Ο δημοσιογράφος Κωνσταντίνος Αρτσίτας και η κάμερα του «Love it» συνάντησαν τον Ιάσονα Μανδηλαρά στο θέατρο Ριάλτο – Αλέκος Αλεξανδράκης όπου παίρνει μέρος στο μιούζικαλ «Hair».
Με αφορμή το έργο, ένα μιούζικαλ για τα παιδιά των λουλουδιών τη δεκαετία του ’60 στη Νέα Υόρκη, διαποτισμένο από την μουσική, τα αντιπολεμικά συνθήματα και το μήνυμα της σεξουαλικής απελευθέρωσης, ο ηθοποιός μίλησε για πρώτη φορά ανοιχτά για τον σεξουαλικό προσανατολισμό του.
«Είναι ένα μιούζικαλ του 1970 και βλέπουμε ότι τόσα χρόνια μετά για τα ίδια πράγματα πολεμάμε. Προσπαθώ κι εγώ, παλεύω και να βάλω το λιθαράκι μου ώστε αυτή η κοινωνία να γίνει λίγο πιο όμορφη και να υπάρχουμε μέσα σε αυτή λίγο πιο ελεύθεροι» είπε ο ηθοποιός, ο οποίος θέλησε να καταθέσει τη δική του αλήθεια.
«Είμαι ομοφυλόφιλος. Έχω μάθει όλα αυτά τα χρόνια λίγο να κρύβομαι, να συμμετέχω σε δράσεις αλλά να μην λέω ουσιαστικά εγώ την αλήθεια μου».
Και πρόσθεσε: «Πρώτα απ’ όλα να ζητήσω συγγνώμη για όσες φορές έχω πει ψέματα γιατί έχω βρεθεί πολλές φορές στη δύσκολη θέση να απαντήσω σε ερωτήσεις του τύπου “Τι σου αρέσει από μια κοπέλα;”, “πώς την πέφτεις σε μια κοπέλα;”. Πάντα μου ήταν δύσκολο να αρθρώσω τις λέξεις “Είμαι ο Ιάσονας Μανδηλάς. Είμαι ομοφυλόφιλος. Έχω σχέση με άντρα και είμαι χαρούμενος”.
»Έχουμε μάθει να μη μιλάμε για αυτά τα θέματα κι έμπαινα στη θέση να σκεφτώ ότι για να μην μιλάνε οι άλλοι, έλα μωρέ, να μην μιλήσω κι εγώ. Κι άστο για κάποια άλλη στιγμή και θα έρθει η σωστή στιγμή».
Ευτυχώς για τον ίδιο η οικογένειά του ήταν απολύτως υποστηρικτική.
«Η μητέρα μου και ο πατέρας μου είχαν κάνει μια συζήτηση όταν ήμασταν μικροί με την αδερφή μου και μας είχαν μιλήσει για την ομοφυλοφιλία – αν κάποιος σας πειράξει σε μικρή ηλικία, πρέπει να το ξέρουμε-, οπότε από μικρή ηλικία κατάλαβα ότι υπάρχει το έδαφος και να μιλήσω στην οικογένειά μου.
»Εγώ το ήξερα από πάντα. Όταν έκανα την πρώτη μου σχέση με αγόρι κάπως το έμαθε η μαμά, κάπως το κατάλαβε και της το είπα.
»Πλέον οι γονείς μου γνωρίζουν την τωρινή μου σχέση, βγαίνουμε όλοι μαζί για φαγητό, περνάμε Χριστούγεννα μαζί, είμαστε πολύ αγαπημένοι».
Όμως, ο κοινωνικός περίγυρος έξω από το σπίτι του ήταν πάντα πηγή άγχος.
«Δύσκολο… Φοβάσαι και είναι στενάχωρο για ένα παιδί να φοβάται και να φοβάται συνέχεια. Γιατί τον βρίζουν στο σχολείο. Γιατί του γράφουν ειρωνικά σχόλια στα τετράδια. Γιατί έχω υπάρξει ένα τέτοιο παιδί. Το τελευταίο συμβάν ήταν όταν ήμουν στην τρίτη λυκείου».
Ακόμα και σήμερα. «Διστάζω στο δρόμο να πιάσω το χέρι του συντρόφου μου. Μόνο σε κανένα στενάκι, διακριτικά, γρήγορα», εξομολογήθηκε.
Δείτε το σχετικό βίντεο: