Από την τρέχουσα ειδησεογραφία μαθαίνουμε για την επίσκεψη του ολόφρεσκου Αμερικανού πρέσβη Τζορτζ Τσούνη, στον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Καλοδεχούμενος. Εθιμοτυπική - ή και με ουσία η συνάντηση - αρκεί να μην εξελιχθεί α λα Πάιατ.
Που έλεγε από εδώ και από εκεί ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τον διαβεβαίωνε, κατ’ ιδίαν, ότι δεν ήταν αντίθετος με τη συμφωνία «Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας Ελλάδας» - που δεν ψήφιζε.
Δεν το διέψευσε όταν ο Μητσοτάκης το έφερε στη Βουλή ως τεκμήριο αναξιοπιστίας του Τσίπρα - σαν να πήρε τη «βοήθεια από την κουρτίνα», στην αναμέτρησή τους.
Καμιά έκπληξη. Δεν κρύβει την πρόθεση να λειτουργεί ως δορυφόρος της αμερικανικής διπλωματικής αποστολής στην Αθήνα - και ανταμείφθηκε γι’ αυτό, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον.
Μόνο που από εκείνη τη στιγμή τα πράγματα δεν πάνε καλά στο Αιγαίο.
Η Τουρκία υπερβαίνει όλο και πιο επιθετικά τα εσκαμμένα και για πρώτη φορά αμφισβητεί, όχι απλώς κυριαρχικά δικαιώματα την Ελλάδας αλλά, την κυριαρχία της σε συγκεκριμένα εδάφη.
Περιέργως η αξιωματική αντιπολίτευση δεν χαλάει τον κόσμο. Ο Τσίπρας απλώς έκανε μια αιχμηρή δήλωση για τη «ΙΧ διπλωματία» του Πρωθυπουργού.
Η κριτική του, ως τώρα, για την εξωτερική πολιτική - και ειδικά τα ελληνοτουρκικά - αρχίζει και τελειώνει στη… σύγκριση με τη δική του κυβέρνηση, στη Βουλή.
Συν κάποιες δηλώσεις των τομεαρχών Γ. Κατρούγκαλου και Γ. Τσίπρα.
Είναι η πρώτη φορά από τη Μεταπολίτευση που η αξιωματική αντιπολίτευση δεν πιέζει στο πεδίο των σχέσεων με την Τουρκία – παρ’ ότι η κυβέρνηση την αγνοεί επιδεικτικά.
Σαν τον Σαμαρά που δεν έκρινε τον Τσίπρα ως αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, άξιο του έθνους - που εκπροσωπούσε ο ίδιος – και δεν τον συνάντησε ποτέ ως Πρωθυπουργός.
Υπάρχει κενό ανάμεσα στην επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ και στα μέσα Μαρτίου - όταν συναντήθηκε, κατ’ ιδίαν, με τον Ερντογάν.
Για το περιεχόμενο της συζήτησής τους δεν ενημερώθηκαν, όπως λέγεται, ούτε οι – άβουλοι - υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας.
Ο Πρωθυπουργός δοξολόγησε, τότε, τη συνάντηση ως «νέα αρχή». Αλλά ο Ερντογάν του προσάπτει σήμερα ότι αθετεί συμφωνία μεταξύ τους, να λύσουν «διαφορές» χωρίς «ανάμειξη τρίτων».
Δεν θα τον βάλουμε κριτή. Αλλά επειδή ο Μητσοτάκης δεν έχει προβεί ακόμη σε κατηγορηματική διάψευση και από αυτή τη συνάντηση παράγονται επικίνδυνες εξελίξεις, υπάρχει θέμα.
Με τον θεσμικό ρόλο του, ο Αλέξης Τσίπρας έπρεπε ήδη να έχει μιλήσει γι’ αυτό - ζητώντας και συνάντηση με τον Πρωθυπουργό για ενημέρωση.
Η εξωτερική πολιτική δεν είναι φέουδο ενός ανδρός.
Ο Καραμανλής είπε πρόσφατα ότι η «υποχωρητικότητα - της κυβέρνησης εννοούσε - δεν διασφαλίζει την ειρήνη». Ούτε η σιωπή της Αξιωματικής αντιπολίτευσης.
