Την Ελένη Καστάνη υποδέχτηκαν η Νάνσυ Ζαμπέτογλου και ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος στο Στούντιο 4. Η ηθοποιός μίλησε για τα πρώτα της χρόνια στη σχολή Βεάκη και τους πρώτους της ρόλους.
Απαντώντας στις ερωτήσεις που δέχτηκε, τόνισε πως είναι μεν έντονη σαν χαρακτήρας, αλλά όχι στις δουλειές της: «Μετά από αυτή τη μεγάλη πληγή που δέχτηκα από τον θάνατο του πατέρα μου, αυτό γύρισε όλη τη σελίδα στα 12 μου. Στο κεφάλι δεν περνά ποτέ αυτό, μαλακώνει αλλά δεν περνά. Είναι μια πληγή που δεν κλείνει ποτέ. Κάπως έτσι νιώθω κι εγώ, πιο πολύ το βλέπω στον ύπνο μου. Ακόμα βλέπω πως κάπου αλλού είναι ο μπαμπάς μου. Έψαχνα να το εξηγήσω γιατί είναι ανεξήγητο στα μάτια ενός παιδιού.
Δεν υπήρχε ένας μέθυσος πατέρας ή ένας πατέρας που παίζει ζάρια ή που τσακώνεται με τη γυναίκα του. Δεν υπήρχε τίποτα τέτοιο. Οπότε έπρεπε να δω τη ζωή και αλλιώς. Πώς είναι δυνατόν να ζεις μία τόσο φυσιολογική ζωή και ξαφνικά να μην είσαι καλά;
Μέχρι τις αρχές που είχα πάει λύκειο, τα είχα εξηγήσει όλα στο μυαλό μου. Θεωρώ πως μέσα στο σπίτι ήμουν το άτομο που αντέδρασε πολύ πιο έντονα κι από τη μητέρα μου κι από την αδερφή μου. Εμένα καθόρισε τόσο πολύ. Εγώ το εξήγησα μέσα μου, δεν το συζητούσαμε.
Όταν βγήκα και το είπα για πρώτη φορά στους Πρωταγωνιστές. Εκεί είπα πως το έχω γνωρίσει από μικρή την πληγή αυτή και το τι θα πει κατάθλιψη. Κατάλαβα ότι ο πατέρας μου είχε αυτό το πράγμα, τότε δεν ονοματίζονταν αυτά, δεν έλεγαν για κατάθλιψη. Μπορούσαν να σε πουν και τρελό.
Δεν είμαι ψυχολόγος ή ψυχίατρος, αλλά θεωρώ ότι το να θέσει κάποιος τέρμα στη ζωή του είναι η απόλυτη δύναμη και αδυναμία. Από τη μία το θαυμάζω που μπορεί να το κάνει αυτό κι από την άλλη τον ψέγω τον άνθρωπο που το κάνει γιατί φοβάται να αντιμετωπίσει τα προβλήματα. Η ζωή είναι γεμάτη προβλήματα και πρέπει να μάθουμε να τα αντιμετωπίζουμε.
Είχα πάρα πολλές ενοχές γιατί ήμουν το τελευταίο πρόσωπο που ήρθε σε επαφή με τον πατέρα μου. Κι αυτό με βασανίζει ακόμα και δεν κλείνει αυτή η πληγή. Αν μπορούσα να κάνω κάτι για να το αποτρέψω. Την ώρα που έφυγε από το σπίτι, εγώ τον είδα και με χαιρέτησε. Γι’αυτό θεωρώ ότι είμαι ένα άτομο μοιραίο», είπε η Ελένη Καστάνη.
