Οι LOCOMONDO συναντούν τους ΦΑΤΜΕ, σήμερα στο «Μουσικό Κουτί».
Ένα ρέγγε πάρτι που ακούγονται ροκ, παραδοσιακά και ρεμπέτικα με… καλεσμένους τον Γιάννη Παπαϊωάννου και τον Bob Marley!
Μια βραδιά με ιστορίες, τραγούδια, συγκίνηση και …διλήμματα ζωής!
Ο Οδυσσέας Τσάκαλος θα προτιμούσε να παίζει μια ζωή ροκ ή μια ζωή λαϊκά;
Ο Μάρκος Κούμαρης θα προτιμούσε να παίζει μια ζωή ρεμπέτικα ή ρέγγε;
Η ένταση ανεβαίνει στο Jukebox και οι διασκευές από την Μπάντα του Μουσικού Κουτιού γράφουν για άλλη μια φορά ιστορία!
Καλεσμένοι και οικοδεσπότες τραγουδούν τη «Φαληριώτισσα», «One love», «I got you babe», «Ζηλεύει η νύχτα»…
Ο Οδυσσέας Τσάκαλος περιγράφει την πρώτη συνάντηση με τον συμμαθητή του Νίκο Πορτοκάλογλου στα θρανία της Ευαγγελικής Σχολής της Νέας Σμύρνης: «Καθόμουν στο τελευταίο θρανίο και ο Νίκος μπροστά μπροστά. Κάποια μέρα, ενώ ο δάσκαλος παρέδιδε μάθημα ακουγόταν έντονα στην τάξη ένας συνεχόμενος ψίθυρος. Ξαφνικά σταματά ο δάσκαλος, φτάνει πάνω από το θρανίο του τον σηκώνει όρθιο και του δίνει δύο γερά χαστούκια. Εγώ συνταράχθηκα και στο διάλειμμα νιώθω την ανάγκη να του συμπαρασταθώ. Τον βρίσκω κάτω από ένα δέντρο, όχι και τόσο στενοχωρημένο αλλά με μια κόκκινη παλάμη ζωγραφισμένη στο μάγουλο του. Τον πλησιάζω και τον ρωτάω αν πονάει… Από τότε η σχέση μας προχώρησε έτσι, ρώταγε πάντα ο ένας τον άλλον αν πονάει…» και ο Νίκος Πορτοκάλογλου παραδέχεται ότι «Από συμπόνια γνωριστήκαμε»! Οι δυο τους μιλάνε για το πώς γεννήθηκε το ιστορικό συγκρότημα ΦΑΤΜΕ, για όλα όσα τους ένωσαν τότε και τους συνδέουν ακόμα και θυμούνται τα πρώτα τραγούδια που έπαιξαν μαζί!
Ο Μάρκος Κούμαρης μιλάει για τα παιδικά του χρόνια στις αλάνες των Αμπελοκήπων που έπαιζε μπάλα στον ΑΕΙΚΙΝΗΤΟ, για τη σχέση της ρέγκε με το ρεμπέτικο και την …ζόρικη περιπέτεια των LOCOMONDO στην Τζαμάικα το 2005, όταν πήγαν να ηχογραφήσουν τις 12 ημέρες στην Τζαμάικα: «Ήταν μια χώρα με πολύ μεγάλη εγκληματικότητα και μεγάλο κίνδυνο, γίνονταν έξι φόνοι την ημέρα. Στο Kingston ήτανε ζόρικα και πήγαμε να γράψουμε σε ένα στούντιο που ήταν στις πιο αγροτικές
περιοχές. Τα ταξίδια γίνονταν πάντα ημέρα γιατί το βράδυ άρχιζαν οι πιστολιές και τα μαχαιρώματα, υπήρχαν παντού μπλόκα από συμμορίες. Φανταστείτε ότι στο στούντιο μας φύλαγαν με ματσέτες για να γράψουμε…»
Το «Μουσικό Κουτί» ολοκληρώνεται με μια επιστροφή στα παιδικά μας χρόνια, τότε που ήμασταν «ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ» και βάζαμε «GOAL» στις αλάνες!