Ο πόλεμος ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χαμάς έχει δημιουργήσει απίστευτο ανθρώπινο πόνο για τους απλούς κατοίκους στη Λωρίδα της Γάζας, οι οποίοι εδώ και μία εβδομάδα ζουν υπό τον φόβο των συνεχών βομβαρδισμών του ισραηλινού στρατού, αλλά και χωρίς πρόσβαση σε ρεύμα, φαγητό και νερό.
Μέσα σε αυτό το δυστοπικό τοπίο ξετυλίγονται ανθρώπινες ιστορίες και δράμα μέσα σε μία τεράστια ανθρωπιστική κρίση στην ήδη πολύπαθη Γάζα, την οποία ήρθε να εντείνει το «τελεσίγραφο» του ισραηλινού στρατού στους αμάχους της Βόρειας Γάζας και της πόλης της Γάζας να εκκενώσουν προς το νότιο τμήμα του παλαιστινιακού θύλακα, κάτι που έκανε ένα εκατομμύριο ανθρώπους να φύγουν άρον άρον.
O Rushdi Abu Alouf, ανταποκριτής του BBC, βρίσκεται στο Χαν Γιουνίς της Γάζας, της περιοχής που εν μία νυκτί διπλασίασε τον πληθυσμό της, καθώς είναι το μέρος που δέχτηκε τον μεγαλύτερο όγκο των εκτοπισμένων από τη βόρεια Γάζα μετά το τελεσίγραφο εκκένωσης από το Ισραήλ.
Οι ιστορίες των ανθρώπων συγκλονίζουν.
Ο Rushdi Abu Alouf βρίσκεται μαζί με τη σύζυγο και τα τρία παιδιά του ανάμεσα στους πολίτες που αναγκάστηκαν αν εγκαταλείψουν τις εστίες τους και με φαγητό που αρκεί μόλις για δύο μέρες.
Σε αυτή τη στενή λωρίδα γης, αποκλεισμένη από όλες τις πλευρές και αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο, οι επιλογές για το πού θα καταλήξει κανείς είναι περιορισμένες. Η ασφάλεια δεν είναι ποτέ εγγυημένη, λέει στο BBC.
Μια τεράστια μάζα ανθρώπων, εκδιωγμένοι από τα βομβαρδισμένα σπίτια τους, χαμένοι και φοβισμένη, μην ξέροντας τι θα ακολουθήσει έφτασαν στο Χαν Γιουνίς.
Μία πόλη των 400.000 κατοίκων που έφτασε να το ένα εκατομμύριο μέσα σε μια νύχτα.
Κάθε ένας από αυτούς χρειάζεται στέγη και τροφή, και κανείς δεν ξέρει για πόσο καιρό.
Οι πόροι εξαντλούνται γρήγορα, η πόλη ήταν ήδη εξαντλημένη και με το μεγάλο αυτό προσφυγικό κύμα, τα πράγματα αρχίζουν να καταρρέουν, λέει στο BBC.
Το νοσοκομείο της περιοχής - με ελάχιστους πόρους - εκτός του ότι δέχεται τραυματίες και αρρώστους από τον βορρά, λειτουργεί πλέον και ως καταφύγιο.
«Δεν μπορείτε να κατηγορήσετε τους ανθρώπους που ήρθαν εδώ»
Τα νοσοκομεία είναι από τα ασφαλέστερα μέρη για να βρίσκεστε σε περίοδο πολέμου, τα οποία προστατεύονται από το διεθνές δίκαιο. Κάποιοι άνθρωποι είναι ίσως τυχεροί που βρίσκονται εδώ, τουλάχιστον προς το παρόν.
Έχω δει μικρά διαμερίσματα, που ήδη στέγαζαν περισσότερα από όσα μπορούσαν άνετα να χωρέσουν, να γίνονται «σπίτια» για 50 ή 60 άτομα - κανείς δεν μπορεί να ζήσει έτσι για πολύ καιρό, αποκαλύπτει στο βρετανικό μέσο.
Η οικογένειά μου μοιράζεται τώρα ένα σπίτι με άλλους τέσσερις σε ένα διαμέρισμα με δύο μικρά υπνοδωμάτια. Υπάρχουν μέτρα προσωπικού χώρου για εμάς. Μας θεωρώ από τους τυχερούς.
«Πώς να ταΐσεις τόσα στόματα;»
Τα σχολεία της πόλης, θεωρούνται επίσης ασφαλή καταφύγια - ειναι γεμάτα οικογένειες, δεκάδες χιλιάδες άτομα, που αν αρχίζεις να μετράς δεν θα σταματούσες ποτέ.
Σε ένα σχολείο, το οποίο διευθύνεται από την υπηρεσία παροχής βοήθειας του ΟΗΕ UNRWA, κάθε τάξη είναι γεμάτη, κάθε χώρος του μπαλκονιού είναι γεμάτος ρούχα των εκτοπισμένων ανθρώπων.
Μητέρες και γιαγιάδες μαγειρεύουν σε παγκάκια του πάρκου στην αυλή καθώς τα πεινασμένα παιδιά τους περιμένουν ανυπόμονα να φάνε.
Αλλά οι εσωτερικοί χώροι κάποια στιγμή εξαντλούνται. Αναπόφευκτα ο κόσμος ξεχύνεται στους δρόμους και κοιμάται σε υπόγειες διαβάζεις, μέσα σε σκόνη και σε ερείπια, μη έχοντας κάποια καλύτερη επιλογή.
Υπάρχει λίγο φαγητό, λίγα καύσιμα. Δεν υπάρχει νερό στα μαγαζιά. Είναι μια καταστροφική κατάσταση.
Η πόλη όμως βρίσκεται σε εμπόλεμη ζώνη, βομβαρδίζεται τακτικά, κτίρια καταρρέουν και τα μπάζα γεμίζουν τους δρόμους.
Άκουσα εκτοξεύσεις ρουκετών κοντά στο νοσοκομείο, καθώς η Χαμάς συνεχίζει να χτυπά μέσα στο Ισραήλ. Αυτή είναι μια ανοιχτή πρόσκληση για αντίποινα, αναφέρει ο Rushdi Abu Alouf. Το βουητό των ισραηλινών drones που αναζητούν τον επόμενο στόχο τους είναι πάντα παρόν.
Και πέφτουν βόμβες, πέφτουν κτίρια, και τα νεκροτομεία και τα νοσοκομεία γεμίζουν με περισσότερο κόσμο.
Μια βόμβα έπεσε κοντά στο διαμέρισμα της οικογένειάς μου σήμερα το πρωί. Επειδή όλες οι τηλεφωνικές υπηρεσίες είναι εκτός λειτουργίας ή έχουν διακοπεί μου πήρε 20 λεπτά για να επικοινωνήσω με τον γιο μου.
Οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν έτσι. Και η εισβολή δεν έχει αρχίσει ακόμη.
Όσο άσχημοι κι αν ήταν οι προηγούμενοι πόλεμοι, δεν είχα δει ποτέ ανθρώπους να λιμοκτονούν ή να πεθαίνουν από δίψα σε αυτό το μέρος, πράγμα το οποίο πλέον είναι μια πραγματική πιθανότητα.
Έχω καλύψει τέσσερις πολέμους εδώ στη Γάζα, το σπίτι μου. Ποτέ πριν δεν έχω δει τέτοια κατάσταση.
Η μόνη επιλογή από τη Γάζα, το πέρασμα της Ράφα στην Αίγυπτο, παραμένει κλειστό. Και το Κάιρο γνωρίζει ότι το άνοιγμα του θα οδηγήσει σε μια νέα ανθρωπιστική καταστροφή.
Υπάρχουν τώρα ένα εκατομμύριο πρόσφυγες από τη Γάζα που περιμένουν 20 χιλιόμετρα από τη Ράφα. Μόλις ανοίξει η διάβαση, θα επικρατήσει χάος.
Είδα το ίδιο πράγμα το 2014, όταν χιλιάδες προσπάθησαν να ξεφύγουν από τον πόλεμο. Αυτή τη φορά θα ήταν πολύ, πολύ χειρότερα. Αυτό φοβάται η Αίγυπτος, καταλήγει ο Rushdi Abu Alouf.