Η αναλογία μέσης προς ύψος (Waist-to-Height Ratio – WtHR) ενδέχεται να αποτελεί πιο αξιόπιστο δείκτη για τον κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας από τον γνωστό Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ), σύμφωνα με νέα μελέτη που παρουσιάστηκε στο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας.
Η ανάλυση πραγματοποιήθηκε από ομάδα Σουηδών επιστημόνων, με επικεφαλής τη Δρ. Amra Jujic από το Πανεπιστήμιο Lund.
Όπως εξήγησε, σκοπός της έρευνας ήταν η διερεύνηση της σχέσης μεταξύ της WtHR και της πιθανότητας εμφάνισης καρδιακής ανεπάρκειας, καθώς ο ΔΜΣ «δεν λαμβάνει υπόψη την κατανομή του σωματικού λίπους και επηρεάζεται από παράγοντες όπως το φύλο και η εθνικότητα».
Η μελέτη βασίστηκε σε δεδομένα από 1.792 ενήλικες που συμμετείχαν στο Πρόγραμμα Πρόληψης του Μάλμε, με ηλικίες από 45 έως 73 ετών κατά την έναρξη.
Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε τρεις ισάριθμες ομάδες:
- άτομα με φυσιολογικά επίπεδα γλυκόζης,
- άτομα με διαταραγμένη γλυκόζη νηστείας
- άτομα με σακχαρώδη διαβήτη.
Η παρακολούθηση τους διήρκεσε κατά μέσο όρο 12,6 έτη.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, καταγράφηκαν 132 περιστατικά καρδιακής ανεπάρκειας. Η μέση αναλογία μέσης προς ύψος στον πληθυσμό ήταν 0,57, σημαντικά υψηλότερη από το όριο 0,5 που θεωρείται κατώφλι αυξημένου καρδιομεταβολικού κινδύνου.
Όπως έδειξε η ανάλυση, όσο υψηλότερη ήταν η αναλογία WtHR, τόσο αυξανόταν ο κίνδυνος για καρδιακή ανεπάρκεια — ανεξάρτητα από άλλους επιβαρυντικούς παράγοντες.
Συγκεκριμένα, άτομα με τις υψηλότερες τιμές WtHR (μέση τιμή 0,65) είχαν πολύ αυξημένο κίνδυνο σε σύγκριση με εκείνα που ανήκαν στα χαμηλότερα τεταρτημόρια της κατανομής.
Ο Δρ. John Molvin, συν-συγγραφέας της μελέτης, τόνισε πως τα ευρήματα υποστηρίζουν ότι η αναλογία μέσης προς ύψος ενδέχεται να είναι πιο ακριβής δείκτης από τον ΔΜΣ για την αξιολόγηση του κινδύνου καρδιακής ανεπάρκειας.
Επίσης, μπορεί να βοηθήσει στην έγκαιρη ταυτοποίηση ασθενών που ενδεχομένως να επωφεληθούν από παρεμβάσεις κατά της παχυσαρκίας.
«Η περίμετρος της μέσης πρέπει ιδανικά να είναι μικρότερη από το μισό του ύψους σας», υπογράμμισε.
Η ερευνητική ομάδα σχεδιάζει να επεκτείνει την ανάλυση σε μεγαλύτερους πληθυσμούς, ώστε να διερευνήσει περαιτέρω τη συσχέτιση της WtHR με την καρδιακή ανεπάρκεια και άλλες καρδιομεταβολικές παθήσεις.
