Το ίδιο ισχύει και για την Novartis που ακολουθεί και επιβάλλεται να φωτιστεί στις πολιτικές καταρχήν διαστάσεις του και, εάν στοιχειοθετούνται, στις ποινικές. Είναι κανείς άραγε που διαφωνεί με αυτό το πλαίσιο;
Δυστυχώς όμως αντί να βρει μια ευκαιρία αυτοκάθαρσης το παλαιό πολιτικο-κομματικό σύστημα, αυτοϋπονομεύεται. Και αυτό διότι κουβαλά τόση αποτυχία και ιδεολογική απαξίωση που δεν χρειάζεται κάποιος να συνωμοτήσει εναντίον του. Όλη η δομή του υπήρξε ένα «σκάνδαλο» που στην ουσία το αυτο-εξουδετέρωσε».
Πέρα όμως από αυτά τα ζητήματα που δεν θα είναι κυρίαρχα στην προεκλογική περίοδο, το δίλημμα των εκλογών πρέπει να είναι «κοινωνικό κράτος και ανάπτυξη για όλους ή κυριαρχία της αγοράς και αύξηση των ανισοτήτων». Θα πρέπει να είναι μια μάχη της κοινωνίας έναντι του στυγνού νεοφιλελευθερισμού και της δημοκρατίας έναντι του αυταρχισμού».
Προφανώς όμως ανησυχεί η ενίσχυση στη δημόσια σφαίρα ανορθολογικών, υπερσυντηρητικών, εθνικιστικών, ακροδεξιών απόψεων και τάσεων. Δεν είναι δυστυχώς μόνο ελληνικό φαινόμενο. Όμως, ένας από τους λόγους που συμβαίνει αυτό είναι η εδραιωμένη άποψη ότι το πολιτικό σύστημα συγκαλύπτει μεγάλα ζητήματα διαφθοράς, που σχετίζονται με τεράστιες αναδιανομές πλούτου.
Η απάντηση σε αυτό είναι η μέγιστη δυνατή διαφάνεια και η βούληση ότι ζητήματα όπως η Novartis, η Siemens, οι παράνομες χρηματοδοτήσεις κομμάτων, οι φορολογικοί παράδεισοι, κλπ επιβάλλεται να μην συγκαλύπτονται.
Άρα όλα στο φως.