Το Time με ένα εκτενές άρθρο αναφέρεται στην σχέση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και την αγάπη που δείχνει προς την Οθωμανική αυτοκρατορία, τονίζοντας ότι πρόκειται για μια επικίνδυνη εξέλιξη, η οποία οφείλει να ανησυχεί τον κόσμο.
Συγκεκριμένα, ο καθηγητής Ιστορίας και πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας του Πανεπιστημίου Yale, Alan Mikhail, αναλύει το ίνδαλμα του Τούρκου προέδρου, που είναι ο ένατος σουλτάνος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, Σελίμ Α.
Ο Alan Mikhail σημειώνει πως «ο Σελίμ πέθανε πριν από 500 χρόνια το 1520. Ήταν κατά τη διάρκεια της ζωής του που η Οθωμανική Αυτοκρατορία μεταβλήθηκε από μια ισχυρή περιφερειακή δύναμη σε μια τεράστια παγκόσμια αυτοκρατορία. Για τον Ερντογάν, αυτός ο σουλτάνος που έζησε πριν από μισή χιλιετία εξυπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες του. Ο Σελίμ λειτουργεί από πολλές απόψεις ως ο Andrew Jackson του Ερντογάν, μια μορφή από το παρελθόν προς συμβολική χρήση στο παρόν. Ο Σελίμ προσφέρει ένα πρότυπο για την Τουρκία για να γίνει μια παγκόσμια πολιτική και οικονομική δύναμη, με επιρροή από την Ουάσιγκτον στο Πεκίνο, συνθλίβοντας τους ξένους και τους εγχώριους αμφισβητίες. Βοηθά επίσης τον Ερντογάν να κάνει την υπόθεσή του για το Ισλάμ ως πολιτιστική και πολιτική δεξαμενή δύναμης, ένα ζωτικό συστατικό από τη δόξα του οθωμανικού παρελθόντος,την οποία επιδιώκει να μιμηθεί στη σύγχρονη Τουρκία ενάντια στην κοσμικότητα της κυρίαρχης ελίτ που κυριαρχεί από την ίδρυσή της».
Παράλληλα, ο καθηγητής Ιστορίας αναλύει τους λόγους, που ο Σελίμ αρέσει στον Ερντογάν και γιατί τον έχει ως πρότυπο.
Χαρακτηριστικά, αναφέρει ότι «ο Σελίμ αρέσει στον Ερντογάν επειδή έκανε δυνατή την τουρκική παγκόσμια πολιτική δύναμη. Από το 1517 έως το τέλος του Α ‘Παγκοσμίου Πολέμου, η Οθωμανική Αυτοκρατορία διατήρησε το γεωγραφικό σχήμα που κέρδισε ο Σελίμ, κυριαρχώντας στη Μέση Ανατολή και την ανατολική Μεσόγειο. Το 1517, οι Οθωμανοί νίκησαν τον σημαντικό αντίπαλό τους στην περιοχή, την αυτοκρατορία των Μαμελούκων με έδρα το Κάιρο, καταλαμβάνοντας όλη την επικράτειά της στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Αυτό υπερδιπλασίασε το μέγεθος της αυτοκρατορίας. Αυτή η έκρηξη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη Μέση Ανατολή τη μετέτρεψε στην κορυφαία στρατιωτική και πολιτική δύναμη της περιοχής και ένα από τα μεγαλύτερα κράτη του κόσμου. Οι Οθωμανοί ήλεγχαν πλέον ολόκληρο το ανατολικό μισό της Μεσογείου και έτσι κυριαρχούσαν στις σημαντικότερες εμπορικές διαδρομές του πλανήτη μεταξύ της Ευρώπης και της Ασίας και δια θαλάσσης μέσω του Περσικού Κόλπου και της Ερυθράς Θάλασσας. Η Τουρκική Δημοκρατία κληρονόμησε μεγάλο μέρος αυτής της ισχύος μετά την κατάρρευση της αυτοκρατορίας και την άνοδο της δημοκρατίας το 1923».
«Ενώ κάθε σύγχρονος Τούρκος κυβερνήτης απομακρύνθηκε από την κληρονομιά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και το Ισλάμ, για να προσπαθήσει να προβάλει ένα πιο “δυτικό”, “κοσμικό” και “μοντέρνο” πρόσωπο της Τουρκικής Δημοκρατίας, ο Ερντογάν είναι ο πρώτος που αγκάλιασε ενεργά το οθωμανικό παρελθόν και την ισλαμική κληρονομιά της αυτοκρατορίας. Και εδώ ο Σελίμ αποδεικνύεται το κλειδί για την εικόνα της εξουσίας του Ερντογάν. Η νίκη του Σελίμ επί των Μαμελούκων έκανε την Οθωμανική Αυτοκρατορία πλειοψηφικό μουσουλμανικό κράτος για πρώτη φορά στην ιστορία της, μετά από διακόσια χρόνια ως κράτος του οποίου ο πληθυσμός ήταν ως επί το πλείστον Έλληνες Ορθόδοξοι. Με αυτήν τη νίκη, ο Σελίμ έγινε ο πρώτος Οθωμανός σουλτάνος που κυβερνούσε τη Μέκκα και τη Μεδίνα, τις πιο ιερές πόλεις του Ισλάμ, κερδίζοντας έτσι τον τίτλο του χαλίφη και παγιώνοντας τα παγκόσμια ισλαμικά διαπιστευτήρια της αυτοκρατορίας. Εάν ο Σελίμ ήταν ο πρώτος Οθωμανός που ήταν ταυτόχρονα και σουλτάνος και χαλίφης, ο Ερντογάν είναι ο πρώτος δημοκρατικός ηγέτης που ισχυρίζεται ότι κατέχει και τους δύο τίτλους».
Επιπλέον, εξηγεί γιατί ο Τούρκος πρόεδρος «παρακάμπτει σκόπιμα μια γενιά δημοκρατών» και γιατί δηλώνει «εγγόνι των Οθωμανών».
«Ο Ερντογάν και οι συνάδελφοί του στο ισλαμικό κόμμα περιγράφουν τακτικά τους εαυτούς τους ως “εγγόνια” των Οθωμανών. Σε αυτήν την πολύ έντονη γενεαλογία, ο Ερντογάν παρακάμπτει σκόπιμα μια γενιά – αυτή των δημοκρατικών πατέρων της Τουρκίας από το 1923 – για να γυρίζει πίσω στο χρόνο που οι Οθωμανοί κυβέρνησαν τον κόσμο με τη συγκεκριμένη στόφα τουρκικής σουνιτικής πολιτικής, μέχρι την εποχή του Σελίμ όταν πόλεμοι και εγχώρια καταστολή οδήγησαν στον πλούτο και την δύναμη. Η αναδημιουργία ενός πολιτικού προγράμματος παρόμοιου με του Σελίμ είναι μια επικίνδυνη προοπτική για την Τουρκία, τη Μέση Ανατολή και μάλιστα για ολόκληρο τον κόσμο. Για να μετατραπεί η Τουρκία Οθωμανική αυτοκρατορία, απαιτείται και πάλι το είδος της βίας και της λογοκρισίας που ο Ερντογάν έχει αποδείξει ότι είναι έτοιμος να χρησιμοποιήσει. Το παγκόσμιο μάθημα εδώ είναι ότι οι επικλήσεις για επιστροφή στα παρελθόντα μεγαλεία, είτε στην Τουρκία είτε στις Ηνωμένες Πολιτείες, αγκαλιάζουν επιλεκτικά αμφιλεγόμενες ιστορικές προσωπικότητες, μπερδεύουν την ιστορία τους και αυξάνουν το μίσος και τη διαίρεση», συμπληρώνει στο άρθρο του.
ΠΗΓΗ: time.com