Η κατηγορία της «εσχάτης προδοσίας» θα μπορούσε να έχει απαγγελθεί και για το σκάνδαλο Novartis – κατά του πρώην Πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα. Τον οποίο οι ερευνηθέντες πολιτικοί θεωρούν, πάντα, ηθικό αυτουργό της «σκευωρίας» – και το κατέθεσαν πρόσφατα ως μάρτυρες στο δικαστήριο.
Για την ακρίβεια, το 2019, ο έγκυρος στα συνταγματικά Βαγγέλης Βενιζέλος είπε ότι «ο σφετερισμός της ιδιότητας του κρατικού οργάνου για να αλλοιωθούν οι θεσμοί του κράτους δικαίου» συνιστά «τυπική παραβίαση του άρθρου 134 του Ποινικού Κώδικα».
Συνεπώς διαπράχθηκε «εσχάτη προδοσία». Ως «κατάλυση των θεσμών του πολιτεύματος, με τη συνεργασία πολιτικών και δικαστικών παραγόντων με πρωτοβουλία των πολιτικών παραγόντων».
Το πνεύμα και το γράμμα της γνωμάτευσης Βενιζέλου υιοθέτησαν στη σημερινή Βουλή τέσσερα ετερόκλητα, μικρά, κόμματα. Ως κατηγορία κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη – όπως ζήτησε η Μαρία Καρυστιανού.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου – που για πολλούς είναι η συντάκτρια του κειμένου – ισχυρίζεται ότι «εμπίπτει απόλυτα στις διατάξεις περί εσχάτης προδοσίας, να εμποδίζεις τη Βουλή να διερευνήσει και τη Δικαιοσύνη να ανακρίνει».
Ασφαλώς κανείς δεν έχει ακαταδίωκτο. Ούτε έχει γραφεί σε μάρμαρο αυτό που αποδίδεται στον γενάρχη της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας: «έναν Πρωθυπουργό δεν τον στέλνεις στη φυλακή, αλλά στο σπίτι του»…
Θα μπορούσε όμως να απαγγελθεί για τα Τέμπη η βαρύτερη των κατηγοριών για πολιτικό, στον Κυριάκο Μητσοτάκη;
Προφανώς, αν ήταν καταφανώς βάσιμη. Ώστε να προεξοφλεί ότι θα αποδειχθεί στο δικαστήριο, με ατράνταχτα στοιχεία. Αλλά ούτε το ένα ισχύει, ούτε το άλλο θα μπορούσε να συμβεί στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Κατά τον Νίκο Αλιβιζάτο: «δεν είναι σοβαρό» ο εκάστοτε Πρωθυπουργός να βαρύνεται με εσχάτη προδοσία, για οποιαδήποτε ενδεχόμενη παράλειψη και αδυναμία του κράτους.
Οι πιο αξιόπιστοι νομικοί συμφωνούν. Απλώς κάποιοι προσθέτουν ότι για τον σημερινό, θα μπορούσε να ερευνηθεί το ενδεχόμενο παραπομπής σε Προανακριτική, με το ερώτημα της παρέμβασης στη Δικαιοσύνη.
Κανένα κόμμα δεν έδειξε ενδιαφέρον να το εξετάσει. Παρ’ ότι έχουν αναδειχθεί περιπτώσεις που η – άμεση ή έμμεση – πρωθυπουργική παρουσία στις έρευνες, άφησε ίχνη.
Η κατηγορία, για «εσχάτη προδοσία» θα υποστηριχθεί στη Βουλή από δυο κόμματα της ακροδεξιάς και δυο της, υποτιθέμενης, Αριστεράς.
Το ΠΑΣΟΚ βολεύεται με τον Καραμανλή και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέρει με τι ακριβώς βολεύεται, μετά την ατυχή προσέγγιση με τη Νέα Αριστερά και το χουνέρι από τον Κασσελάκη…
Λέγεται ότι στην πολιτική η καλύτερη κατηγορία που μπορούν να σου προσάψουν είναι εκείνη που δεν στοιχειοθετείται. Γιατί σε φέρνει στη θέση του αδικούμενου και δηλώνει την κακοπιστία των αντιπάλων σου.
Ο Μητσοτάκης το ξέρει: ήταν το ολέθριο λάθος που έκανε ο πατέρας του με τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον κράτησε όρθιο. Αυτό το πλεονέκτημα έχει πλέον ο ίδιος στη συζήτηση για τις παραπομπές των Τεμπών…
Η κυβερνητική ρητορική θα εστιάσει στην ακρότητα της «εσχάτης προδοσίας», την οποία θα πριμοδοτήσουν με τη δική τους ρητορική η Ζωή και ο Βελόπουλος. Ιδανικοί αντίπαλοι, ιδανική κατηγορία…
Πώς άραγε προέκυψε αυτός ο χονδροειδής αποπροσανατολισμός;
Αν υπάρχει «προδοσία», δεν βαρύνει τον ίδιο, αλλά τους κατηγόρους του… Τι άλλο είναι για την αντιπολίτευση, η διευκόλυνση του Πρωθυπουργού, να βγει από τη δύσκολη θέση…;
