Τον μακαρίτη Νίκο Αλέφαντο θυμίζει η τρίτη μέσα σε τέσσερις μήνες Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ που έχει ως θέμα την Τουρκία: «Καλώς το …3-0»!
Μόνο που η Σύνοδος Κορυφής στις 10 και 11 Δεκεμβρίου μας πήγε πιο πίσω και από τα αποτελέσματα των δυο προηγούμενων, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ερωτηματικά εάν πράγματι η ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί κυρώσεις στην Άγκυρα ή, εάν, στην πραγματικότητα φοβάται τις κυρώσεις!
Το αποτέλεσμα της Συνόδου Κορυφής έδωσε το πράσινο φως στον Ταγίπ Ερντογάν, αν το θελήσει, να προχωρήσει σε ακόμα μεγαλύτερες προκλήσεις κατά της χώρας μας, καθώς ακόμα και για τη Σύνοδο του Μαρτίου που θα ασχοληθεί ξανά με το θέμα, δεν προβλέπονται αποφάσεις για «κυρώσεις» ή «μέτρα» για την Τουρκία, αλλά «εργαλεία» ή «επιλογές»!
Είναι δε χαρακτηριστικό πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν διευκολύνθηκε ούτε με τον ορισμό μιας έκτακτης Συνόδου Κορυφής τον Φεβρουάριο, ώστε να έχει κάτι να «πουλήσει» στο εσωτερικό της χώρας. Η δε επέκταση των κυρώσεων κατά φυσικών και νομικών προσώπων αφορά στην παραβίαση της Κυπριακής ΑΟΖ.
Το πλέον επικίνδυνο είναι ότι τα Συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής αναφέρονται ρητά σε κυρώσεις για «παράνομες γεωτρήσεις» στην Ανατολική Μεσόγειο, ως συνέχεια της απόφασης που Νοεμβρίου που αφορά την Κυπριακή Δημοκρατία. Συνεπώς, εάν ο Ταγίπ Ερντογάν προχωρήσει σε έρευνες δυτικά του 28ου Μεσημβρινού, μέσα δηλαδή στην οριοθετημένη Ελληνική ΑΟΖ, δεν προβλέπεται να υπάρξουν κυρώσεις ούτε καν για φυσικά ή νομικά πρόσωπα! Ενδιαφέρον δε εμφανίζει και το σημείο εκείνο των Συμπερασμάτων, που καταδικάζονται οι τουρκικές προκλήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά χωρίς την αναφορά και στο Αιγαίο, όπως είχαν πράξει τα Συμβούλια Κορυφής του Μαρτίου του 2018 και του Ιουνίου του 2019.
Ιδιαίτερα ερωτηματικά προκαλεί η απόφαση του πρωθυπουργού να δεχθεί εκ νέου την πραγματοποίηση της Διάσκεψης Κορυφής της Ανατολικής Μεσογείου-και χωρίς μάλιστα να εξασφαλίζονται όροι και προϋποθέσεις ώστε να μην θίγονται περαιτέρω τα συμφέροντα της χώρας μας και της Κύπρου.
Να θυμίσουμε πως η Αθήνα αποδέχθηκε στην προηγούμενη Σύνοδο Κορυφής την πρόταση του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ και του ύπατου αρμοστή της ΕΕ για την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας της ΕΕ Ζοζέπ Μπορέλ για την πραγματοποίηση της Διάσκεψης, όταν όμως κατάλαβε το μέγεθος της παγίδας, ο Νίκος Δένδιας επιχείρησε να πετύχει την μη πραγματοποίησή της. Υπενθυμίζεται ότι υπέρμαχος της Διάσκεψης αυτής είναι ο ίδιος ο Ταγίπ Ερντογάν, που θεωρείται και ο εκ των εμπνευστών της ιδέας μαζί με τον Σαρλ Μισέλ και τον Ζοζέπ Μπορέλ, επιδιώκοντας να τεθούν σε αυτή το θέμα των «θαλάσσιων διαφορών» Ελλάδας και Τουρκίας, αλλά και να εκπροσωπηθούν σε αυτή ως οντότητα οι …τουρκοκύπριοι!
Το γιατί αποδέχθηκε ο Έλληνας πρωθυπουργός να επαναβεβαιωθεί η πραγματοποίηση της σχετικής Διάσκεψης είναι απορίας άξιον και ουδείς στην Αθήνα μπορεί αυτή τη στιγμή να εξηγήσει το γιατί!
Αίσθηση δε προκάλεσε ότι ο Εμμανουέλ Μακρόν, που τόσα επένδυσε σε αυτόν η Αθήνα, εμφανίστηκε στη Σύνοδο σε πολύ χαμηλούς τόνους, ίσως και σε πλήρη συμπόρευση με το Βερολίνο. Μια πρώτη εξήγηση είναι ότι ο Πρόεδρος της Γαλλίας συμφώνησε με την γερμανίδα Καγκελάριο, καθώς εκείνο που πρωτίστως τον ενδιέφερε ήταν η υιοθέτηση από το Βερολίνο της σκληρής γραμμής για το Brexit.
Οι πληροφορίες, ωστόσο, επιμένουν πως υπάρχει και άλλο παρασκήνιο, για το οποίο η στήλη επιφυλάσσεται.
