Ο Φιλοποίμην Φίνος και η ζωή του ήταν άμεσα συνδεδεμένη με την ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Και μάλιστα με τα χρυσά της χρόνια. Ο Στάθης Καμβασινός είναι ο εκπρόσωπος της εταιρίας κι ανήκει στο οικογενειακό περιβάλλον του Φίνου. Μαζί με μια ομάδα διαχειρίζεται τα θέματα της εταιρίας και την πλούσια ταινιοθήκη.
Ειδικότερα μίλησε στο Στούντιο 4 για όσα θυμάται από τη σύζυγο του Φίνου, Τζέλα. «Η Τζέλα, η γυναίκα του Φίνου, έφυγε το 2010. Ήταν σε κωματώδη κατάσταση περίπου 4-5 χρόνια. Τη γνωρίζω από μικρός. Τον Φίνο δεν τον γνώρισα γιατί έφυγε από τη ζωή το 1977, όταν ήμουν 4 ετών. Δεν άκουσα πάρα πολλές ιστορίες από τη Τζέλα, άκουγα διάσπαρτα.
Οι πρώτοι άνθρωποι που ήταν κοντά της σε ανθρώπινο επίπεδο και σε επαγγελματικό, γιατί η Φίνος Φιλμ ήταν στο μεταίχμιο όταν έφυγε ο Φίνος. Γιατί ο Φίνος είχε την εξής μανία ό,τι λεφτά έβγαζε τα έδινε σε ταινίες. Δεν κρατούσε χρήματα για τον εαυτό του. Ήταν πολύ απλός άνθρωπος, έμενε σε ένα τριάρι στο νοίκι. Ακόμη είχε επιβαρυνθεί με ένα μεγάλο δάνειο για να χτίσει τα υπερσύγχρονα στούντιο στα Σπάτα. Οπότε υπήρχαν αρκετά χρέη. Και οι πρώτοι άνθρωποι που στάθηκαν δίπλα στην Τζέλα ήταν ο νομικός σύμβουλος και δικηγόρος της Φίνος Φιλμ και ο κύριος Τσαγκαράκης που είναι ακόμα ο διαχειριστής στην εταιρεία», είπε.
Ο Φίνος έφυγε χρεωμένος
Αλλά ο μεγάλος κινηματογραφιστής τα έδινε όλα για τις ταινίες του. «Έφυγε χρεωμένος… Οι εξαιρέσεις ήταν οι πιο εναλλακτικές ταινίες. Οι εμβληματικές κωμωδίες του έφεραν πολλά χρήματα με τους γνωστούς σταρ. Τη δεκαετία του 60 που υπήρχε η βιομηχανοποίηση του σινεμά κι ο ανταγωνισμός είχε μεγαλώσει. Με την είσοδο της πολύ μεγάλης εταιρίας Καραγιάννης-Καρατζόπουλος που ανέβασε τον πήχη στο οικονομικό.
Το 1958 όλες οι ελληνικές παραγωγές δεν ξεπερνούσαν τις 30. Ενώ από το 1960 και μετά γίνονται 100. Υπήρχαν πολλές ταινίες που δεν τις είχε δει κανείς, υπήρχαν οι λεγόμενες αρπαχτές. Δεν ήταν τίποτα για την εποχή. Δεν είχαν κάτι ώστε να κρατηθούν στον χρόνο.
Το «Μια ζωή την έχουμε» με τον Χορν δεν έφερε τα λεφτά που προσδοκούσαν. Γιατί η Υβόν Σανσόν ήταν η αιτία που «μπήκε μέσα» η ταινία. Η Ηλέκτρα του Κακογιάννη που θεωρείται η καλύτερη μεταφορά της τραγωδίας. Ο Φίνος πήρε βραβείο αλλά δεν έβγαλε καθόλου λεφτά, ενώ είχε βάλει πολλά. Πολλές ταινίες απέκτησαν δεύτερη ζωή», είπε στην εκπομπή της ΕΡΤ1.
