Η Χρύσα Ρώπα στη συνέντευξη που παραχώρησε στον Μιχάλη Ροδόπουλο για το περιοδικό ΟΚ ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτική. Τόσο για τη ζωή της, όσο και για τα επαγγελματικά της. Καθώς μίλησε για λεπτομέρειες που καθόρισαν στιγμές από την καριέρα της και τις συνεργασίες της. Όπως ο ρόλος της στην παράσταση «Συμπέθεροι από τα Τίρανα», των Ρέππα – Παπαθανασίου και η πρόωρη αποχώρησή της. Κάτι που η ίδια αναφέρει ως «ανεπίτρεπτο και αντιεπαγγελματικό».
Το καλοκαίρι του 1989 έκανες το ντεμπούτο σου στο Θέατρο Αθήναιον στην επιθεώρηση «Για ψήφου πήδημα». Με ένα νούμερο που χάλαγε κόσμο. Ακόμη το θυμούνται οι περισσότεροι.
Το είχαμε γράψει με τον Θέμη Πάνου. Έβγαινα με ένα κομπινεζόν –τότε ήμουν 45 κιλά, εντάξει τώρα είμαι 50– και απευθυνόμουν στον πρωθυπουργό, τον Ανδρέα Παπανδρέου. Εκείνο το καλοκαίρι παντρεύτηκε τη Δήμητρα Λιάνη–, και του έλεγα «γιατί, μανούλα μου;
Ποιος σε πείραξε;», σαν να μιλάω στον γκόμενό μου. Χωρίς έπαρση, ήταν καταπληκτικό νούμερο. Αυτό με καθιέρωσε στο θέατρο. Πριν ήμουν δυόμισι χρόνια στο ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας. Και είχε έρθει ο Ανδρέας Βουτσινάς, ο οποίος γενικώς μου είπε να φύγω από το θέατρο και τι δουλειά έχω εγώ με την υποκριτική. Αυτό έκρινε.
Ένιωσα μεγάλη απογοήτευση και λύπη. Εν πάση περιπτώσει αυτό μου βγήκε σε καλό. Ήρθα στην Αθήνα και άρχισα να βλέπω παραστάσεις, ζώντας με το επίδομα ανεργίας. Σου μιλάω για μεγάλη φτώχεια. Είδα κάποιες επιθεωρήσεις και σκέφτηκα ότι μπορώ να γράψω κι εγώ.
Έτσι χρίστηκες πρωταγωνίστρια;
Αλλά ποτέ δεν χρίστηκα πρωταγωνίστρια. Εκεί εξασφάλισα δουλειά στο θέατρο forever. Μετά με πήρε ο Λάκης (σ.σ. Λαζόπουλος) και κάναμε το «Ήταν ένα μικρό καράβι» δύο χρόνια.
Τεράστια επιτυχία, γινόταν χαμός, τελειώσαμε τις παραστάσεις στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με ουρές απέξω. Αλλά προσφάτως αγαπώ πολύ τον Θανάση (σ.σ. Παπαθανασίου) και τον Μιχάλη (σ.σ. Ρέππα). Αν και τους «Μπαμπάδες με ρούμι» εμείς το πρωτοανεβάσαμε, όμως δεν έτυχε να γνωριστούμε έτσι περισσότερο. Μετά τους έκανα κάτι ανεπίτρεπτο και αντιεπαγγελματικό.
Είχαν γράψει τους «Συμπέθερους απ’ τα Τίρανα» που ανέβηκε στο Λαμπέτη, με φώναξαν. Επέλεξα μάλιστα και τον ηθοποιό που ήθελα να είμαι ζευγάρι στο έργο. Αλλά τελικά τους άφησα και πήγα να δουλέψω με τον Λάκη. Κάναμε τον «Βιοπαλαιστή στη στέγη!» στον Ελληνικό Κόσμο, 2.000 άτομα κάθε βράδυ για δύο χρόνια.
Επειδή ο Λάκης τότε μου στάθηκε πάρα πολύ, οικονομικά εννοώ, μου είχε δώσει σπίτι να μένω. Δυστυχώς φέρθηκα τόσο απαίσια στον Μιχάλη και τον Θανάση. Αυτό που μετράει πάρα πολύ είναι ότι ποτέ τους δεν σχολίασαν αυτή την αντιεπαγγελματική μου συμπεριφορά, ποτέ δεν με «φακέλωσαν».
