Μια νέα επιστημονική έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης στο Άμχερστ ρίχνει φως στο τι πραγματικά συμβαίνει με τα αερολύματα που εκπνέουμε όταν στεκόμαστε ή κινούμαστε σε μια ουρά.
Συγκεκριμένα, τα ευρήματα αμφισβητούν τη γνωστή οδηγία για απόσταση δύο μέτρων, που εφαρμόστηκε κυρίως κατά την πανδημία του κορονοϊού, αποκαλύπτοντας ότι η θερμοκρασία του περιβάλλοντος και η κίνηση των ανθρώπων μπορούν να αλλάξουν σημαντικά την πορεία των σωματιδίων στον αέρα.
Το ερώτημα για την απόσταση πίσω από τη μελέτη
Η οδηγία για απόσταση δύο μέτρων βασίστηκε στην ιδέα ότι έτσι μειώνεται ο κίνδυνος μετάδοσης του ιού μέσω σταγονιδίων και αερολυμάτων. Παρ’ όλα αυτά, δύο προπτυχιακοί φοιτητές Φυσικής, ο Ruixi Lou και ο Milo Van Mooy, αναρωτήθηκαν: «Τι συμβαίνει πραγματικά με τα νέφη αερολυμάτων όταν περιμένουμε σε μια ουρά; Είναι η απόσταση των δύο μέτρων πάντα αποτελεσματική;».
Έτσι, η μελέτη σε πραγματικές συνθήκες με ανθρώπους κρίθηκε επικίνδυνη. Οι ερευνητές εκτύπωσαν τρισδιάστατα μοντέλα ανθρώπινων μορφών και τα τοποθέτησαν σε έναν κινούμενο ιμάντα μεταφοράς. Τα μοντέλα «εξέπνευσαν» χρωματιστές βαφές που μιμούνταν την αναπνοή, τον βήχα και το φτέρνισμα. Σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Κάδιθ στην Ισπανία, εκτέλεσαν και υπολογιστικές προσομοιώσεις για να καταγράψουν την κίνηση των αερολυμάτων.
Τα αερολύματα δεν κινούνται πάντα προς τα πάνω
Αν και ο ζεστός αέρας συνήθως πηγαίνει προς τα πάνω, οι ερευνητές παρατήρησαν ένα «φαινόμενο καθόδου»: Η κίνηση και η στάση σε ουρά μπορεί να ωθήσουν τα αερολύματα προς τα κάτω.
Η θερμοκρασία του χώρου παίζει, επίσης, καθοριστικό ρόλο. Ειδικότερα, σε θερμοκρασία κοντά στη θερμοκρασία του σώματος (π.χ. σε μη κλιματιζόμενο χώρο κατά το καλοκαίρι), τα αερολύματα τείνουν να κινούνται προς το έδαφος. Ωστόσο, σε κλιματιζόμενο περιβάλλον, η διαφορά θερμοκρασίας τα ωθεί προς τα πάνω. Σε ενδιάμεσες θερμοκρασίες, τα σωματίδια μπορεί να αιωρούνται στο ύψος του προσώπου του επόμενου ατόμου στην ουρά.
Τι σημαίνει αυτό για την υγεία μας
Ο Varghese Mathai, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Science Advances, επισημαίνει ότι «δεν υπάρχουν απόλυτοι κανόνες κοινωνικής αποστασιοποίησης που να μας εξασφαλίζουν απόλυτη προστασία».
Η ροή του αέρα είναι πολύπλοκη και η απλή απόσταση δεν επαρκεί πάντα. Ως εκ τούτου, χρειάζεται να λαμβάνουμε υπόψη και τον χρόνο παραμονής σε έναν χώρο, καθώς και τις περιβαλλοντικές συνθήκες.
