Το «Μουσικό κουτί» υποδέχεται αυτή την Τετάρτη 31 Μαρτίου τρεις ξεχωριστούς νέους τραγουδοποιούς και ερμηνευτές που σκύβουν με αγάπη πάνω από τηνπαραδοσιακή μουσικής της πατρίδας μας -και όχι μόνο, τον Θοδωρή Κοτονιά, τον Σταύρο Σιόλα και την Ευτυχία Μητρίτσα.
Πρώτος το νήμα των αφηγήσεων ξετυλίγει ο Σπύρος Σιόλας, ο οποίος διηγείται το περιστατικό που στάθηκε αφορμή να αγαπήσει την παραδοσιακή μουσική. «Είμαστε στο χωριό και βλέπουμε στην τηλεόραση “Λωξάνδρα” και ακούω την Γιώτα Βέη να τραγουδάει ένα Κωνσταντινοπολίτικο μοιρολόι. Αυτό με σημάδεψε και με συγκίνησε ανεπανόρθωτα» και μιλάει για την ιστορία που κρύβεται πίσω από το μοιρολόι αποχωρισμού «Της Άρνης το Νερό» που του χάρισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης το 2006.
«Αυτό το τραγούδι το είχα γράψει για το έργο “Αγγέλα” του Γ. Σεβαστίγλου που μιλάει για τα νεαρά κορίτσια, τα οποία μετά τον εμφύλιο τα στέλνανε οι οικογένειες στα αστικά σπίτια της Αθήνας να δουλέψουν. Οι κυρίες των σπιτιών τις φώναζαν με το όνομα της προηγούμενης υπηρέτριας, δεν έμπαιναν καν στον κόπο να τις πουν με το όνομά τους… Οπότε η μόνη τους διαφυγή ήταν ένας γάμος. Στο έργο λοιπόν υπάρχει μία υπηρέτρια που απλώνει ρούχα στην ταράτσα μαζί με την Αγγέλα και της λέει “Είχα έναν αρραβωνιαστικό που για να παντρευτούμε έπρεπε να πάει στα καράβια. Τον πρώτο χρόνο μου έστελνε κάρτες από κάθε λιμάνι, τον δεύτερο χρόνο τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, τον τρίτο χρόνο “Της Άρνης το νερό… Αγγέλα μου, της αρνησιάς η βρύση…”. Θυμήθηκε δηλαδή ένα παραδοσιακό τραγούδι του χωριού της και το χρησιμοποίησε για να πει ό, τι την ξέχασε και την αρνήθηκε».
Με καταγωγή από την Στερεά Ελλάδα και τη Σμύρνη ο Θοδωρής Κοτονιάς είναι ένας σπουδαίος ερμηνευτής της γενιάς του που ξεχωρίζει για τα παραδοσιακά στοιχεία των τραγουδιών του. «Η πρώτη εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό είναι μία πλαστική κιθαρίτσα και ένα κασετόφωνο, το οποίο έπαιζε μουσική και εγώ να προσπαθώ να ταιριάξω αυτό που άκουγα με αυτό που έπαιζα. Και άλλη μία, πολύ δυνατή, είναι το record που πατούσα όταν άρχισα να μαγνητοφωνώ την φωνή μου… Δεν θα ξεχάσω ποτέ μία συναυλία μου, στο Ηράκλειο της Κρήτης, που ακριβώς μπροστά μου ήταν Ψαραντώνης. Όλο το βράδυ μου έπιανε το πόδι και με κοιτούσε με ένα βλέμμα τόσο διαπεραστικό …Με κοιτούσε σα να με κοίταζε ο Θεός!».
Η Ευτυχία Μητρίτσα δεν ερμηνεύει μόνο καταπληκτικά αλλά γράφει στίχους, συνθέτει μουσική και διδάσκει πιάνο. «Πάντοτε είχα στο μυαλό μου ότι θέλω να τραγουδάω και αισθανόμουν ότι το τραγούδι ήταν το σπίτι μου! Καθοριστικό ρόλο έπαιξαν και οι γονείς μου γιατί είναι φιλόμουσοι. Το μέρος που μεγάλωσα, από την πλευρά του πατέρα μου είχε έντονη επιρροή από το ρεμπέτικο, να φανταστείτε σε παραδοσιακά καφενεία της πόλης ακούς ακόμα τζουκ μποξ! Και από την πλευρά της μάνας μου, Βλάχα στην καταγωγή, είχα επιρροή από την Ήπειρο και την Μακεδονία γιατί η Σαμαρίνα, το χωριό μου έχει και κλαρίνο και χάλκινα».
Σε αυτό το «Μουσικό κουτί» ο Βασίλης Τσιτσάνης συναντιέται με τον Ara Dinkjian, τα νησιώτικα με τον Goran Bregovic και τα παραδοσιακά με την Cher. Ο Σταύρος Σιόλας ερμηνεύει την «Ανδρομέδα» του Θανάση Παπακωνσταντίνου, ο Θοδωρής Κοτονιάς το «Μένω Εκτός» της Λίνας Νικολακοπούλου και η Ευτυχία Μητρίτσα «Τα Ξένα Χέρια» του Βασίλη Τσιτσάνη. Τα αγαπημένα παραδοσιακά «Παπαδόπουλα Λεβεντόνια», «Τώρα τα Πουλιά» και το «Έλα να πάμε σε ένα μέρος» διασκευάζονται από την μπάντα του Μουσικού Κουτιού και αποκτούν νέα …διάσταση.
{https://youtu.be/LqU_qp3MPc8}