Η Κόρα Καρβούνη μιλά για την τέχνη της υποκριτικής και πως αυτή επιδρά σε ηθοποιούς και κοινό. Μετά από μια επιτυχημένη παρουσία στην Επίδαυρο στην Αντιγόνη του Σοφοκλή, μέσα από τη σύγχρονη ματιά του σκηνοθέτη Ούλριχ Ράσε, κάνει λόγο για μια νέα θεατρική γλώσσα.
Παράλληλα η ηθοποιός παραχώρησε συνέντευξη στον Ανδρέα Θεοδώρου για το περιοδικό Λοιπόν. Όπου έκανε λόγο για την επίδραση της τέχνης. Όχι όμως ως θεραπευτικό μέσο για τον ηθοποιό. Αλλά για το κοινό.
-Η θέση της γυναίκας σήμερα στην κοινωνία, ουσιαστικά έχει αλλάξει;
Τα πράγματα δεν έχουν φτάσει σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο, έχουμε ακόμη δρόμο μπροστά μας κατά τη γνώμη μου… Το θέατρο πάντα βοηθάει, γιατί βοηθάει και τους ανθρώπους σε συναισθηματικό επίπεδο, είναι θεραπευτικό. Πιστεύω πολύ στην δύναμη της τέχνης και πιστεύω ότι μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά τους ανθρώπους και να δώσει μηνύματα.
-Η τέχνη για εσάς στη ζωή σας λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά;
Όχι. Κανείς από τους ηθοποιούς δεν έχει θεραπευτεί από την τέχνη… Είναι πιο πιθανό να ναρκισσευθούμε παρά να θεραπευτούμε. Η τέχνη έχει θεραπευτικές ιδιότητες για το κοινό και όχι για τον ηθοποιό. Είναι κάτι που το λέω χρόνια…
-Πολλοί συνάδελφοι σας λένε ότι η τέχνη για παράδειγμα τους βοηθά να ξεφύγουν λίγο από το πένθος τους, όταν πρέπει να παίξουν ενώ βιώνουν μια απώλεια…
Αυτό δεν είναι καθόλου θεραπευτικό. Δεν πρέπει να ξεχάσεις το πένθος, αλλά να το βιώσεις… Το να ξεχαστείς από το πένθος σου παίζοντας είναι αντιθεραπευτικό.
-Σας έχει συμβεί να πρέπει να παίξετε ενώ βιώνατε μια απώλεια;
Ναι βεβαίως. Πολλές φορές. Η δουλειά μου όμως είναι ένα τελείως διαφορετικό πράγμα, δεν θα θεραπευτώ μέσω αυτής. Ούτε θα την χρησιμοποιήσω για να ξεχαστώ από την καθημερινότητά μου. Το θέατρο είναι ένα πολύ σοβαρό παιχνίδι… Αν λοιπόν χαθώ στα προσωπικά μου μέσω του θεάτρου το θεωρώ λάθος.
