Τι αντίκρισμα έχει η ενωτική ρητορική που υιοθέτησε ο Μπάιντεν στην ομιλία του αμέσως μετά την ορκωμοσία του;
Με τα σημερινά δεδομένα της πολιτικής σκηνής των ΗΠΑ η έκκληση του νέου Προέδρου για ενότητα προβάλλει περισσότερο σαν ευχή παρά σαν συγκροτημένη πολιτική επιλογή.
Λίγες ώρες πριν από την ορκωμοσία Μπάιντεν ο Τραμπ διαμήνυσε ότι θα ξαναγυρίσει χωρίς να διευκρινίσει πώς και πού.
Θα ξαναγυρίσω ήταν η δέσμευση του στρατηγού Μακ Άρθουρ όταν εγκατέλειπε τις Φιλιππίνες μετά την εισβολή της Ιαπωνίας.
Θα κρατήσει ο Τραμπ τον έλεγχο της εκλογικής του βάσης υποχρεώνοντας το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα να τον στηρίξει;
Θα διακινδυνεύσουν μια σύγκρουση με τον Τραμπ οι Βαρόνοι των Ρεπουμπλικάνων υποθηκεύοντας έτσι την επανεκλογή τους στις Ενδιάμεσες Εκλογές του 2016;
Της ενωτικής ρητορικής Μπάιντεν προηγήθηκε η απαγγελία κατηγορίας κατά του απελθόντος Προέδρου από την Βουλή των Αντιπροσώπων με στόχο να του στερήσουν την δυνατότητα εκλογής σε οποιοδήποτε δημόσιο αξίωμα.
Η αναζωπύρωση της ακραίας πόλωσης είναι δεδομένη με ορίζοντα την δίκη του Τραμπ ενώπιον της Γερουσίας.
Η προσπάθεια να τεθεί ο Τραμπ εκτός πολιτικής με δικαστική απόφαση είναι ξεκάθαρη ομολογία παραδοχή εκ μέρους των Δημοκρατικών ότι φοβούνται την παραμονή του στην πολιτική σκηνή, αλλά και ταυτόχρονα αμφιβάλλουν αν μπορούν να τον απαξιώσουν πολιτικά.
Με η χωρίς δικαίωμα επανεκλογής με η χωρίς την στήριξη των Βαρόνων του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος ο Τραμπ μπορεί να είναι παρών άτυπος ηγέτης του Τραμπισμού.
Με δυο λόγια η δυναμική του διχασμού και της ακραίας πόλωσης στην πολιτική σκηνή των ΗΠΑ όχι μόνον δεν δείχνει να αμβλύνεται μετά την αποχώρηση Τραμπ από το Λευκό Οίκο αλλά να βαθαίνει.
Αν λοιπόν η ενότητα που ζητά ο Μπάιντεν είναι μια πολιτικά ορθή ευχή με τους Δημοκρατικούς να επιδιώκουν την αποβολή Τραμπ από την Πολιτική Σκηνή, ως ευχή προβάλλει και η δέσμευση για τερματισμό της εσωστρέφειας και της περιχαράκωσης με την χώρα να επιστρέφει στην Διεθνή Σκηνή διαψεύδοντας το στίγμα μιας Υπερδύναμης σε αποδρομή που διαμόρφωσε την τελευταία τετραετία.
Χωρίς την εσωτερική συνοχή που τις έδινε το Αμερικανικό Όνειρο ευημερίας και κοινωνικής ανέλιξης, χωρίς την δυνατότητα και την βούληση να διαμορφώσει ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο στο εσωτερικό που να είναι παγκόσμιο μοντέλο κοινωνικής συνοχής οι ΗΠΑ δεν θα μπορέσουν να καθυστερήσουν και πολύ περισσότερο να βραχυκυκλώσουν την σταθεροποίηση ενός ήδη αναδυόμενου μετααμερικανικού κόσμου.
Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος
