Μια εκ βαθέων εξομολόγηση κάνει ο γνωστός hair stylist των διασήμων σε παγκόσμιο επίπεδο πλέον, Δημήτρης Γιαννέτος. Στην πρόσφατη συνέντευξή του στο Gala και τη Μαρία Λεμονιά θα πει πως δεν φτάνει να αγγίξεις την κορυφή. Αφού πάντα υπάρχει κάποιος για να σε ανταγωνιστεί ισάξια.
Ξεκινώντας από τα παιδικά του χρόνια, τονίζει πως η αρχή έγινε χωρίς να υπάρχει σχέση της οικογένειας με τον κόσμο της showbiz. «Ο πατέρας μου ήταν οδηγός φορτηγού και επομένως στο σπίτι μας δεν είχαμε καμία σχέση με σταρ και μόδα.
Από μικρός όμως ασχολούμουν με τα μαλλιά μου και το μοναδικό εργαλείο που είχα για τη φροντίδα τους ήταν ένα μικρό πιστολάκι. Όταν πήγα στη σχολή, άκουγα τους συμμαθητές μυ να διηγούνται τις οικογενειακές τους ιστορίες. Με κάποιον από τους γονείς τους που ήταν κομμωτής κι έλεγα: Θεέ μου, πού πάω…
Ευτυχώς, στον δρόμο μου βρέθηκε μια καθηγήτρια που με ενθάρρυνε. Λέγοντας: αυτοί που δεν ξέρουν τι χρώμα έχει μια χτένα γίνονται οι καλύτεροι κομμωτές. Αυτό μου έχει μείνει», θα πει.
Αλλά συνεχίζει μιλώντας για το χωριό του και τη διαφορετικότητα που ήταν άγνωστη λέξη στη μικρή κοινωνία του. «Μεγάλωσα σε ένα χωριό, όπου 25 χρόνια πριν η gay κοινότητα δεν είχε τη σημερινή αποδοχή. Όταν ξεκίνησα ψυχανάλυση, αντιλήφθηκα ότι πρέπει να επιλέξω ένα επάγγελμα που να ευχαριστεί εμένα. Κι ας μην είναι κοινωνικά αποδεκτό.
Είπα ψέματα στον πατέρα μου ότι ήθελα να ανοίξω ένα μπαρμπέρικο. Οι λέξεις «κομμωτήριο» και «κομμωτής» φάνταζαν κάπως παράξενες τότε», εξηγεί για το κλίμα που υπήρχε.
Ο Δημήτρης Γιαννέτος για τη μεγάλη καριέρα και τον ανταγωνισμό
Χαρακτηριστικά αναφέρει πως δεν φτάνει μόνο η καταξίωση στον χώρο που κινείται επαγγελματικά. Αλλά πρέπει να είναι διαρκώς σε εγρήγορση.
«Αν δεν δουλέψεις σκληρά κι αν δεν είσαι επικεντρωμένος σε αυτό που κάνεις, δεν διακρίνεσαι στην Αμερική. Όπου έχεις να ανταγωνιστείς χιλιάδες. Οι πρώτες αγωνίες αφορούν το να γίνεις γνωστός, να αναγνωριστείς. Έπειτα, ο αγώνας γίνεται ακόμη πιο δύσκολος, γιατί πρέπει να κρατηθείς στην κορυφή, αφού κανένας δεν σου χαρίζεται.
Είναι εύκολο στο Hollywood να χάσεις την ισορροπία σου, αν πιστέψεις ότι είσαι αναντικατάστατος. Λάθος! Πάντα θα βρεθεί κάποιος άλλος να πάρει τη θέση σου, αν έχεις πάψει να θεωρείσαι απαραίτητος. Εγώ, ευτυχώς, δεν ξεχνώ ποτέ από πού ξεκίνησα», συμπληρώνει.
