Καλεσμένος στο Στούντιο 4 ήταν ο Μιχάλης Σαράντης το απόγευμα της Πέμπτης 9/10. Βγαίνοντας από τη σάρκα του Αίαντα και μπαίνοντας στην Κουζίνα στο θέατρο Κιβωτός. Όπως εξήγησε αυτό είναι το πρώτο έργο που γράφτηκε με θέμα τον εργασιακό χώρο.
Επιπλέον ο ηθοποιός εξήγησε πώς άλλαξαν τα πράγματα στον χαρακτήρα του μέσα από την πατρότητα. Τις κοινωνικές του ανησυχίες και τις ανασφάλειες που ντύθηκαν με ρόλους και του έδωσαν καταφύγιο.
«Σήμερα ξύπνησα με τα νέα για τη Γάζα»
Όπως είπε: «Τηρουμένων των αναλογιών είμαι καλά. Δεν με αφήνουν ανεπηρέαστο όσα συμβαίνουν στον κόσμο. Το αντιμετωπίζω με μέρα μέρα. Σήμερα ξύπνησα με τα νέα για τη Γάζα. Γενικά παλεύω, κρατιέμαι.
Μέσα από το γεγονός της ευθύνης για την κόρη μου επαναεφεύρω τον εαυτό μου. Εμένα άρχισα να ανακαλύπτω από την αρχή σε όλα τα επίπεδα.
Δουλεύω πάρα πολύ, καταλαβαίνω εκ των υστέρων γιατί δουλεύω πάρα πολύ. Καταλαβαίνω εκ των υστέρων γιατί κάνω αυτή τη δουλειά. Δηλαδή τώρα το κατάλαβα. Με τα χρόνια καταλαβαίνεις άλλα πράγματα και μετακινούνται οι σκέψεις σου.
Εγώ δεν μπήκα στη δουλειά γιατί θέλω να φαίνομαι, το αντίθετο μάλιστα, δεν θέλω να φαίνομαι καθόλου. Είμαι πολύ διακριτικός στη ζωή μου. Είναι κομμάτι της δουλειάς, βέβαια, το να βγαίνεις στις εκπομπές και να μιλάς και μια χαρά.
Αλλά δεν είχα την τρομερή κάψα γι’ αυτό. Δεν ήμουν το κέντρο της παρέας ούτε και στα σχολεία και στις παρέες, είμαι πιο ήσυχος και διακριτικός άνθρωπος.
Αλλά κατάλαβα με τα χρόνια ότι μπήκα στη δουλειά γιατί ένιωθα ασφαλής παίζοντας άλλους ρόλους, μπαίνοντας σε άλλα παπούτσια. Είναι κυρίως γιατί δεν ένιωθα καλά με μένα και ξαφνικά βρισκόμουν σε ένα πεδίο ασφαλές. Σε ένα πλαίσιο με τρομερή ασφάλεια, που μπορώ και να υποκριθώ κάτι άλλο από αυτό που είμαι. Γιατί ένα από τα μεγαλύτερά μου θέματα ήταν αυτή η έλλειψη ταυτότητας. Δεν είχα δικό μου αποτύπωμα προσωπικό. Όμως δεν νιώθω ότι δεν πάω μπροστά. Η δουλειά δεν είναι ψυχοθεραπεία όμως», εξήγησε ο Μιχάλης Σαράντης στο Στούντιο 4.
