οδηγήσει τις κοινωνίες σε μια βαθιά αποσύνθεση έχοντας ως αποτέλεσμα (τότε) τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η διαχρονική κωμωδία του Μίμη Καπέρδου για έναν δήμαρχο που δεν αντέχει στον πειρασμό κάνει πρεμιέρα τον Φεβρουάριο στο θέατρο Eliart.

Ποιος είναι όμως ο μεγάλος χαμένος της επικοινωνιακής πολιτικής και ποιο είναι το ηθικό όριο αυτής;

Για το βιβλίο μίλησαν οι Μίμης Ανδρουλάκης, Κώστας Γουλιάμος, Μαριλένα Κοππά, Πέτρος Mαυροειδής, Iάκωβος Μηχαϊλίδης, Κωνσταντίνα Μπότσιου, Χάρης Παμπούκης, Σωτήρης Ρούσσος, Γιώργος Σταθάκης - Τι είπε ο πρώην υπουργός Εξωτερικών.

Είναι πια καιρός (αργήσαμε πολύ, αλλά «κάλιο αργά παρά ποτέ»), να γυρίσουμε τη μεταπολιτευτική σελίδα της ιστορία μας και να αφήσουμε πίσω τις παθογένειες που μας οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα.

Το αν,πότε και πώς θα συναντηθούν τα δύο αυτά ρεύματα της Ριζοσπαστικής και της Σοσιαλδημοκρατικής Αριστεράς, θα το κρίνουν οι πολίτες κι όχι οι ηγεσίες.

Της «επιχείρησης Ζαραλίκος» είχαν προηγηθεί άλλες παρόμοιες «επιχειρήσεις». Όπως η «επιχείρηση Κραουνάκης». Και πιο πριν η «επιχείρηση Μπέουχτελ». Και πιο πριν η επιχείρηση προσαγωγής φωτορεπόρτερ στην Αντίπαρο, που όπως διεφάνη ήθελε να φωτογραφίσει τον πρωθυπουργό, μόνο του ή παρέα με τον Τομ Χανκς. Και πριν κι από αυτό η «επιχείρηση λίστα Πέτσα».

Στον κοινοβουλευτισμό η ποιότητα της Δημοκρατίας κρίνεται πρωτίστως από την πληρότητα και την ταχύτητα εφαρμογής των νόμων, από τη Δικαιοσύνη.