Η πρώτη βροχή από «πεφταστέρια» της άνοιξης, οι Λυρίδες, θα κάνουν την εμφάνισή τους στον ουρανό τις επόμενες ημέρες.
Τα πεφταστέρια ή, κατά τον πιο επιστημονικό όρο, οι διάττοντες αστέρες είναι από τα πιο εντυπωσιακά φαινόμενα του νυχτερινού ουρανού παρά την πολύ σύντομη διάρκειά τους.
Υπάρχουν κάποιες νύχτες κατά τις οποίες παρατηρείται έντονη δραστηριότητα εμφάνισης διαττόντων αστεριών. Η δραστηριότητα αυτή είναι γνωστή ως βροχή διαττόντων αστέρων ή μετεώρων και ονομάζεται έτσι γιατί εμφανίζονται κυρίως κατά τη διάρκεια την νύχτας.
Πότε εμφανίζονται στον ουρανό
Οι Λυρίδες εμφανίζονται κάθε χρόνο από τις 15 έως τις 26 Απριλίου και φέτος κορυφώνονται το βράδυ του Σαββάτου 22 Απριλίου και τα χαράματα της Κυριακής 23 του μήνα. Έχουν πάρει το όνομα τους από τον αστερισμό της Λύρας (την άρπα του Ορφέα) στον οποίο βρίσκεται το ακτινοβόλο σημείο τους. Ακτινοβόλο σημείο είναι το σημείο του ουρανού από το οποίο φαίνεται να προέρχονται οι διάττοντες αστέρες και ακτινικά να διασχίζουν την ουράνια σφαίρα.
{https://www.youtube.com/watch?v=JnQ_UQF8YqY}
Στο αποκορύφωμα του φαινομένου, οι Λυρίδες εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα και πυρακτώνονται ως 20 μετέωρα ανά ώρα, με ταχύτητα ως 50 χιλιομέτρων. Οι Λυρίδες μερικές φορές δημιουργούν φωτεινά πεφταστέρια με μακριές ουρές, οι οποίες παραμένουν ορατές στον ουρανό επί αρκετά δευτερόλεπτα. Κάποιες χρονιές, τα «πεφταστέρια» τους φθάνουν τα 100 την ώρα.
Από πού προέρχονται
Η βροχή διαττόντων, που καταγράφηκε για πρώτη φορά το 687 π.Χ. από τους Κινέζους, φαινομενικά προέρχεται από τον αστερισμό της Λύρας, από όπου πήρε το όνομά της, και ιδίως από τον αστέρα Βέγα (Άλφα Λύρας), ο οποίος είναι το πιο λαμπρό άστρο του αστερισμού και το δεύτερο φωτεινότερο άστρο του νυχτερινού ουρανού του βορείου ημισφαιρίου.
Η πραγματική πηγή προέλευσης, είναι ο κομήτης C/1861 G1 «Θάτσερ», τον οποίον ανακάλυψε το 1861 ο Αμερικανός Α. Θάτσερ. Ο κομήτης θα ξαναπεράσει πολύ κοντά από τη Γη το 2276, καθώς η τροχιά του γύρω από τον Ήλιο διαρκεί περίπου 415 χρόνια. Τα απομεινάρια από την ουρά του κομήτη, μετά το τελευταίο κοντινό πέρασμά του κατά τον 19ο αιώνα, αιωρούνται ακόμα στο Διάστημα και συνεχίζουν να προκαλούν τη «βροχή» των Λυρίδων κάθε χρόνο.
Τα μετέωρα μικροσκοπικά σωματίδια είναι βάρους περίπου ενός γραμμαρίου.