Ο Αντώνης Καλογρίδης κάθισε στον γνωστό μπλε καναπέ του Στούντιο 4 της ΕΡΤ1 με ευχάριστη διάθεση καθώς περνά μια ιδιαίτερα δημιουργική περίοδο.
Συγκεκριμένα ανεβάζει το έργο «Αγρυπνία» στο ολοκαίνουργιο θέατρο «Συγγρού 33» στις 28 Φεβρουαρίου. Η παράσταση βασίζεται στο έργο «Τα δώρα της νύχτας» του Δημήτρη Δημητριάδη και είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεται στο κοινό.
Μιλώντας στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο, ο γνωστός σκηνοθέτης, αναφέρθηκε σε όσα έχει κάνει μαζί με την αδερφή του, Νατάσα Καλογρίδη, που έκαναν τη μητέρα τους να αναρωτιέται:«Η μάνα μου λέει γιατί να έχω αυτά τα παιδιά, δεν μπορούσα να έχω κάτι πιο ήρεμο, κάτι να μπορώ να συνεννοηθώ;», είπε γελώντας.
Μαζί τη δεκαετία του 90 κυνήγησαν το όνειρο της επιτυχίας στη μακρινή Αυστραλία: «Έζησα 3 χρόνια στην Αυστραλία με την αδερφή μου. Πήγα εκεί στο Πανεπιστήμιο, η Νατάσα έκανε σχέδιο μόδας. Εγώ έκανα οικονομικά και δεν μου άρεσαν. Σηκωθήκαμε και φύγαμε.
Τότε πίστευα πως θα μου άρεσαν οι σπουδές των οικονομικών, αλλά ήμουν μόνο 17 ετών. Μετά γυρίσαμε πίσω, το 1998. Εμένα τα δύο πράγματα που μου άρεσαν ήταν η Αρχιτεκτονική και η Σκηνοθεσία. Λατρεύω το Παρίσι, αλλά την Ελλάδα αγαπάω. Δεν μπορώ να ζήσω πουθενά αλλού εκτός από την Ελλάδα», είπε για τα χρόνια που έψαχνε ακόμη τα πατήματά του στην τέχνη.
«Έχουμε ζήσει και πολλά, έχουμε ζήσει και μικροί μαζί, έχουμε μεγαλώσει. Έχουμε κάνει και παραστάσεις. Είναι άλλο το δέσιμο πια. Αυτά που έχουμε περάσει μαζί στο θέατρο, το γέλιο της Νατάσας, στιγμές που πέφτουμε κάτω και δεν μπορούμε να σηκωθούμε από το νευρικό γέλιο, ευαισθησίες, έχει πολλά πράγματα. Η περσόνα της, το ντύσιμό της. Όλους μας ξαφνιάζει. Το ξέρει, το ‘χει», πρόσθεσε ο Αντώνης Καλογρίδης.
Σχετικά με την πολιτική ορθότητα και τις αλλαγές της εποχής, είπε: «Νομίζω ότι χρειαζόταν. Πάντα σε μια οικογένεια συμβαίνουν τα πάντα. Το θέατρο είναι μια μικρή οικογένεια και πρέπει να υπάρχει σεβασμός», συμπλήρωσε.
