Είναι οι γιοι του νομισματολόγου και εκδότη Παύλου Λάμπρου.
Γράφει ο Στάθης Βασιλόπουλος
Οι εκφράσεις τους έχουν μια δυσανάλογη, για την ηλικία τους, σοβαρότητα. Τα αδέλφια διόλου δεν ενδιαφέρονται για τις θερινές διακοπές. Αυτό που τους «καίει» - και μονοπωλεί την κουβέντα τους- είναι η δημιουργία μίας «Ακαδημίας», για την κοινή ωφέλεια και πρόοδο του ελληνικού λαού.
Dictum factum! Ο Μιχαήλ, ο Σπυρίδωνας, ο Κωνσταντίνος και ο Διονύσιος αποφασίζουν, το ίδιο βράδυ, τη συγκρότηση Συλλόγου για την επίτευξη του συγκεκριμένου σκοπού. Και το όνομα αυτού «Παρνασσός», όπως το όρος που ήταν αφιερωμένο στον Απόλλωνα και τις μούσες.
Τρεις ημέρες μετά τη «γέννηση» του «Παρνασσού», ο Μιχαήλ Λάμπρος, το μεγαλύτερο από τα αδέλφια εκφωνεί έναν ενθουσιώδη λόγο, ο οποίος θα αποδειχτεί προφητικός. «Εκ μικρών και ευτελών προκύπτουσι μεγάλα και ωφέλιμα», θα πει, μεταξύ άλλων, αναφερόμενος στο νεοσύστατο Σύλλογο. Τα λόγια θα επαληθευτούν μέχρι κεραίας.
Η φήμη του Παρνασσού εξαπλώνεται με ταχείς ρυθμούς και τα μέλη του αυξάνονται συνεχώς.
Ο Σύλλογος εξελίσσεται σε πανελλήνιο πνευματικό κέντρο με πλούσια δράση κορυφαίων εκπροσώπων της πνευματικής, ακαδημαϊκής και πολιτικής ζωής του τόπου. Μέλη του υπήρξαν κορυφαίες προσωπικότητες όπως οι: Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής, Κωνσταντίνος Παπαρηγόπουλος, Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, Εμμανουήλ Ροΐδης, Φρειδερίκος Καρρέρ, Γεώργιος Βιζυηνός, Γεώργιος Σουρής, Κωστής Παλαμάς, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Στρατής Μυριβήλης και Γεώργιος Δροσίνης.
Στους κόλπους του εντάσσονται διακεκριμένοι φιλέλληνες παγκόσμιας ακτινοβολίας όπως ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, ο Ερρίκος Σλήμαν και ο Ζωρζ Κλεμανσώ. Για πολλές δεκαετίες ήταν ένας από τους μοναδικούς χώρους καλλιτεχνικών εκθέσεων στην πρωτεύουσα. Υπήρξε αρωγός κάθε μουσικής εκδήλωσης και εξελίχθηκε σε φυτώριο νέων καλλιτεχνών. Στον Παρνασσό τραγούδησε για πρώτη φορά σε συναυλία η Μαρία Κάλλας, με την τάξη της πρώτης δασκάλας της, Μαρίας Τριβέλλα, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές στις εφημερίδες της εποχής.
Εκτός από τους αγλαούς καρπούς που προσέφερε (και εξακολουθεί να προσφέρει) αφειδώλευτα, στα Γράμματα και τις Τέχνες, ο Παρνασσός διαδραμάτισε έναν εξίσου σημαντικό ρόλο και στον τομέα της εκπαίδευσης. Από πολύ νωρίς - τρία χρόνια μετά τη σύσταση του - άρχισαν να λειτουργούν σχολές απόρων παίδων οι οποίες εξαπλώθηκαν σε όλη την Ελλάδα και κάποια στιγμή αριθμούσαν 10.000 μαθητές. Επρόκειτο για ταλαιπωρημένα παιδιά ενδεών οικογενειών, τα οποία ο Σύλλογος θέλησε να προστατεύσει και μέσα από τη μόρφωση να τους προσφέρει την ευκαιρία για μια νέα ζωή.
Σήμερα, «χτυπημένος» από την κρίση, ο αρχαιότερος πολιτιστικός Σύλλογος της χώρας, που μετρά 153 χρόνια ζωής, βρίσκεται σε μία κρίσιμη καμπή της ιστορίας του. Ωστόσο, παρά το δυσμενές κλίμα που έχει διαμορφωθεί, συνεχίζει την παράδοση του και δηλώνει «παρών» στα πολιτιστικά δρώμενα της Ελλάδος: διοργανώνει ποιητικές εκδηλώσεις, λογοτεχνικές, φιλοσοφικές και φιλολογικές ομιλίες φιλοξενεί εικαστικές εκθέσεις και μουσικές εκδηλώσεις.
Τα μέλη του ΔΣ, μαζί με το Σωματείο Φίλων του Παρνασσού προσπαθούν να διατηρήσουν, με τις εκδηλώσεις, το Σύλλογο όσο πιο ψηλά γίνεται. Τα τελευταία χρόνια ο Σύλλογος έχει κάνει ένα «άνοιγμα» στους νέους καλλιτέχνες, δίνοντας τους βήμα για να συστηθούν το κοινό. Εξάλλου νέα παιδιά (ηλικίας από 11 έως 16 ετών) ήταν και εκείνα που οραματίστηκαν τον Παρνασσό.
Το ιστορικό κτίριο του Παρνασσού
Ο πυρήνας του Παρνασσού εγκαταστάθηκε, αρχικά, στην οδό Σίνα, για να μεταφερθεί κατόπιν στην οδό Ρόμβης. Στις 28 Μαΐου 1890 ο Παρνασσός απέκτησε το ιδιόκτητο μέγαρο επί της πλατείας Αγίου Γεωργίου Καρύτση, όπου στεγάζεται μέχρι και σήμερα. Το μέγαρο, που σχεδίασε ο στρατιωτικός αρχιτέκτονας Ιφικράτης Κοκκίδης, συγκαταλέγεται μεταξύ των κορυφαίων διατηρητέων κτιρίων των Αθηνών.
Στο ισόγειο του κτιρίου βρίσκεται η γραμματεία και το εντευκτήριο. Εκεί υπάρχει και η βιβλιοθήκη του Συλλόγου, η οποία αριθμεί 60.000 τόμους συλλογές, εφημερίδες, περιοδικά, αρχειακό υλικό κ.α. καλύπτοντας τομείς όπως Φιλολογία, Γλωσσολογία, Ιστορία, Ελληνική και Ξένη Λογοτεχνία, Νομική.
Στον πρώτο όροφο υπάρχει η κεντρική αίθουσα, χωρητικότητας περίπου 500 ατόμων με εξαίσια ακουστική, ενώ στο μεσαίο επίπεδο δεσπόζει η αίθουσα «Κωστής Παλαμάς». Στο δεύτερο όροφο βρίσκεται η συλλογή με τα εικαστικά έργα του Συλλόγου. Το εμβληματικότερο όλων είναι ο πίνακας του Γεωργίου Ροϊλού, με τίτλο «Οι ποιηταί».
Το έργο φιλοτεχνήθηκε το 1919 και απεικονίζει τους μεγάλους ποιητές και μέλη του Παρνασσού: Γεώργιο Στρατήγη, Γεώργιο Δροσίνη, Ιωάννη Πολέμη, Κωστή Παλαμά, Γεώργιο Σουρή και Αριστομένη Προβελέγγιο.