Ο Θέμος Αναστασιάδης φαίνεται ότι έφυγε από την σπάνια μορφή καρκίνου οστεοσάρκωμα στον θώρακα, που συνήθηως εμφανίζεται σε άντρες κάτω των 30 ετών.
«Οι περισσότεροι εδώ και πολύ καιρό γνωρίζαμε τι ακριβώς συμβαίνει, γνωρίζαμε ότι εδώ κι ενάμιση χρόνο ο Θέμος έδινε μία πάρα πολύ δύσκολη και άνιση μάχη με τον καρκίνο. Πάλεψε αντρίκια, γιατί η αλήθεια είναι ότι είχε μία μορφή καρκίνου πάρα πολύ δύσκολη, επώδυνη και σπάνια. Είχε μία μορφή που απ’ ότι γνωρίζω απαντάται περισσότερα στα παιδιά και πολύ σπάνια σε ενήλικα.
Μάλιστα σκεφτόμουν ότι, επειδή ο Θέμος έμενε ένα παιδί, ένας έφηβος, μάλλον γι’ αυτό έπαθε μία παιδική-εφηβική ασθένεια. Προσπαθούσε με αυτές τις σκέψεις να ξορκίσω το κακό. Ζούσε εδώ και πολύ καιρό η οικογένειά του στην Ζυρίχη, εκεί «έφυγε» κι ο ίδιος. Νοσηλευόταν σε μία κλινική το τελευταίο καιρό, ώστε να του απαλύνουν τον πόνο όταν οι γιατροί είχαν σηκώσει τα χέρια ψηλά…», είπε χαρακτηριστικά η Ταττιάνα Στεφανίδου.
Το οστεοσάρκωμα (ονομάζεται επίσης οστεογενές σάρκωμα) είναι ένας τύπος καρκίνου που ξεκινά στα οστά.
Όπως γράφει η Ελληνική Εταιρία Παιδιατρικής Αιματολογίας Ογκολογίας οι καλοήθεις όγκοι οστών είναι πιο συχνοί από τους κακοήθεις, δε δίνουν μεταστάσεις, δεν καταστρέφουν το οστό και σπάνια είναι απειλητικοί για τη ζωή. Η βιοψία είναι απαραίτητη για να τεθεί η διάγνωση, και είναι προτιμότερο να γίνεται από τον ίδιο χειρουργό που προγραμματίζεται να διενεργήσει και το οριστικό χειρουργείο.
Οι κύριοι κακοήθεις όγκοι οστών είναι το οστεοσάρκωμα και το σάρκωμα Ewing.
α) Οστεοσάρκωμα
Είναι ο συνηθέστερος καρκίνος των οστών στα παιδιά και τους εφήβους. Συναντάται συχνότερα στο γόνατο και το βραχίονα.
β) Σάρκωμα Ewing ή pPNET (peripheral primitive neuroectodermal tumor)
Τα σαρκώματα Ewing ή pPNET είναι μία ομάδα κακοήθων όγκων που αναπτύσσονται είτε στα οστά είτε στα μαλακά μόρια. Περίπου 50% των ατόμων με σάρκωμα Ewing είναι μεταξύ 10 και 20 ετών. Μπορεί να εμφανιστούν οπουδήποτε στο σώμα, αλλά συνηθέστερα αναπτύσσονται στα άνω και κάτω άκρα, την πύελο και το θώρακα.
Η αιτία ανάπτυξής τους είναι άγνωστη. Ειδικά, το οστεοσάρκωμα μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα που έχουν υποβληθεί σε ακτινοθεραπεία για καρκίνο σε νεαρότερη ηλικία, ενώ ισχυρή γενετική προδιάθεση έχουν και τα παιδιά με κληρονομικό ρετινοβλάστωμα.
Οι ασθενείς συνήθως παρουσιάζονται με πόνο, οίδημα ή/και μειωμένη κινητικότητα στην περιοχή του όγκου, συμπτώματα που μπορεί να επιμένουν για αρκετούς μήνες πριν τη διάγνωση. Κάποιες φορές, ένα παιδί εμφανίζει κάταγμα του οστού τοπικά.
Περίπου 15-20% των παιδιών με οστεοσάρκωμα έχουν μεταστάσεις τη στιγμή της διάγνωσης – συνήθως στους πνεύμονες και τα οστά. Τα σαρκώματα Ewing είναι δυνατόν να δώσουν μεταστάσεις και στο μυελό των οστών.
Η εκτιμώμενη 5-ετής επιβίωση αγγίζει το 75% για το εντοπισμένο, αλλά μόλις το 30% για το μεταστατικό οστεοσάρκωμα. Αντίστοιχα, περίπου τα 2/3 των παιδιών με εντοπισμένο σάρκωμα Ewing επιβιώνουν, ενώ οι πιθανότητες ίασης είναι χαμηλότερες από 30%, όταν η νόσος έχει δώσει μεταστάσεις. Τα παιδιά με μικρότερους όγκους έχουν καλύτερη πρόγνωση, ενώ χειρότερη είναι η έκβαση για τα παιδιά με όγκους που δεν είναι εύκολα εξαιρέσιμοι, όπως οι όγκοι της πυέλου.
Η θεραπεία των όγκων οστών συνίσταται σε συνδυασμό χειρουργικής εξαίρεσης και χημειοθεραπείας. Τώρα πια, στα περισσότερα παιδιά αφαιρείται ο όγκος με ταυτόχρονη τοποθέτηση ενδοπρόθεσης, χωρίς να απαιτείται ακρωτηριασμός. Στα σαρκώματα Ewing, ενίοτε χρησιμοποιείται και ακτινοθεραπεία, αφού πρόκειται για ακτινοευαίσθητους όγκους.