Ο λόγος για την Eimi Haga η οποία ακολούθησε την τεχνική «aburidashi» των νίντζα. Για να δημιουργήσει αυτό το «μαγικό» μελάνι ξόδεψε αρκετές ώρες, μουσκεύοντας και συνθλίβοντας φασόλια σόγιας.
Οι λέξεις εμφανίστηκαν στο χαρτί όταν ο καθηγητής της το ζέστανε, τοποθετώντας το πάνω από τη θερμάστρα του.
«Είναι κάτι που έμαθα από ένα βιβλίο όταν ήμουν μικρή», δήλωσε η ίδια στο BBC. «Ηλπίζα μόνο ότι δεν θα σκαρφιζόταν κανείς άλλος την ίδια ιδέα».
Η 19χρονη άριχσε να ενδιαφέρεται για τους νίντζα από τότε που παρακολουθούσε μια παιδική τηλεοπτική εκπομπή.
Μετά την εγγραφή της στο Πανεπιστήμιο Mie της Ιαπωνίας, η πρωτοετής φοιτήτρια επέλεξε μάθημα για την ιστορία των νίντζα και της ζήτηθηκε να γράψει για μια επίσκεψη στο Μουσείο Νίνζτα του Igaryu.
«Οταν ο καθηγητής είπε ότι θα δώσει υψηλούς βαθμούς για τη δημιουργικότητα, αποφάσισα ότι θα κάνω το δοκίμιο μου να ξεχωρίζει από τα άλλα», είπε.
Η 19χρονη μούσκεψε τα φασόλια σόγιας όλη τη νύχτα, στη συνέχεια τα συνέθλιψε και τα πίεσε σε ένα πανί. Ακολούθως ανακάτεψε το εκχύλισμά τους με νερό και χρησιμοποίησε το αυτοσχέδιο μελάνι πάνω σε «γουάσι» (λεπτό ιαπωνικό χαρτί)
Μόλις τα γραφόμενά της στέγνωσαν, έγιναν αόρατα. Αλλά, για να σιγουρετυεί ότι ο καθηγητής της δεν θα πέταγε το δοκίμιο στον κάδο των απορριμάτων, άφησε ένα σημείωμα με κανονικό μελάνι λέγοντας «ζεστάνετε το χαρτί».
«Για να πω την αλήθεια, είχα μια μικρή αμφιβολία ότι τα γράμματα θα εμφανίζονταν καθαρά. Αλλά όταν ζέστανα το χαρτί πάνω από τη σόμπα αερίου στο σπίτι μου, οι λέξεις εμφανίστηκαν πολύ καθαρά και σκέφτηκα Τέλεια!».
Οσο για το ίδιο το δοκίμιο, η 19χρονη είπε ότι είχε περισσότερο στυλ παρά ουσία.
«Ημουν βέβαιη ότι ο καθηγητής θα αναγνώριζε τουλάχιστον τις προσπάθειές μου να κάνω ένα δημιουργικό κείμενο» εξήγησε. «Ετσι δεν ανησυχούσα πραγματικά για το αν θα πάρω κακή βαθμολογία, παρόλο που το ίδιο το περιεχόμενο δεν ήταν τίποτα ξεχωριστό».
