Η λεύκη προκαλείται από την απώλεια των μελανοκυττάρων, των κυττάρων που είναι υπεύθυνα για το χρώμα του δέρματος. Ο πιο κοινός τύπος λεύκης, η μη τμηματική λεύκη, είναι μια αυτοάνοση διαταραχή κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού επιτίθεται σε ορισμένα μελανοκύτταρα και τα καταστρέφει, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται λευκές κηλίδες στο δέρμα.
Οι αποχρωματισμένες περιοχές του δέρματος μπορούν να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος, αν και συχνότερα εντοπίζονται στη ραχιαία επιφάνεια των χεριών, στο πρόσωπο (γύρω από τα μάτια, τη μύτη, το στόμα), στον λαιμό, στις μασχαλιαίες περιοχές και σε περιοχές τριβής και πίεσης (αγκώνες, γόνατα, ραχιαία επιφάνεια ποδιών, πλευρά). Λευκές κηλίδες επίσης μπορούν να εμφανιστούν σε περιοχές που έχει προηγηθεί τραυματισμός του δέρματος.
Η συχνότητα της λεύκης υπολογίζεται στο 1-2% του γενικού πληθυσμού και προσβάλλει εξίσου και τα δύο φύλα. Συχνότερα εμφανίζεται σε άτομα 10-30 ετών, αλλά μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Δεν είναι μεταδοτική νόσος. Το 20-30% των ασθενών αναφέρει προσβολή από τη νόσο και άλλου μέλους της οικογένειάς τους, επομένως μπορεί να είναι κληρονομική σε κάποιο βαθμό.
Η λεύκη είναι μία χρόνια νόσος και επηρεάζει την καθημερινή ζωή και τη συναισθηματική ευεξία των ασθενών. Εννέα στους δέκα ασθενείς έχουν βιώσει στιγματισμό λόγω της λεύκης τους και τρεις στους πέντε ασθενείς αναφέρουν ότι η λεύκη έχει αρνητική επίδραση στην αυτοεκτίμησή τους.
Οι πιο συχνές ψυχοκοινωνικές συννοσηρότητες που περιγράφονται στις μελέτες είναι η κατάθλιψη, το άγχος, η κοινωνική φοβία, τα αισθήματα στιγματισμού, οι διαταραχές προσαρμογής, οι διαταραχές ύπνου, η συμπεριφορά αποφυγής και περιορισμού, και οι δυσκολίες στη σχέση.
Η διάγνωση της λεύκης βασίζεται στην κλινική εικόνα του ασθενούς, λαμβάνοντας υπόψη και το οικογενειακό ιστορικό. Σε δύσκολες περιπτώσεις ο δερματολόγος μπορεί να λάβει βιοψία δέρματος από την πάσχουσα περιοχή.
Η λεύκη μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν δύσκολο και δυσεπίλυτο νόσημα στην αντιμετώπισή του. Οι θεραπείες που έχουν χρησιμοποιηθεί σε βάθος χρόνου όπως τοπικά κορτικοστεροειδή, αναστολείς καλσινευρίνης, παράγωγα βιταμίνης D, φωτοθεραπεία, lasers, χειρουργική αντιμετώπιση δεν έχουν αποδώσει ικανοποιητικά αποτελέσματα. Πλέον υπάρχει και στη χώρα μας ένα τoπικός JAK1/2 αναστολέας, μία νέα θεραπεία σε μορφή κρέμας με πολύ ελπιδοφόρα αποτελέσματα.
Ο δερματολόγος είναι ο μόνος ειδικός που μπορεί να βοηθήσει τον ασθενή να αντιμετωπίσει τη νόσο του και να επανέλθει στην καθημερινότητά του χωρίς συμβιβασμούς ή περιορισμούς.
