Η Μαρία Γεωργιάδου μιλάει για τη μητέρα της, την οποία έχασε σε μικρή ηλικία. Καθώς και για το πώς αυτό την έχει επηρεάσει μέχρι σήμερα.
Καλεσμένη στο Στούντιο 4 το απόγευμα της Τρίτης 23/9, η ηθοποιός και σεναριογράφος αναφέρθηκε στην απώλεια που έζησε σε τρυφερή ηλικία. «Τη μητέρα μου την έχασα πολύ νωρίς. Ήμουν έφηβη, τότε τελείωνα το σχολείο. Είναι μέσα στο μυαλό μου σαν μια τεράστια αγάπη και στοργή. Και μια προστασία που νιώθω ακόμα ότι υπάρχει. Με τρόπο που δεν ξέρω πως να τον εξηγήσω. Μπορεί να είναι τελείως μεταφυσικό και τελείως στο μυαλό μου. Αλλά αισθάνομαι ακόμα την παρουσία της.
Καλά τα πρώτα χρόνια της μιλούσα. Όταν χάνεις έναν άνθρωπο δεν το αποδέχεσαι και πολύ εύκολα. Δηλαδή περνάνε χρόνια μέχρι να καταλάβεις ότι δεν υπάρχει πια η συγκεκριμένη συνήθεια. Ότι δεν υπάρχει η πρωινή κουβέντα, η βραδινή κουβέντα ή το κοινό φαγητό. Καθάριζα ένα δωμάτιο και αισθανόμουν ότι μιλούσα…
Απλά πράγματα που θα μπορούσα να τα είχα πει αν ήταν ζωντανή. Οπότε λίγο με έναν τρόπο γλύκαινα την απώλεια. Ίσως αυτός να ήταν και ο λόγος που έκανα θέατρο. Γιατί θεωρώ πάντα ότι μια απώλεια σε κάνει να τιμάς περισσότερο τη ζωή. Επειδή το θέατρο είναι μια πεμπτουσία ζωής, ό,τι καλό ή κακό μπορείς να πάρεις από τη ζωή, αισθάνθηκα την ανάγκη να το ακολουθήσω. Για να αισθανθώ έξτρα ζωντανή.
Είχα τον πατέρα μου, στηρίχθηκα σε αυτόν πολύ. Προσπάθησε να μου δώσει ό,τι έλειπε. Αλλά μια απώλεια μας αλλάζει. Πολλές φορές με τρόπο που δεν θέλουμε. Γιατί μας φέρνει έναν φόβο, είναι ένα φράγμα οι γονείς», είπε η Μαρία Γεωργιάδου.
