Τρία χρόνια μετά την πανδημία και την επίσημη δήλωση της Πολιτείας για κατά προτεραιότητα ενασχόληση με την οργάνωση της υγείας στη χώρα μας, η πλήξη απειλεί θανατηφόρα τους εμπλεκόμενους και το σύστημα. Ό,τι συζητούσαμε προ δεκαετίας και παλιότερα, τα ίδια ακριβώς συζητούνται και τώρα αλλά με έντονο «άρωμα» τεχνολογίας.
Στην εξωνοσοκομειακή φροντίδα, ο περιορισμός της σε επίπεδο πρόληψης και η εγκατάλειψη της ολοκλήρωσης του θεσμού του προσωπικού γιατρού, αδικεί κατάφωρα την προσπάθεια του 2022 που υπήρξε συγκριτικά η πλέον επιτυχημένη μέχρι σήμερα. Δυστυχώς αντιμετωπίζεται ως… τέκνο εξ αγχιστείας και με τη προσθήκη αγροτικών και ιατρών από τη κληρωτίδα είναι πιθανότατο να καταλήξει σε αυτοτραυματισμό της Πολιτείας. Αυτό πρέπει οπωσδήποτε να αποφευχθεί καθώς έχουν ξοδευτεί μεγάλα κονδύλια, οι ευκαιρίες δεν έρχονται πάντα, τα νοσοκομεία υπερφορτώνονται και ο θεσμός αντιμετωπίζεται θετικά από τους πολίτες.
Αντίστοιχα, στο χώρο των κρατικών νοσοκομείων, όπου οι υποδομές και ο εξοπλισμός βελτιώνονται διαρκώς, με πρόγραμμα και συνέπεια η αξιοποίηση του προσωπικού και ειδικά του ιατρικού αποτελεί μνημείο αποτυχίας. Επειδή χρειάζεται πολύ ταλέντο σε μια χώρα που διαθέτει διπλάσιο αριθμό ιατρών από τον αναγκαίο, να μην καταφέρνει το ΕΣΥ να βρίσκει γιατρούς. Η αποτυχία αυτή βέβαια οφείλεται στην αντίληψη της πολιτικής διαχείρισης των κρατικών νοσοκομείων όπως διαχρονικά αποδεικνύεται από την διατήρηση του ανορθολογικού συστήματος διοίκησης και της επιλογές στελεχών, με αντίκτυπο στις συνθήκες εργασίας. Στον τομέα αυτό, η κατάχρηση του όρου «μεταρρυθμίσεις» για την ικανοποίηση αιτημάτων μικρών ομάδων από τις αρχές του 2024, απλά εκτοξεύει τη δυσαρέσκειά των πολιτών και των ιατρών. Διότι αντί η συνολική αναγκαία μεταρρύθμιση του συστήματος να συζητηθεί εκτενώς και με συναίνεση να εφαρμοσθεί αξιοποιώντας τον επιστημονικό πλούτο της χώρας, τα «καινούργια ρούχα του βασιλιά» παρουσιάστηκαν με υψηλές προσδοκίες και όσοι επισημαίνουν τη γύμνια του πράγματος αποτελούν στόχο προσωπικών επιθέσεων του εριστικού «maitre de couture».
Καλό θα είναι η «παρέλαση» να λήξει επειδή ο χώρος της υγείας λόγω δημογραφικού θα αντιμετωπίζει διαρκώς μεγαλύτερες προκλήσεις, η χώρα μας θα έχει πάντα οικονομική στενότητα και η μέχρι τώρα εμπειρία δείχνει ότι η αυτοΐαση είναι σπάνια. Οι γιατροί χρειάζονται, και αν μη τι άλλο δικαιούνται, ευγένεια και ειλικρίνεια.
