Παρακολουθώ τις δηλώσεις του Χρήστου Σπίρτζη, για τις άοκνες προσπάθειας του όταν ήταν αρμόδιος στον ΣΥΡΙΖΑ περί κοινών προτάσεων Δημάρχων και της πρότασης του περί κοινής καθόδου ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές. Τις επαναλαμβάνει με το δικό του περιγραφικό, αγωνιώδη τρόπο, σε κάθε δημόσια εμφάνιση του.
Προσωπικά είπα να μην τις λάβω σοβαρά υπόψη μου, όταν μάλιστα το κόμμα του βρίσκεται σε περίοδο ανασυγκρότησης και οφείλουμε να σεβαστούμε μια περίοδο περισυλλογής και λήψης αποφάσεων που θα λάβουν, για την επόμενη πολιτικά κρίσιμη περίοδο.
Όμως, οι δηλώσεις του Χρήστου Σπίρτζη δεν λαμβάνονται ως αδιάφορες από ορισμένους, που προσπαθούν να αλλάξουν τα συμπεράσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών και των πολιτικών μηνυμάτων που οφείλουν να λάβουν όλα τα κόμματα και οι αυτοδιοικητικοί παράγοντες.
Οι δηλώσεις, «πυροτεχνήματα», του πρώην συντρόφου, αν και δεν ήταν σκοπός του ιδίου, χρησιμοποιούνται ως «παγίδα» από πολιτικούς κύκλους που δεν επιθυμούν την κοινωνική επαγρύπνηση και ενίσχυση της κεντροαριστεράς. Επαναφέρουν επικοινωνιακές πρακτικές, διλλήματα και ερωτήματα παρόμοια με εκείνα των εθνικών εκλογών για να μπλοκάρουν κάθε ουσιαστική συζήτηση και διεργασίες συγκρότησης ενιαίου χώρου. Απαντήσεις, που όμως το ΠΑΣΟΚ ,έχει δώσει από τις εθνικές εκλογές.
Οι δηλώσεις του «πυροτεχνήματα», χρησιμοποιούνται για να απομειώσουν τη πολιτική δυναμική των κομμάτων, των εξελίξεων, της δημιουργίας συνεργασιών και συμφωνιών σε κοινωνική βάση. Επιδιώκουν να περιχαρακώσουν, να εμποδίσουν μια ουσιαστική σύγκλιση των προοδευτικών κοινωνικών δυνάμεων. Δυναμική που σε κάθε εκλογική αναμέτρηση οι πολίτες θα έχουν πλέον ως επιλογή πέρα της κυβερνητικής που δέσποζε μέχρι σήμερα. Διότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές έδειξαν μεταξύ των άλλων, ότι όταν υπάρχουν σοβαρές εναλλακτικές προτάσεις και πρόσωπα, οι πολίτες τα επιλέγουν και δεν ψηφίζουν τη κυβερνητική πολιτική και συμπεριφορά.
Μετά δε, τη μεγάλη αποχή που είχαμε σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, δεν μπορεί κάποιος να προσπαθήσει να «φορέσει» καπέλο στους πολίτες, να τους δελεάσει με μηχανιστικού τύπου συνεργασίες, με συνεργασίες πολιτικής επιβίωσης. Οι πολίτες έστειλαν μήνυμα ότι έχουν βγει από τον κύκλο…
Είναι μια μεγάλη ευκαιρία για την Κεντροαριστερά να πατήσει πάνω στο αυτοδιοικητικό μοντέλο συνεργασιών, να το προχωρήσει στο μαζικό, συνδικαλιστικό κίνημα και οργανώσεις, στην κοινωνία των πολιτών. Να προταχθούν σημαντικά ζητήματα όπως, η κλιματική αλλαγή, η διαχείριση κρίσεων και φυσικών καταστροφών, η αποκέντρωση του κράτους με ενίσχυση της περιφερειακής διακυβέρνησης, πολιτικές κοινωνικής συνοχής και απασχόλησης, η διαφάνεια στη λειτουργία του κράτους και στην ασφάλεια των πολιτών. Έτσι μπορεί σταδιακά και σταθερά να δημιουργηθεί μια δομή οριζόντιων συνεργασιών σε επίπεδο κοινωνίας και μια καθετοποιημένη δομή σε επίπεδο θεσμών και αντιπροσώπων.
Δεν θα επικεντρωθώ στις πρακτικές του Χρήστου Σπρίτζη για τη προετοιμασία του ΣΥΡΙΖΑ για τις αυτοδιοικητικές εκλογές και του τρόπου που προσπαθούσε να διεμβολίσει το ΠΑΣΟΚ από τον χώρο αυτό. Προσπάθειες που αποσοβηθήκαν φυσικά, μετά την εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές .
Θα ήθελα όμως να σταθώ και να καταθέσω τον προβληματισμό μου για το νέο «πυροτέχνημα» του, σχετικά με τη κοινή κάθοδο ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές. Πρόταση, που θεωρώ ότι είναι αδόκιμη πολιτικά, έχει πολιτικές υπερβάσεις άλλα και πρακτικά δεν είναι εφικτή. Πέρα της μηχανιστικής προσέγγισης της οποίας είναι fan ο Χρήστος Σπίρτζης, υπάρχουν πολιτικά ζητήματα που πρέπει να επιλυθούν. Καταρχήν, δεν είναι γνωστός ακόμη ο νέος εκλογικός νόμος, βάσει του οποίου θα γίνουν οι ευρωεκλογές στη χώρα μας, τον Μάιο του 2024.
Το βασικότερο όμως είναι ότι, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δυο διαφορετικά πολιτικά κόμματα που ανήκουν σε δύο διαφορετικές πολιτικές ομάδες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που έχουν και διαφορετικές θέσεις σε σημαντικές ευρωπαϊκές πολιτικές. Μια κοινή λοιπόν κάθοδος των δυο κομμάτων θα περιπλέξει και τις ίδιες τις ευρωπαϊκές ομάδες. Εκτός, αν θεωρεί ο πρώην σύντροφος, ότι με τον τρόπο αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ θα περάσει σιωπηλώς, στην Σοσιαλιστική Ομάδα. Δεν χρειάζονται όμως «τρικ» στην περίπτωση αυτή.
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει το Συνέδριο του, ας το αποφασίσουν συλλογικά και συνθετικά ότι αλλάζουν ιδεολογική πλατφόρμα. Ότι θα αιτηθούν να φύγουν από την ευρωπαϊκή ομάδα της GUE(Αριστερά) και θα δηλώσουν ότι θέλουν να ενταχθούν στην ομάδα του PES(Σοσιαλιστές). Εκείνη κατόπιν, θα εξετάσει την είσοδο νέου μέλους, όχι φυσικά της θέσης του ως «παρατηρητή», όπως είναι μέχρι σήμερα!
Διότι διαφορετικά είναι παράλογο να πιστεύει κάποιος ότι θα κατέβουν ενιαία τα δυο κόμματα και μετά ο ένας θα συνεχίσει να είναι στη GUE και ο άλλος στο PES!!
Κλείνοντας, εκτιμώ ότι κάθε εκλογική αναμέτρηση έχει μόνο νικητές. Υπό την προϋπόθεση, ότι όλοι λαμβάνουν τα πραγματικά μηνύματα της κοινωνίας, δεν τα αλλοιώνουν για να αποφύγουν την αυτοκριτική, δεν προτάσσουν προσωπικές πρακτικές και ομάδες και προχωρούν συλλογικά στον επόμενο στρατηγικό σχεδιασμό.
Οι Ευρωεκλογές, ως ο επόμενος σταθμός, δεν είναι μόνο εθνικό ζήτημα εκλογικής αναμέτρησης. Υπάρχουν ανοικτά ζητήματα όπως, πολιτικές και γεωπολιτικές εξελίξεις, αλλάζουν βασικοί θεσμοί και Συνθήκες της ίδιας της ΕΕ, χρηματοδοτήσεις και πολιτικές που αφορούν την ανθεκτικότητα των χωρών.
Ως Ελλάδα, ως πολιτικά κόμματα οφείλουμε να διαμορφώσουμε και να διεκδικήσουμε εθνικές, βιώσιμες πολιτικές σε μια προοδευτική και ανοικτή στην κοινωνία, Ευρώπη. Εκεί θα εστιάσουμε τη πολιτική μας σύγκρουση και όχι να κοιτάμε τα πυροτεχνήματα που σβήνουν…
(Η Κατερίνα Μπατζελή είναι π. ευρωβουλευτής, βουλευτής, Υπουργός)