Είναι εντυπωσιακό αλλά όχι και παράδοξο στην πολιτική: το ΚΙΝΑΛ είναι κόμμα που δεν μπορεί να προχωρήσει επειδή …υπάρχει. Ή τουλάχιστον γιατί υπάρχει με αυτό το όνομα. Και πως μπορούσε να υπάρχει; Απλούστατα ως ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή όπως το κληρονόμησε η Φώφη Γεννηματά- ως κληρονόμος ονόματος και αυτή. Έστω καθημαγμένο από τα λάθη δυο περιόδων.
Ο Γιώργος Παπανδρέου το αποδιάρθρωσε ιδεολογικά οδηγώντας τη χώρα στο ΔΝΤ ,το χρεοκόπησε και το… διέσπασε. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος το τοποθέτησε στην ουρά της Δεξιάς του Αντώνη Σαμαρά και το έστρεψε κατά της Αριστεράς.
Για τη Γεννηματά όμως ήταν ευκαιρία να εδραιώσει την καθυστερημένη εμφάνισή της στην κεντρική πολιτική σκηνή, εκτελώντας απλώς την εντολή που πήρε από τους, εναπομείναντες το 2015 , οπαδούς του ΠΑΣΟΚ που την ανέδειξαν πρόεδρό του: να ανασυγκροτήσει το κίνημα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου και να αναζωογονήσει την ιδεολογία του, διατηρώντας τα σύμβολα και τη μαρκίζα του.
Επηρεασμένη από τον ιδιότυπο ρεβανσισμό εσωκομματικού παράγοντα που επιδίωκε να εξαφανιστεί οτιδήποτε παραπέμπει στον Ανδρέα Παπανδρέου , αλλά και ένα είδος πολιτικού μικρομεγαλισμού που λένε ότι τη διακρίνει , θεώρησε ότι μπορεί να σταδιοδρομήσει ως ιδρύτρια νέου πολιτικού φορέα. Επιδίωκε να πάρει τη θέση του παλαιού κραταιού ΠΑΣΟΚ και να επιβάλει τουλάχιστον συγκυβέρνηση στην πρώτη κάλπη που θα έβρισκε μπροστά της .
Όλοι πρόσεξαν εκείνη την περίοδο ότι ο προσδοκώμενος εταίρος της δεν ήταν οι άλλες δυνάμεις της παραδοσιακής Δημοκρατικής Παράταξης -που εποίκιζε ήδη τον ΣΥΡΙΖΑ- αλλά η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη
Όλοι πρόσεξαν εκείνη την περίοδο ότι ο προσδοκώμενος εταίρος της δεν ήταν οι άλλες δυνάμεις της παραδοσιακής Δημοκρατικής Παράταξης- που εποίκιζε ήδη τον ΣΥΡΙΖΑ- αλλά η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Στην ούγια η απόφαση για την εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ είχε και το ταπεινό κίνητρο της αποδέσμευσης από τις δανειακές υποχρεώσεις που η ίδια κληρονόμησε και την ευχέρεια συναλλαγών με νέο ΑΦΜ.
Η κόρη του Γιώργου Γεννηματά θεώρησε ότι δημιουργεί συνθήκες πρωτοκαθεδρίας στην παράταξη, συμπράττοντας με τον Σταύρο Θεοδωράκη , κάποιους από όσους είχαν εγκαταλείψει το ΠΑΣΟΚ , αλλά και το διασπαστικό κόμμα του Γ. Παπανδρέου .
Η διάψευση ήλθε αμέσως μετά τις αρχαιρεσίες που κέρδισε η ίδια ως πρόεδρος του «Κινήματος Αλλαγής» πλέον. Δυο διαδοχικά εκλογικά αποτελέσματα στις ευρωπαϊκές και εθνικές εκλογές, έδειξαν ότι το εγχείρημα της έχει καταπιεί τον εαυτό του εξ αρχής. Σήμερα το ΚΙΝΑλ είναι τρίτο κόμμα στη Βουλή, έχοντας όμως πάρει μόλις 8% στις εκλογές που ηττήθηκε ο ανταγωνιστικός ΣΥΡΙΖΑ.
Απλή ανάλυση του αποτελέσματος δείχνει ότι χωρίς την κεκτημένη επιρροή υποψηφίων πρώην υπουργών στην περιφέρεια -που δεν μπορεί να επαναληφθεί-θα είχε βρεθεί χαμηλότερα.
Δεν ξέρουμε ποια θα ήταν η πορεία του αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είχε εξασφαλίσει αυτοδυναμία και έτεινε χείρα συνεργασίας στη Φώφη Γεννηματά- και δεν έχει και νόημα να το συζητάμε
Από τις εκλογές μέχρι σήμερα το ΚΙΝΑΛ δεν έχει δώσει σημάδια ανάκαμψης. Οι εκπλήξεις από την πλευρά του χαρακτηρίζουν τις επιλογές της ηγεσίας του , παρά κάποιες άξιες λόγου πρωτοβουλίες του.
Για παράδειγμα ένα κόμμα που κινείται ανάμεσα στο 6-8% δύσκολα θα πείσει γιατί καταψήφισε την απλή αναλογική, που θα ενίσχυε το ρόλο του.
Με τις παρακαταθήκες του ΠΑΣΟΚ που επικαλείται η επικεφαλής του, δεν είναι αξιόπιστο όταν ψηφίζει τον υπερσυντηρητικό νόμο Χρυσοχοΐδη για τις διαδηλώσεις.
Η άρνηση υπερψήφισης της Συμφωνίας των Πρεσπών, πρακτικά τοποθέτησε το ΚΙΝΑΛ δίπλα στις πιο ακραίες δυνάμεις της Δεξιάς. Έτσι πλην την εσωτερικής απογοήτευσης, το εξέθεσε στις ευρωπαϊκές προοδευτικές δυνάμεις και τον κύκλο των Ευρωσοσιαλιστών.
Παρ όλα αυτή η Φώφη Γεννηματά δείχνει αποφασισμένη να ρίξει μια ζαριά ακόμη, χρησιμοποιώντας αντιδεξιά ρητορική πλέον, με το σύνθημα για «Νέα Αλλαγή».
Θα μπορούσε να είναι πράγματι νέα αφετηρία, αν στην ουσία δεν επρόκειτο για διμέτωπο αγώνα . Δεν είναι καν σαφές ποιους προσπαθεί να πείσει, όσο αρνείται τη διχοτόμηση του πολιτικού φάσματος και την τοποθέτηση του ΚΙΝΑΛ στον αντιδεξιό πόλο του.
Αντί για αυτό, λανσάρει την ιδέα της τριχοτόμησης, κατά την οποία υπάρχει η Δεξιά, ο ΣΥΡΙΖΑ και η «Δημοκρατική Παράταξη», την οποία διεκδικεί η ίδια , ενώ οι ψηφοφόροι της έχουν χρίσει στην κάλπη τον Αλέξη Τσίπρα ως φυσικό επικεφαλής του χώρου.
Οι αυτοχαρακτηρισμοί του ΚΙΝΑΛ , παραβιάζουν τα ιστορικά χαρακτηριστικά της πολιτικής σκηνής που διαμορφωθήκαν στον άξονά της αναμέτρησης ανάμεσα στη Δεξιά και τη Δημοκρατική Παράταξη.
Μεταπολιτευτικά σ αυτή την παράταξη ο Ανδρέας Παπανδρέου τοποθετούσε όλο το φάσμα των προοδευτικών δυνάμεων: Από το Κέντρο, ως την παραδοσιακή, αλλά και την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά. Το ΠΑΣΟΚ έκτιζε αντίστοιχες συμμαχίες στο μαζικό κίνημα, τον συνδικαλισμό, της αυτοδιοίκηση και τις κοινωνικές οργανώσεις
Το ΚΙΝΑΛ , καθώς δεν πείθει ότι έχει διακριτή ιδεολογία και συχνά εμφανίζει διχασμένη πολιτική ταυτότητα, βρίσκεται σήμερα επί ξηρού ακμής. Δεν υπερβάλουν όσοι ισχυρίζονται ότι η δυσχέρεια διείσδυσης στα στρώματα που είχε τροφοδοτήσει το ΠΑΣΟΚ αρχίζει από την ηγεσία.
Μετά την κυρίαρχη θέση στο χώρο της Δημοκρατικής Παράταξης που διατήρησε ο Τσίπρας παρά την ήττα του το 2019, η Φώφη Γεννηματά δυσκολεύεται να πείσει ότι διαμορφώνει όρους «Νέας Αλλαγής»-προσφεύγοντας αταβιστικά στο 1981.
Όπως δεν έπεισε και το 2017 ότι μπορεί να ηγηθεί πολιτικού φορέα που θα ανανεώσει την πολιτική ζωή.
Πλην των άλλων αδυναμιών του, το ΚΙΝΑΛ, έχει εμφανή ένδεια πολιτικών στελεχών μεγάλου εκτοπίσματος. Ιδιαίτερα μετά τη μεθόδευση που άφησε τον Βαγγέλη Βενιζέλο, όχι μόνο εκτός κόμματος, αλλά και εκτός Βουλής.
Στο δυναμικό του διακρίνεται από τη μια η ομάδα «κολλητών» της Προέδρου του , χωρίς απήχηση και ο Νίκος Ανδρουλάκης ως επικεφαλής ενός τμήματος της κομματικής γραφειοκρατίας από την παλιά οργάνωση Νεολαίας.
Η προσπάθεια του Παύλου Γερουλάνου -που δεν είναι καν μέλος του ΚΙΝΑΛ- να διεισδύσει μένει μετέωρη. Αντιστοίχως η απόπειρα «οικογενειακής επιστροφής» δια του Νίκου Παπανδρέου στις Ευρωεκλογές, έμοιαζε με καρικατούρα..
Η αγρανάπαυση έμπειρων παραγόντων του παλιού ΠΑΣΟΚ και η αδυναμία να αναδείξει νέες ελκυστικές φιγούρες αφαιρεί δυναμική στην έτσι κι αλλιώς άνιση αναμέτρηση της Φώφης με τον Τσίπρα..
Εσχάτως πολιτικοί παρατηρητές διακρίνουν και τον κίνδυνο… «Ποταμοποίησης» του ΚΙΝΑΛ, με τη μετακίνηση εν ενέργεια βουλευτών του είτε στη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, είτε στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ του Αλέξη Τσίπρα- αν δεν διασφαλίζεται η επανεκλογή τους
Εσχάτως πολιτικοί παρατηρητές διακρίνουν και τον κίνδυνο… «Ποταμοποίησης» του ΚΙΝΑΛ, με τη μετακίνηση εν ενέργεια βουλευτών του είτε στη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, είτε στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ του Αλέξη Τσίπρα- αν δεν διασφαλίζεται η επανεκλογή τους.
Να επιστρέψουμε εκεί από όπου ξεκινήσαμε. Το ΚΙΝΑΛ θα μπορούσε να έχει καλύτερη τύχη αν δεν ήταν ΚΙΝΑΛ, αλλά παρέμενε ΠΑΣΟΚ.
Με τα παραδοσιακά χαρακτηριστικά του σε πρώτο πλάνο. Χωρίς να υποκύψει στο επιπόλαιο «το ΠΑΣΟΚ τελείωσε», που υιοθέτησαν ακόμη και ευνοηθέντες αξιωματούχοι των εποχών Παπανδρέου και Σημίτη..
Η αλλαγή ονόματος υπέκρυπτε την αλλαγή ταυτότητας. Έτσι έχασε το πιο ελκυστικό δέλεαρ επαναπατρισμού των ψηφοφόρων που μεταξύ 2012-15 αισθάνθηκαν ότι προδοθήκαν από τις ηγεσίες και μετακόμισαν σε ότι υπήρξε πλησιέστερα στην ιδεολογία και τις πολιτικές παραδόσεις τους
Η αλλαγή ονόματος υπέκρυπτε την αλλαγή ταυτότητας. Έτσι έχασε το πιο ελκυστικό δέλεαρ επαναπατρισμού των ψηφοφόρων που μεταξύ 2012-15 αισθάνθηκαν ότι προδοθήκαν από τις ηγεσίες και μετακόμισαν σε ότι υπήρξε πλησιέστερα στην ιδεολογία και τις πολιτικές παραδόσεις τους. Στην πολιτική το όνομα είναι το μήνυμα.