H υποχρηματοδότηση του προϋπολογισμού του ΕΟΠΥΥ στα ιατροτεχνολογικά υλικά για τον σακχαρώδη διαβήτη αποκλείει τους ασθενείς από την πρόσβαση σε νέες τεχνολογίες. Το γεγονός πυροδότησε πρωτοβουλία του ΣΕΙΒ που ξεκίνησε το Policy Dialogue σε συνεργασία με το ΕΚΠΑ και τη συμμετοχή θεσμικών, επιστημονικών φορέων και συλλόγων ασθενών.
Το clawback στα υλικά για τον σακχαρώδη διαβήτη αναμένεται να ξεπεράσει το 40%, το 2025 την ίδια ώρα που δεν υπάρχει αποζημίωση στην Ελλάδα σε συστήματα FGM/CGM για τους ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.
Ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Ιατρικών & Βιοτεχνολογικών Προϊόντων (ΣΕΙΒ) και το Εργαστήριο Οργάνωσης και Αξιολόγησης Υπηρεσιών Υγείας του ΕΚΠΑ παρουσίασαν σημαντικά δεδομένα σχετικά με την υποχρηματοδότηση των ιατροτεχνολογικών προϊόντων στην κατηγορία του διαβήτη και τις επιπτώσεις που επιφέρει στην πρόσβαση των ατόμων με διαβήτη στην τεχνολογία.
Η κ. Δάφνη Καϊτελίδου, καθηγήτρια του Τομέα Δημόσιας Υγείας στο Τμήμα Νοσηλευτικής του ΕΚΠΑ, διευθύντρια Εργαστηρίου Οργάνωσης και Αξιολόγησης Υπηρεσιών Υγείας και πρόεδρος του Οργανισμού Διασφάλισης της Ποιότητας στην Υγεία (ΟΔΙΠΥ), περιέγραψε τη μεθοδολογία και την αξία του δημόσιου πολιτικού διαλόγου και παρουσίασε τα συμπεράσματα που προέκυψαν.
Σκιαγραφώντας το πρόβλημα διεθνώς, η κ. Καϊτελίδου σημείωσε ότι περίπου 8-18% των εθνικών δαπανών υγείας δαπανώνται στις διάφορες χώρες για την αντιμετώπιση του σακχαρώδους διαβήτη. Το «βάρος» της νόσου για τις κοινωνίες είναι πολύ μεγάλο, κύρια λόγω επακόλουθων συννοσηροτήτων (επιπλέον 3.000 – 10.000 ευρώ ανά ασθενή), ενώ η απώλεια παραγωγικότητας είναι κοντά στο 26% του συνολικού κόστους (λόγω απουσιών από εργασία, ανεργίας λόγω χρόνιας αναπηρίας, πρόωρη θνησιμότητα).
Επίσης, οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη καταγράφουν 2,6 φορές υψηλότερες δαπάνες υγείας σε σχέση με τα άτομα χωρίς σακχαρώδη διαβήτη και χρειάζεται να δοθεί έμφαση στην πρόληψη και στην αποτελεσματικότερη διαχείριση της νόσου διαγνωστικά και θεραπευτικά.
Αναφερόμενη στον δημόσιο πολιτικό διάλογο, τόνισε ότι στόχος είναι η συνδιαμόρφωση μίας δέσμης ρεαλιστικών και βιώσιμων προτάσεων για τη βελτίωση της προσβασιμότητας των ασθενών στα σύγχρονα μοντέλα αποτελεσματικής διαχείρισης της νόσου.
Τα συμπεράσματα ανέδειξαν την αναγκαιότητα στόχευσης των πολιτικών υγείας σε δύο άξονες.
Στον πρώτο άξονα:
- Αύξηση της χρηματοδότησης των ιατροτεχνολογικών προϊόντων για τον σακχαρώδη διαβήτη, λαμβάνοντας υπόψιν το συνολικό κόστος διαχείρισης του διαβήτη και των επιπλοκών του.
- Συστηματική ανάπτυξη και βελτίωση των διαδικασιών αξιολόγησης τεχνολογιών Υγείας – ενδυνάμωση του Εθνικού Πλαισίου και εναρμόνιση του με το Νέο Ευρωπαϊκό Κανονισμό 2021/2282.
- Μετεξέλιξη του υφιστάμενου μητρώου ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη σε Εθνικό Αρχείο Καταγραφής των Ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη (Registry), με τη συμπερίληψη κλινικών δεδομένων και αναλυτικών οικονομικών δεδομένων.
- Διερεύνηση της δυνατότητας συμψηφισμού της αξίας προϊόντων και υπηρεσιών (δωρεάν συσκευών, υπηρεσιών εκπαίδευσης και υποστήριξης) – το clawback να λειτουργήσει ως κίνητρο προς τη βιομηχανία για την ενίσχυση της κοινωνικής της συνεισφοράς.
Στον δεύτερο άξονα:
- Βελτίωση των υπηρεσιών στην κοινότητα, με την αναβάθμιση του ρόλου των διαβητολογικών κέντρων και της λειτουργίας διεπιστημονικής ομάδας (συμπεριλαμβανομένων των ιατρών, νοσηλευτών, διατροφολόγων, ψυχολόγων, ποδολόγων κ.λπ.) και την αναβάθμιση του ρόλου νοσηλευτή για τον διαβήτη (nurse diabetes educator) για την αποτελεσματικότερη διαχείριση και εκπαίδευση των ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη.
Ο πρόεδρος του ΣΕΙΒ, κ. Δημήτρης Νίκας, παρουσίασε δεδομένα σχετικά με τις ανάγκες στην Ελλάδα όσον αφορά στη διάθεση και πρόσβαση σε νέες τεχνολογίες για τη διαχείριση του διαβήτη. Εστίασε, δε, στην υποχρηματοδότηση της Κατηγορίας Λ4 που αφορά στα υλικά του διαβήτη και στο πώς περιορίζει την πρόσβαση των ατόμων με διαβήτη σε σύγχρονες τεχνολογίες που επιτρέπουν την καλύτερη ρύθμιση των επιπέδων γλυκόζης και την βελτίωση της ποιότητας ζωής.
Ο ελλειμματικός προϋπολογισμός, ως συνέπεια, αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης σοβαρών επιπλοκών της νόσου και τελικά επιβαρύνει δραματικά το κόστος της θεραπείας. Αυτό ήταν το πρώτο συμπέρασμα του δημόσιου πολιτικού διάλογου, στο οποίο συμφώνησαν όλοι οι συμμετέχοντες φορείς.
Ο κ. Νίκας αναφέρθηκε και στις τρεις υποκατηγορίες Λ4α (Αναλώσιμα Συμβατικής Τεχνολογίας), Λ4γ (Αντλία Ινσουλίνης και Αναλώσιμα) και Λ4δ (Συστήματα Καταγραφής Γλυκόζης) που παρουσιάζουν από τον πρώτο μήνα εκκαθάρισης, clawback μεγαλύτερο από 20%, με τάση ισχυρής αύξησης σε απαγορευτικά επίπεδα πάνω από 40% ως το τέλος του 2025.
Ο ΣΕΙΒ προτείνει αύξηση του προϋπολογισμού 2025 του διαβήτη στην κατηγορία Λ4 κατά τουλάχιστον 18 εκατ. ευρώ, με κατανομή 5 εκατ. ευρώ στην υποκατηγορία Λ4α, 6 εκατ. ευρώ στην Λ4γ και 7 εκατ. ευρώ στην Λ4δ, ενώ στις προτάσεις του Συνδέσμου περιλαμβάνεται και η δημιουργία μίας νέας κατηγορίας Λ4ε με προυπολογισμό 25 εκατ. ευρώ, για την αποζημίωση Συστημάτων Καταγραφής Γλυκόζης σε επιλεγμένες ομάδες ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.
