Οι αντάρτες έλεγαν ‘συναγωνίστρια’ ,ενώ οι στρατιώτες ‘κυρά’,όταν απηύθυναν το λόγο.
Κι αλίμονο αν ξεγελιόσουν και τους μπέρδευες
Κ.Μπουμπουρής,Το μυστικό του ποταμού
Το όποιο ‘ηθικό πλεονέκτημα’ της Αριστεράς τραυματίστηκε μεν κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης [2015-19], κινδυνεύει όμως με κατάρρευση μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα και τη διαχείριση της εικόνας του από τους επιγόνους/διαδόχους. Αν κοιτάξει κάποιος τις μεγαλοστομίες περί των πάγιων[;] οραμάτων του ΣΥΡΙΖΑ,τα οποία υπηρέτησε ο Α.Τσίπρας [το ‘πιστά’ συνήθως λείπει από τις σχετικές ανακοινώσεις], θα διαπιστώσει μία [έμμεση μέχρι στιγμής] αποδόμηση της πολιτικής του πρώην αρχηγού. Δηλώσεις του τύπου ‘κόμμα με δομές, κανόνες και γνώση ’[Έφη Αχτσιόγλου, Αυγή 13/8/23] ή ‘ανάσα δημοκρατίας και συμμετοχής στο κόμμα’ [Ν.Παππάς,στο ίδιο] ή ‘ν’ανασυνθέσουμε την Αριστερά και τον Σύριζα’ [Ευκλ.Τσακαλώτος, στο ίδιο], ή τέλος ‘Ο ΣΥΡΙΖΑ/ΠΣ να γίνει κόμμα της κοινωνίας’ [Στ.Τζουμάκας, στο ίδιο] απο-δεικνύουν με τον πλέον σαφή τρόπο όχι μόνον την αποστασιοποίηση από την ‘εποχή Τσίπρα’ αλλά και τη συν-ολική χρέωση στον ίδιο για όλα τα μη-λειτουργήσαντα εργαλεία του κόμματος.Με άλλα λόγια επί Τσίπρα ο ΣΥΡΙΖΑ ‘’δεν είχε δομές,κανόνες και γνώση..δεν απέπνεε δημοκρατική συμμετοχή..δεν πέτυχε σύνθεση της Αριστεράς..και δεν κοιτούσε προς την κοινωνία..’’
Όλα αυτά τα δεινά και οι αιτίες της ήττας δεν χρεώνονται από τους εν λόγω σε [κρυπτόμενους] γραμματείς και φαρισαίους,σε βολεμένους [πρώην και νυν] βουλευτές, σε τομείς, σε οργανώσεις κι εντέλει και στους ίδιους τους δελφίνους, αλλά Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΦΤΑΙΧΤΗΣ είναι ο Τσίπρας, για τον οποίο άπαντες αρνούνται να ψελλίσουν καν ότι είναι συνεχιστές του.Θεωρώ [και το έχω γράψει πολλές φορές όταν ήταν Πρωθυπουργός] ότι ο Αλέξης Τσίπρας έκανε πολλά λάθη αλλά κυρίως εμπιστεύθηκε λάθος πρόσωπα,τα οποία τώρα-ως κλασσικοί αχάριστοι-τον αποκηρύσσουν.
Οι άνθρωποι που ευαγγελίζονταν μία κοινωνία αγγέλων ηθικά πλασμένων,συμπεριφέρονται σαν μικροδιάβολοι στα ίδια τα συντρόφια τους και ιδίως σε αυτόν που τους έβγαλε από την αφάνεια.
Ηθικό συμπέρασμα: η πολιτική ηθική δεν ανήκει αποκλειστικά σε κόμματα,αλλά σε ανθρώπους...κι επιπλέον: όσο ανεβαίνει κάποιος την κλίμακα της εξουσίας, τόσο ξεχνάει και παρα-βιάζει τις βασικές αρχές και αξίες και προδίδει τα πρόσωπα που τον ανέδειξαν
Έλεος, ω! Αριστεροί,του γλυκού νερού...
(Ο Γιάννης Πανούσης είναι καθηγητής εγκληματολογίας, πρώην υπουργός)