Την αντίδραση της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν προκάλεσε ένα άρθρο του Μάριο Ντράγκι στον Economist, μέσω του οποίου ο «Σούπερ Μάριο» έκρουε το «καμπανάκι» για την τύχη της Ευρώπης, προειδοποιώντας ότι η Ε.Ε δεν πρέπει να επιστρέψει στους κανόνες του παρελθόντος, γιατί έτσι θα διέτρεχε τον κίνδυνο να μην έχει μέλλον.
Έτσι, η πρόεδρος της Κομισιόν τηλεφώνησε στον πρώην πρόεδρο της ΕΚΤ και του πρότεινε να συντάξει μια έκθεση για το «μέλλον της ευρωπαϊκής ανταγωνιστικότητας», ενόψει των προκλήσεων για την απασχόληση, τον πληθωρισμό και το εμπορικό περιβάλλον. Ο Ντράγκι αποδέχθηκε την πρόταση και περίμενε τη φον ντερ Λάιεν να την επισημοποιήσει χθες, στην ομιλία του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπως αναφέρει η ιταλική εφημερίδα Corriere Della Sera.
Με την ανακοίνωση, όλοι επικεντρώθηκαν αρχικά στην επιστροφή του «Σούπερ Μάριο», ανοίγοντας ξανά τη συζήτηση για τον πιθανό νέο του ρόλο.
Ωστόσο, ο Ντράγκι δεν είναι υποψήφιος ούτε για την ηγεσία της Κομισιόν, ούτε για την προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Έτσι, αντιμέτωπος με τη «χιονοστιβάδα» των θετικών δηλώσεων, σχολίασε με τη συνηθισμένη ειρωνεία του: «Όλοι νομίζουν ότι επιτέλους με έχουν βγάλει από τη μέση».
Όπως σχολιάζει η εφημερίδα, η επιστροφή του Ντράγκι σε έναν ενεργό ρόλο μετά την εμπειρία του ως πρωθυπουργός της Ιταλίας μάλλον συνδέεται με μια αποστολή με τόσο ευρεία περιγράμματα, που φαίνεται σαν μια διαβούλευση για έναν ασθενή με σοβαρά προβλήματα. Η πανδημία και ο πόλεμος στην Ουκρανία έφεραν το τέλος μιας εποχής.
Σύμφωνα με τον Ντράγκι, «η πρώην Ένωση δεν υπάρχει πλέον», γιατί οι πυλώνες στους οποίους στηρίχθηκε η ευημερία της, έχουν υποχωρήσει: «Στην Αμερική για την ασφάλεια, στην Κίνα για τις εξαγωγές, στηη Ρωσία για την ενέργεια».
Η τραγωδία είναι ότι η μελλοντική Ένωση δεν υπάρχει ακόμη και η προοπτική της διεύρυνσής της στις βαλκανικές χώρες και την Ουκρανία -χωρίς να έχει πραγματοποιήσει τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις- θα μπορούσε να οδηγήσει σε μοιραίο αποτέλεσμα.
Ξεκινά μια «πολύπλοκη, πολύ περίπλοκη» περίοδος, επομένως αποδέχτηκε την πρόταση, μπροστά στις «σημαντικές προκλήσεις που περιμένουν την Ευρώπη». Στην ομιλία του στον Economist, ο Ντράγκι περιέγραψε την ανάγκη να παρασχεθούν στην ΕΕ «νέοι κανόνες και περισσότερη κοινή κυριαρχία», απαραίτητη για να συνεχίσει να ανταγωνίζεται σε παγκόσμιο επίπεδο και να αντιμετωπίσει τις κρίσεις με γρήγορες απαντήσεις. Και αν η παλιά Ένωση «δεν είναι πια εκεί», τότε δεν μπορούμε καν να επιστρέψουμε στο παλιό Σύμφωνο Σταθερότητας γιατί «θα ήταν το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα». Ως προς αυτό, διπλωματικές πηγές εκτιμούν ότι «οι ευρωπαϊκές χώρες σε αυτό το σημείο θα μπορούσαν να επιβραδύνουν τον ρυθμό των διαπραγματεύσεων για το Σύμφωνο, εν αναμονή της έκθεσης» του πρώην προέδρου της ΕΚΤ.
Μέχρι τότε όμως, ένα είναι βέβαιο: Η φον ντερ Λάιεν του έδωσε λευκή επιταγή. Και ο Ντράγκι έχει δεσμευτεί να συντάξει την έκθεση ενόψει της επόμενης ευρωπαϊκής νομοθετικής περιόδου, η οποία υπόσχεται να είναι αποφασιστική. Η Πρόεδρος της Κομισιόν, εάν επιβεβαιωθεί, θα ήθελε να χρησιμοποιήσει τη συμβολή «ενός από τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά οικονομικά μυαλά» ως βάση για τις αποφάσεις της μελλοντικής κυβέρνησης της Ένωσης. Από την άλλη, η έκθεση θα αντιμετωπίσει «οριζόντια» τα πιο ακανθώδη κρίσιμα ζητήματα: από τους δημοσιονομικούς κανόνες μέχρι το εμπόριο και από τη στρατηγική αυτονομία έως την κοινή άμυνα.
Σε αυτόν τον νέο ρόλο, ο Ντράγκι θα επιστρέψει για να ταξιδέψει στις ευρωπαϊκές ηγεσίες. Η θέση του είναι ότι οι χώρες της Ένωσης δεν μπορούν πλέον να αντιμετωπίσουν μόνες τις παγκόσμιες προκλήσεις και ότι χωρίς την ενίσχυση των κοινοτικών κανόνων και θεσμών, η Γηραιά Ήπειρος θα γινόταν περιθωριακή στην παγκόσμια σκηνή, καταδικάζοντας τον εαυτό της σε ασχετοσύνη. Ο επαναπροσδιορισμός των δημοσιονομικών πολιτικών -όπως έγραψε την περασμένη εβδομάδα- θα εγγυηθεί αντ' αυτού αξιόπιστα οικονομικά και θα επέτρεπε στα κράτη να αντιδρούν σε απροσδόκητους κραδασμούς.
Ολόκληρη η Ευρώπη πρέπει να συνειδητοποιήσει εγκαίρως την αλλαγή της εποχής που συντελείται. Και η φον ντερ Λάιεν σκοπεύει να εκμεταλλευτεί την εξουσία όσων στις Βρυξέλλες τον ορίζουν ως «ένα νεότερο Χένρι Κίσινγκερ». Ένας Ευρωπαίος με επιρροή που μπορεί να βοηθήσει -με την ηθική του παραίνεση- και να «βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά». Ένας Ιταλός που εξετάζει τις πολιτικές και οικονομικές διαδικασίες στο σύνολό τους και, επομένως, δεν μπορεί να έχει «ματιά εκτίμησης» για τη χώρα του, όπως ήλπιζε ανεπίσημα η Τζόρτζια Μελόνι.