Μια συνέντευξη εφ’όλης της ύλης παραχώρησε ο Τάσος Κωστής όπου μίλησε για την αγάπη του για τη δουλειά του. Αλλά και και τους λόγους που συνεχίζει να ανεβαίνει στο θεατρικό σανίδι. Επίσης είπε στον Ανδρέα Θεοδώρου για το Λοιπόν πως το metoo δεν σταμάτησε τις κακοποιητικές συμπεριφορές. Αφού μετά τους ηθοποιούς δεν «ξύπνησαν» κι άλλοι κλάδοι για να κάνουν το ίδιο.
-Μετανιώσατε ποτέ για το ότι γίνατε ηθοποιός;
Όχι. Έμεινα σε αυτή τη δουλειά γιατί την αγάπησα για το περιεχόμενό της και όχι για το περιτύλιγμά της. Δουλεύω μισό αιώνα πλας και κάθε φορά παίρνω καινούργια πράγματα, γιατί όσες ζωές και να έχεις, δεν φτάνουν για να κάνεις όσα έχεις φανταστεί. Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν βίωσα ανεργία. Όταν μπήκα στη δουλειά, δεν ήξερα κανέναν, αλλά χτύπησα χίλιες πόρτες και μετά πάντα δούλευα. Δεν έμεινα ποτέ χωρίς δουλειά.
-Πολύς κόσμος νομίζει ίσως λόγω των επαναλήψεων ότι ο Τάσος Κωστής έχει λύσει το βιοποριστικό του πρόβλημα και δεν χρειάζεται να δουλέψει. Ισχύει κάτι τέτοιο;
Δεν δουλεύω γιατί δεν έχω να ζήσω. Ήμουν πάντα νοικοκύρης, παίρνω τη σύνταξή μου, δεν χρωστάω πουθενά. Δεν έκανα ποτέ σπατάλες, προσπαθούσα να ζω την οικογένειά μου αξιοπρεπώς. Κάποτε που παίρναμε πιο πολλά λεφτά, δεν τα σκόρπισα και ζω άνετα. Και να μην δουλέψω, δεν έχω κανένα θέμα.
Δουλεύω πια για το χόμπι μου, γιατί δεν θέλω να κάθομαι. Αν κάθεσαι, το σώμα και το μυαλό αδρανοποιείται. Από τη στιγμή που με βοηθά το σώμα και το μυαλό, θα δουλεύω. Όταν αρχίσουν να μην με βοηθάνε, θα πάω σπίτι μου. Πλέον δουλεύω λιγότερο, γιατί δεν είμαι μικρό παιδάκι να τσιτώνω το σώμα και το μυαλό μου.
-Πώς τα είδατε όλα αυτά που συνέβησαν στο θέατρο με το metoo στον χώρο της τέχνης;
Δηλαδή το metoo καθάρισε την κοινωνία; Δεν γίνονται πια αυτά; Μόνο σε εμάς τους ηθοποιούς; Οι βλάκες πήγαμε και βγάλαμε τα μάτια μόνοι μας… Όλοι οι άλλοι κλάδοι είναι τέλειοι, η κοινωνία άψογη. Το metoo ήταν αστείο, δηλαδή αυτό το κίνημα που εκτυλίχθηκε; Απλά εμείς οι ηθοποιοί κάτσαμε και είπαμε τι συμβαίνει, γιατί δεν μιλούν και άλλοι κλάδοι.
-Τι έχετε να πείτε για την φράση «το θέατρο ήταν πάντα ένα μεγάλο κρεβάτι»;
Δεν προσέχουμε λιγάκι. Λέμε ό,τι να ‘ναι… Ανοίγουμε το στοματάκι μας χωρίς να εξηγούμε τι εννοούμε με αυτό που λέμε. Ο κόσμος όμως καταλαβαίνει ποιος λέει κάτι, και τι είναι αυτό που λέει. Ο κόσμος έχει άποψη για τον καθένα μας, μας έχει κατατάξει. Κυκλοφορώ στον κόσμο δεν κάθομαι στο βασίλειό μου και ακούω τι μου λένε και το πώς μας βλέπουν.
