Σε «εύθετο» χρόνο κυκλοφόρησε, όπως ήδη έχουμε παρουσιάσει, το νέο βιβλίο του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου για τα Εθνικά Θέματα και το Κυπριακό. Λέμε «εύθετο», γιατί η ίδια η επικαιρότητα, μέσα από τις συνεχείς και εντεινόμενες προκλήσεις της Τουρκίας, αποδεικνύει πόσο επίκαιρες είναι οι θέσεις που εκθέτει ο Πρ. Παυλόπουλος.
Θέσεις που, άλλωστε, δεν είναι προσωπικές του τοποθετήσεις αλλά κυριολεκτικώς «Εθνικές», δεδομένου ότι πάνω σε αυτές έχουν δεσμευθεί όλες οι μέχρι τώρα Κυβερνήσεις, με την εξαίρεση –σε μεγάλο βαθμό- των κυβερνήσεων του Κώστα Σημίτη.
Σταχυολογούμε ορισμένες από τις αναλύσεις του τέως ΠτΔ, όπως εκτίθενται στο νέο βιβλίο του:
• Η Συνθήκη της Λωζάνης ισχύει στο ακέραιο, δεν μπορεί να καταργηθεί ούτε καν να αναθεωρηθεί έστω και στο ελάχιστο και δεσμεύει πλήρως και την Τουρκία. Η Συνθήκη της Λωζάνηςκάνει λόγο για «θρησκευτική» Μουσουλμανική Μειονότητα στην Ελληνική Θράκη και για «εθνική» Ελληνική Μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη. Διάκριση που η Τουρκία παραβιάζει προκλητικά, όπως φαίνεται από την δεινή τύχη των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. Ενώ η Ελλάδα έχει πλήρως σεβαστεί τα δικαιώματα των Ελλήνων Μουσουλμάνων στη Θράκη.
•Η Ελλάδα έχει, σύμφωνα με το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο, το απόλυτο δικαίωμα να θωρακίζει αμυντικώς όλα, ανεξαιρέτως, τα νησιά της στο Αιγαίο, συμπεριλαμβανομένων των νησίδων και βραχονησίδων. Το δικαίωμα αυτό της το παρέχει το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, επειδή η Τουρκία έχει περάσει από τη «φάση» της «επικείμενης απειλής» εναντίον της Ελλάδας και έχει φθάσει, εμφανώς, στην «απειλή χρήσης βίας».
• Στο ίδιο πλαίσιο, και επειδή το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ είναι μέρος και του ευρωπαϊκού κεκτημένου, η Ελλάδα μπορεί να ζητήσει επισήμως από την Ευρωπαϊκή Ένωση - και είναι εξαιρετικά ανησυχητικό και περίεργο το ότι δεν το κάνει ως τώρα – ενεργοποίηση της ρήτρας «αμοιβαίας άμυνας» κατά τοάρθρο 42 παρ.7 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
•Με δεδομένο το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει προσχωρήσει αυτοτελώς, ως νομικό πρόσωπο, στη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας – Σύμβαση του MontegoBay του 1982 – έχει υποχρέωση να μετέχει ενεργώς στη χάραξη της ΑΟΖ των κρατών-μελών. Άρα και στη χάραξη της ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου. Με την πρόσθετη επισήμανση ότι οι θέσεις της ΕΕ για την ΑΟΖ δεν μπορεί να είναι διαφορετικές από εκείνες των κρατών-μελών, αλλά πρέπει να τις στηρίζουν ενεργώς.
•Το λεγόμενο «τουρκολυβικό μνημόνιο» είναι νομικώς ανυπόστατο και δεν παράγει έννομα αποτελέσματα, και για την Ελλάδα και για την ΕΕ. Το έχει αποδεχθεί επισήμως το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στη σύνοδο στις 12.12.2019. Το αποδεικνύει στην πράξη και το Μνημόνιο μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου. Και πρέπει να το αποδείξει επιπροσθέτως η άμεση επέκταση της Αιγιαλίτιδας Ζώνης της Ελλάδας τουλάχιστον στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, ιδίως δε στην περιοχή Καρπάθου, Ρόδου και Κρήτης.
• Οι απαιτήσεις της Ελλάδας κατά της Γερμανίας είναι πάντοτε νομικώς ενεργές και δικαστικώς επιδιώξιμες. Η Ελλάδα ουδέποτε παραιτήθηκε από αυτές και δεν υπάρχει ζήτημα παραγραφής. Αυτό το επιβεβαίωσε «πανηγυρικά» και η γνωμοδότηση του 2019 της Υπηρεσίας Εμπειρογνωμόνων του γερμανικού Κοινοβουλίου (Bundestag). Γι’ αυτό είναι ανάγκη να υπάρξει άμεσα και νέα, πιο τεκμηριωμένη, ρηματική διακοίνωση προς την γερμανική Κυβέρνηση, έτσι ώστε να υποχρεωθεί να προσφύγουμε από κοινού στο αρμόδιο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
• Το Κυπριακό μπορεί να λυθεί μόνο με βάση το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο. Το τελευταίο εγγυάται την πλήρη κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πράγμα που σημαίνει ότι, όπως έχει αποδεχθεί άλλωστε και η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η λύση του Κυπριακού αποκλείει τόσο την παραμονή στρατευμάτων κατοχής στην Κύπρο όσο και τις εγγυήσεις οιουδήποτε τρίτου κράτους.
Ένα από τα πιο σημαντικά σημεία της ανάλυσης του κ. Προκόπη Παυλόπουλου στο νέο βιβλίο του βρίσκεται στον πρόλογο και αφορά τη Μεγάλη Βρετανία σε σχέση με την Κύπρο. Πέραν του ότι ο τέως ΠτΔ καταγγέλλει ευθέως τον «άθλιο ρόλο των Άγγλων» στη δημιουργία και τη διαιώνιση του Κυπριακού, καθώς και την προκλητική στήριξή τους στην Τουρκία, αναδεικνύει και τούτο, και μάλιστα για πρώτη φορά: Όπως ήδη εκτέθηκε, η λύση του Κυπριακού κατά το διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο αποκλείει, μεταξύ άλλων, και τις εγγυήσεις τρίτων κρατών. Μετά το Brexit λοιπόν, όταν λυθεί το Κυπριακό τίθεται το ζήτημα του ρόλου της Μεγάλης Βρετανίας στην Κύπρο, αφού πλέον αυτή δεν είναι μέλος της ΕΕ αλλά «τρίτο κράτος».
Η παρουσία των αγγλικών βάσεων στην Κύπρο τίθεται πια σε πλήρη αμφισβήτηση. Αυτό δείχνει ότι η Μεγάλη Βρετανία θα κάνει ό,τι μπορεί για να μην λυθεί το Κυπριακό. Η απαράδεκτη φιλοτουρκική στάση της Μεγάλης Βρετανίας κατά την «φιέστα-παρωδία» του Ερντογάν στα Βαρώσια, εντελώς πρόσφατα, το δείχνει ξεκάθαρα.
