Η Μαρία Πρωτόπαππα τα τελευταία χρόνια μοιράζει τον χρόνο της ανάμεσα στην υποκριτική και τη σκηνοθεσία. Φέτος, επιστρέφει με την «Ανδρομάχη», μια από τις λιγότερο παιγμένες τραγωδίες του Ευριπίδη, από το Θέατρο Τέχνης, έχοντας στο πλευρό της τον Αργύρη Ξάφη, έναν από τους πιο σημαντικούς ηθοποιούς της γενιάς του.
Λίγο πριν από την πρεμιέρα της παράστασης, το Σάββατο 19 Ιουλίου στο Ανοιχτό Θέατρο Δελφών Φρύνιχος (δείτε ΕΔΩ όλους τους σταθμούς της περιοδείας), η Μαρία Πρωτόπαππα μίλησε στον Χρήστο Τζίφα για την ιστοσελίδα rosa.
Η σπουδαία ηθοποιός, η οποία ήταν η πρώτη που τιμήθηκε με το βραβείο Μάγια Λυμπεροπούλου, αναφέρθηκε και στην σχέση της με την τηλεόραση, για ποιον λόγο είπε το «ναι» στον «Σασμό» και τον τηλεοπτικό σύζυγό της, Δημήτρη Ήμελλο, ο οποίος έφυγε από τη ζωή μετά από μάχη από τον καρκίνο.
Για τον «Σασμό» είπε ότι είπε το «ναι» γιατί υπήρχαν «ανάγκες». Μην ξεχνάμε ότι η σειρά ξεκίνησε εν μέσω πανδημίας, με κλειστά τα θέατρα. Η ίδια δεν επέτρεψε στον εαυτό της να επηρεαστεί από την επιτυχία της σειράς και παρέμεινε απαρέγκλιτα προσηλωμένη στον στόχο της που είναι το θέατρο.
Όσο για τον Δημήτρη Ήμελλο, αυτό τον σπουδαίο ηθοποιό και συμπρωταγωνιστή της στην σειρά, η Μαρία Πρωτόπαππα ένιωσε βαθιά την απώλειά του.
-Να σε ρωτήσω για τον Δημήτρη Ήμελλο; Αυτή την απώλεια την είχα κάνει delete και μου επανήλθε αυτές τις μέρες που σε μελετάω για να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη. Και μου ήρθε πολύ ξαφνικό πάλι, με την έννοια ότι αυτή ήταν μια είδηση που την είχα κάπως απωθήσει γιατί με στεναχωρεί.
-Και εγώ το είπα αυτό. Δεν έχω κάνει την είδηση delete. Εγώ αρνήθηκα να κάνω οποιαδήποτε δημόσια τοποθέτηση, δεν είχα καμία ανταπόκριση για δήλωση. Και ακόμα και στην κηδεία του δεν με είδαν. Δεν κατάλαβαν ότι είμαι εκεί. Γιατί αυτό το πράγμα για μένα, αυτές οι στιγμές, είναι πολύ ιερές. Πρέπει να τις σεβόμαστε. Για μένα ήταν απώλεια ενός καινούριου φίλου που δεν ήθελα να το παραδεχτώ και να το δεχτώ με τίποτα. Και με την απώλεια του Δημήτρη, κάπως έσβησε και όλη η ιστορία «Σασμός». Παρόλο που έχω ανθρώπους. Για μένα τοποθετήθηκε σε ένα ντουλάπι, σαν να είναι πάρα πολύ μακριά. Αυτή είναι η αλήθεια. Μηχανισμός απώθησης, δεν ξέρω. Μέσα μου κάπως δεν το δέχομαι. Δεν μπορώ να το δεχτώ.
-Είχατε και πολλά γυρίσματα μαζί.
-Είχαμε μαζί μία συνεννόηση. Επίσης, μιλάγαμε πολύ για τη δουλειά. Πάρα πολύ για το θέατρο εννοώ. Μάθαινα τόσα πολλά πράγματα από αυτό. Τέτοια ήταν τα μοιράσματά μας. Ήταν ανθρωπινά και ήταν μια πηγή έμπνευσης, ενθουσιασμού και εν τέλει με τον τρόπο που αντιμετώπισε όλη αυτή την περιπέτειά του, πέρα από τα θέατρα και την Τέχνη του, ήταν ένα φοβερό μάθημα. Το αντιμετώπισε τρομερά λαμπερά. Για μένα και όχι μόνο για μένα- ο τρόπος που έκλεισε τη διαδρομή αυτή, ήταν ήρεμος, θαυματουργός και λαμπερός. Ήταν μια αγαλλίαση. Φοβερό δεν είναι; Ήταν μια αγαλλίαση. Και ο τρόπος που το δούλεψε όλο αυτό το διάστημα, από τη στιγμή που ξεκίνησε η περιπέτεια. Δεν έχω μιλήσει σε κανέναν άνθρωπο για αυτό. Δεν έχω ξαναμιλήσει μέχρι τώρα για αυτή την απώλεια.
