Απογοήτευση για την έλλειψη προσοχής σε χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα, σε αντίθεση με τους «προβολείς» που έχουν πέσει στην Ουκρανία εξέφρασε ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, Δρ Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεγεσούς. Την ίδια ώρα, στη Σαγκάη των 26 εκατομμυρίων κατοίκων, οι Αρχές εισβάλλουν στα σπίτια κι αρπάζουν παιδιά και ενήλικες για να τους μεταφέρουν σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους καραντίνας…
Ο κόσμος «δεν δίνει την ίδια προσοχή στις ζωές των μαύρων και στις ζωές των λευκών», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Δρ Γκεμπρεγεσούς, και πρόσθεσε:
«Όλη η προσοχή που δίνεται στην Ουκρανία είναι φυσικά πολύ σημαντική επειδή έχει αντίκτυπο σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά ούτε ένα κλάσμα (αυτής της προσοχής) δεν δίνεται στο Τιγκράι (σ.σ. την περιοχή της Αιθιοπίας από την οποία ο ίδιος κατάγεται, σε μια περιοχή πλήρως αποκλεισμένη, όπου μαίνεται αιματηρός πόλεμος), στην Υεμένη, το Αφγανιστάν, τη Συρία και σε όλα τα υπόλοιπα».
«Οφείλω να είμαι ευθύς και ειλικρινής, ο κόσμος δεν αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο την ανθρώπινη φυλή. Κάποιοι είναι πιο ίσοι από άλλους», είπε Δρ Τέντρος, παραφράζοντας φράση του Τζορτζ Όργουελ.
Οι σκηνές τρόμου στη Σαγκάη
Την ίδια ώρα, οι σκηνές που διαδραματίζονται στη Σαγκάη, τη μεγαλύτερη πόλη της Κίνας, είναι σαν από ταινία επιστημονικής φαντασίας και …θρίλερ.
Οπλισμένοι άνδρες που φέρουν στολές προστασίας, αρπάζουν πολίτες μέσα από τα σπίτια για να τους μεταφέρουν σε χώρους καραντίνας τους οποίους δημιούργησε η κυβέρνηση για τον περιορισμό της διάδοσης του κορονοϊού. Παιδιά χωρίζονται δια της βίας από τους γονείς τους για να μεταφερθούν μόνα σε αχανή αυτοσχέδια νοσοκομεία και να αναρρώσουν μακριά από την οικογενειακή εστία…
Ταινίες όπως είναι «Το Νησί» και άλλες που παρουσιάζουν ένα μελλοντικό κόσμο δυστοπικό, σκληρό και απάνθρωπο, είναι σαν ταινίες του Ντίσνεϊ μπροστά στα ρεπορτάζ των δελτίων ειδήσεων. Η πανδημία ήρθε να ανασύρει ό,τι πιο άρρωστο κρύβαμε μέσα μας, τόσο οι αρνητές, όσο και όσοι προσπαθούν να επιβάλλουν τα εκάστοτε μέτρα.
Με τη Μεγάλη εβδομάδα προ των πυλών, πιστοί και άπιστοι ας ηρεμήσουμε λίγο κι ας αναλογιστούμε πόσα χρόνια θα ζήσουμε και πόσο αξίζει τελικά να …τραβάμε τόσα «ζόρια»;